NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Dat World Online haar aandeelhouders geen opening van zaken durft te geven, heb ik weer uitgebreid kunnen zien in het Journaal, maar op de uitgezonden vragen tijdens de persconferentie viel ook wel iets aan te merken.

Zoals deze aan de nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur, James Kinsella: "What have you learnt of mrs. Brink?", oftewel "Wat kwam u ter ore over mevrouw Brink?". De verslaggever bedoelde te vragen "Wat hebt u geleerd van mevrouw Brink?". Zo stond het namelijk geheel fout vertaald in de ondertiteling. De vooronderstelling van de verslaggever was dat Kinsella kon leren van de blunders van Brink en dat hij dat zou gaan toegeven voor de open camera, zodat hij daarna meteen over zou kunnen gaan tot uitbetaling van al die schadeclaims van bedrogen aandeelhouders die denken dat beleggen geheel risicoloos hoort te zijn. Toch is een dergelijke vage en effectieve vraag in het voordeel van de beantwoorder, want die kan er van maken wat hij wil in zijn eigen voordeel, bijvoorbeeld: "Ik heb geen les bij haar genomen." Of "Ik heb van haar niets opgevangen", hetgeen de verslaggever met zijn steenkool-Engels waarschijnlijk weer verkeerd had opgevat. De vraag die Kinsella hoorde: "Wat kwam u ter ore over mevrouw Brink?" is ook gemakkelijk te beantwoorden maar het is tekenend voor de gespannen sfeer dat Kinsella dat niet deed. Kinsella, afkomstig van de monopolist Microsoft, is in Amerika vage vragen niet gewend. Zo werden we als kijker getuige van een groot misverstand tussen de vragensteller die een andere vraag meende te stellen dan Kinsella hoorde, terwijl de redactie van het Journaal dit nog steeds niet in de gaten had. De bedoeling was dat we zouden zien hoe slecht World Online was maar in werkelijkheid zagen we hoe het was gesteld met Engels bij het Journaal. Ik geef hier de vertaling van de discussie.

Kinsella: "Wat wilt u dat ik zeg?"

Voorzitter Bisschoff: "Laat mij de vraag beantwoorden. De realiteit is dat..."

De vragensteller, buiten beeld, onderbreekt hem met een geërgerd: "Ik stelde mijn vraag aan mr. Kinsella."

Kinsella wilde wel antwoorden maar waarop? Moest hij nu gaan vertellen wat hij zoal had opgevangen over Nina Brink? Dat kon toch niet waar zijn. "Wat vraagt u mij om te zeggen? Wat wilt u dat ik zeg? Zeg het maar eerlijk", zei hij.

"Ik stel u een vraag", zei de geïrriteerde verslaggever. "Wat is u ter ore gekomen over mevrouw Brink?"

Kinsella herhaalde het nog eens met een verbaasd gezicht: "Wat is mij ter ore gekomen over mevrouw Brink? Ik ben niet geïnteresseerd in wat dan ook over mevrouw Brink."

Onwillekeurig moet ik denken aan dat aprociefe verhaal van de historische ontmoeting tussen oorlogspremier Gerbrandy en Winston Churchill in Londen, waarbij het gesprek van een kwartier alleen uit "hello" en "goodbye" bestond. Daar kon tenminste geen misverstand over bestaan. De volgende vraag aan voorzitter Bisschoff, was eigenlijk een verklaring: "Dus sommige aandeelhouders zijn gelijker dan de anderen?". Die vaststelling klopt waarschijnlijk maar Bisschoffs antwoord kan alleen "nee" luiden. Daar komt geen informatie uit, alleen de voldoening dat de ander weer op zijn plaats is gezet. Ik heb mij in het verleden ook wel aan conclusies als vragen tijdens interviews bezondigd. Het is een overblijfsel uit de tijd van de opiniepers, toen iedereen elkaar in zuilen en hokjes indeelde. Je leert er niets van. Het in economie gespecialiseerde RTL Nieuws had een korter maar feitelijker verslag dan Journaal. Zowel ontevreden als hoopvolle aandeelhouders werden bij de uitgang geïnterviewd. Ze vonden dat er te weinig openheid was. Daarna zag ik Kinsella zeggen dat hij meer open zou worden maar "op de beurs was dat geloof er nog niet", vervolgde de commentaarstem, want na de aandeelhoudersvergadering was de koers met vijf procent gezakt.

( a d v e r t e n t i e s )