VANNACHT HEBBEN de Duitse regering en de grote elektriciteitsbedrijven overeenstemming bereikt over de toekomst van de kernenergie in de Bondsrepubliek. Duitsland 'stapt eruit'. Maar kanselier Schröder zal dat wellicht niet meer meemaken, zolang kan het nog duren. Zelfs op de vraag wanneer de laatste atoomstroom door het net zal gaan, wilde hij geen antwoord geven.

Het compromis tussen regering en industrie is een echt compromis. De negentien kernenergiecentrales in Duitsland mogen elk niet meer dan 32 jaar functioneren en een maximale hoeveelheid energie van 2.623 miljard kilowatt/uur stroom produceren. Daarna moet het voorbij zijn. In de tussentijd zal de regering de elektriciteitsbedrijven niet meer dwars zitten met nieuwe eisen en voorwaarden, bijvoorbeeld als het gaat om kernafval. De industrie is tevreden en heeft ook de oppositie van CDU en FDP opgeroepen in te stemmen met het nachtelijk akkoord, waarover anderhalf jaar is onderhandeld. Partijvoorzitter Merkel van de CDU heeft laten weten daarvoor niet te voelen.

Maar bij de CDU ligt niet het grootste politieke probleem. Het zijn de Grünen die moeten slikken. Minister van Milieu Trittin is mede verantwoordelijk voor het compromis, dat voor zijn ecologische achterban in de partij moeilijk verteerbaar zal zijn. Voor zeer veel Grünen is de leuze 'Atomenergie - nein danke' altijd dé reden van hun politieke bestaan geweest. Nu moeten zij op een partijcongres volgende week een voorstel aanvaarden, dat in zijn preambule weliswaar helder is (de regering wil de kernenergie beëindigen en de industrie accepteert dat zwart op wit) maar vervolgens in de uitvoering juist complex wordt. De Grünen staan dan ook voor een kruispunt: leggen ze zich neer bij hun rol als juniorpartner of kiezen ze voor de veilige reflexen van weleer?

HET AKKOORD van Berlijn is, ook zonder deze partijpoli tieke strubbelingen binnen de coalitie, niettemin een signaal. De grootste industrienatie van Europa spreekt haar vertrouwen uit in andere energiebronnen dan kerncentrales. Dat heeft op zichzelf al veel meer betekenis dan alle discussies in Nederland over de centrales in Borssele en Dodewaard samen.

Maar zal de richting die de Duitse regering nu wil inslaan ook elders in Europa resoneren? Atoomenergie is een van de fundamenten geweest onder de Europese eenwording. Met name in Frankrijk is het geloof in kernenergie de afgelopen jaren relatief ongeschokt gebleven. De regering in Parijs zal zich niet veel gelegen laten liggen aan de koerswending in Duitsland. Een eensgezind Europees energiebeleid ligt dan ook niet in het verschiet.

( a d v e r t e n t i e s )