NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Blake Edwards' The Party begint gelijk al met een geweldige scène waar je om kunt blíjven gniffelen, ook al is de film allang afgelopen. Peter Sellers speelt een Indiase bijrolacteur zonder enig talent, die desondanks emplooi heeft gevonden in een Hollywoodfilm.

Hij krijgt de opdracht om op een heuvel te sneuvelen, maar rekt zijn dramatische sterfscène tot absurde lengte. Hij wil maar niet dood gaan, tot groot ongenoegen van de regisseur. De rest van de film speelt zich af op één locatie, die doet denken aan Tati's Playtime: een feestje vol met opgeblazen Hollywoodbazen en dronken starlets, die zich in een ultramodern ingericht huis proberen te vermaken met aardbeiensoep en een jazz-combo. De Indiër is per ongeluk uitgenodigd en denkt dat hij er nu helemaal bijhoort, maar is duidelijk niet op zijn plek. Hij kent de omgangsregels niet, heeft de verkeerde stropdas om, graait per ongeluk in de kaviaar en heeft ook nog eens modder op zijn schoen. In het universum van Sellers wordt zo'n schoen enorm belangrijk - hij weet de kleinste incidenten heerlijk lang uit te spinnen, zodat het schoeisel in nog zo'n hilarische scène via een modieus beekje in de huiskamer op een schaal met hors d'oeuvres belandt. Zonder dat iemand het doorheeft, want de gasten zijn alleen maar met zichzelf bezig. De beste grap speelt zich af op een super de luxe toilet, waar hij aan een rol wc-papier trekt die zo soepel loopt dat het na één klein rukje door blijft rollen, totdat er enkel een lege huls overblijft. Regisseur/scenarioschrijver Blake Edwards (The Pink Panther) levert hiermee slimme kritiek op de lege, op gemak gerichte beau monde; het perfecte decor om Sellers het personage neer te laten zetten dat hij zo vaak heeft gespeeld: de wandelende onschuld en naïviteit in een wereld vol haat en onbegrip. Sellers zelf had op zijn zachtst gezegd ook een problematische relatie met de buitenwereld en was berucht om zijn egoïsme en contactgestoordheid. Hij heeft ooit in een gesprek met Kermit de Kikker van The Muppet Show gezegd: "Ik kan nooit mezelf zijn, ik ben ik helemaal niet. Vroeger heb ik wel een 'ik' gehad, maar die heb ik chirurgisch laten verwijderen." De identiteit van Sellers bleef altijd in nevelen gehuld, maar 'de man met de duizend gezichten' heeft hiermee toch vooral duidelijk gemaakt dat iedereen bezig is een rol neer te zetten, en dat pure onschuld een mythe is, juist door het zo trefzeker te spelen.

The Party (Blake Edwards, VS, 1968), Net5, 22.30-0.30u.

( a d v e r t e n t i e s )