NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Vergeten helden zijn er in elk filmgenre, maar de spaghettiwestern herbergt er wel heel veel. Acteurs als Ken Wood, William Bogart of Paul Carter zijn in geen enkele officiële encyclopedie te vinden, om maar te zwijgen over de Italianen die achter deze stoere pseudoniemen schuilen. Met hun gegroefde gezichten en hangende snorren vulden ze het gehele witte doek. Figuranten stierven al na één scène - vanouds dramatisch met armen naar de hemel - of vielen spectaculair van balkon of paard. Het waren echt ruige films, met acteurs die nooit uit de enorme schaduw van Clint Eastwood konden kruipen.

Waar zijn ze gebleven, is de simpele maar altijd leuke vraag die filmmaker Gianfranco Pannone zich stelde. In de vermakelijke documentaire L'America a Roma zoekt hij een aantal van die Italiaanse B-acteurs dertig jaar later weer op. De één is parkeerplaatsbeheerder, de ander chauffeur of met pensioen. Achter de grijze haren en dikke buik van Guglielmo Spoletini, alias William Bogart, zijn nog sporen van zijn Burt Reynolds-achtige uiterlijk te vinden. Hij moest er wel om lachen tijdens het draaien van de film, zegt hij, "ik die geboren was in de goot, werd ineens als cowboy aanbeden."

In het topjaar 1968 werden er maar liefst 77 spaghettiwesterns opgenomen. Zoals zo vaak bij een goedlopend product, probeerden vele talentlozen een graantje mee te pikken. Niet zelden werd een film halverwege stopgezet, omdat de failliete producent met de noorderzon was vertrokken. Het was ook de tijd van de mooie filmtitels: Keep Your Distance Friend, One On One Without Mercy en God Forgives, I Don't.De filmliefhebber die hoopt op een gedetailleerde, historisch verantwoorde documentaire over het genre, komt echter bedrogen uit. Het verschil tussen de Amerikaanse en de Italiaanse western wordt wel heel erg kort aangestipt, en de summiere herinneringen van de ex-acteurs blijven nogal hangen in anekdotiek. Filmmaker Pannone doet nog wel een poging om de populariteit van de spaghettiwestern in de maatschappelijke context te plaatsen - hij ziet een parallel tussen de verbeterde koopkracht en de eenzame held op zoek naar het Eldorado - maar doet dit te halfslachtig om echt van een nieuw inzicht te kunnen spreken.

De documentaire draait veel meer om de vulkanisch-Romeinse persoonlijkheid van 'William Bogart', die samen met zijn stuntvrienden van weleer een nieuwe film wil opnemen. 'Cowboys in de suburbs van Rome', is het originele uitgangspunt van deze moderne western. Met geëmotioneerde stem en veel armgebaren bewerkt hij tijdens een chaotisch diner de acteurs, de beoogde regisseur en de producent (heerlijk stereotiep volvet en cynisch), maar niemand neemt zijn plan serieus, wat mede veroorzaakt wordt door het feit dat Bogart slechts een summiere synopsis en geen geld heeft. Zo moet het ook ongeveer gegaan zijn bij al die spaghettiwesternregisseurs die iets eigenzinnigs wilden maken, maar zich door de censuur van de markt moesten inhouden.

Pannone heeft ze weer even een filmset gegeven, die acteurs die ooit te paard bij zonsondergang de einder tegemoet reden, maar nu leven als gewone stervelingen, zonder stofwolken, trompetten 'FINE' als eindtitel.

L'America a Roma, Ned.3, 20.50-21.50u.

( a d v e r t e n t i e s )