NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
De Franse familie Flodder ontmoet die van Schatjes!, maar dan zonder grove humor, zo valt de film La Vie est un Long Fleuve Tranquille (1987) ongeveer te categoriseren. De film poogt een satire te zijn, waarbij regisseur Etienne Chatiliez zijn in gif gedoopte pijlen ietwat bibberig richt op de boven- en onderklasse van Frankrijk.

Een favoriet doelwit van de gemiddelde Franse intellectueel was de zelfgenoegzame bourgeoisie, die in het verleden al door vele filmmakers is afgebrand. Ook nu krijgen ze er weer eens van langs, net als hun tegenpool, het met goedkope meubelen omringde plebs.

Chatiliez, voorheen regisseur van hamburger-commercials, maakt in zijn debuut van beide groepen karikaturen, waardoor hij zijn doel nogal voorbijschiet. Het is makkelijk om van mensen wandelende clichés te maken, maar het is aanzienlijk moeilijker om ze vervolgens bij de lurven te pakken.

Wat de twee families bindt zijn hun kinderen: bij de geboorte zijn ze verwisseld, maar daar komen ze pas twaalf jaar later achter. De voor galg en rad opgegroeide jongen is eigenlijk de zoon van de directeur van het elektriciteitsbedrijf, en het keurige meisje dat zegt een hekel te hebben aan arme mensen verloochent daarmee haar moederschoot. Hun ouders worden met grove streken neergezet: de nette moeder is vervuld van haar taak om een gospelavond in de kerk te organiseren, terwijl de foute moeder, moddervet en slecht gekleed, op haar televisie spuugt. Ze verkoopt haar zoon voor grof geld en gratis elektriciteit aan zijn echte ouders, waarna ze voor het oog van de hele straat met het geld pronkt en dagelijks een taxi neemt naar de supermarkt. De Fransen vonden het prachtig en eerden de film met vier Césars, de Franse Oscar.

Chatiliez' derde film had een even misleidende new age-achtige titel, Le Bonheur est dans le Pré ('Het geluk ligt in het grasveld'), waarachter zich ook een satire schuilhield. Ook de titel La Vie est un Long Fleuve Tranquille ('Het leven is een lange rustige rivier') lijkt ironisch bedoeld, want vlak voordat deze in het begin in beeld verschijnt, ontploft er een auto met veel kabaal. Maar de film kabbelt vervolgens voort, meandert wat tussen de personages door, zonder ze aan te raken en echt nat te maken.

La Vie est un Long Fleuve Tranquille (Etienne Chatiliez, 1987, Frankrijk), Canvas, 21.30-23.00u.

( a d v e r t e n t i e s )