NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Loretta Schrijver neemt ontslag van RTL-nieuws, haar duo-collega Jeroen Pauw overweegt een overstap, Pia Dijkstra vertrekt van Het Journaal naar Vinger aan de Pols: nieuwslezer zijn is niet langer de top van de Olympus.

Nieuwslezen is vakwerk, met improvisatievermogen, heldere dictie, scherpe vragen ("het is zeker wel erg eng in het bui-ten-land?"), maar veilingmeesteren is dat ook. Goed interviewen op de televisie lijkt me moeilijker dan ankeren. Als interviewer is Jeroen Pauw uitzonderlijker dan als nieuwslezer.

Je bent als nieuwslezer wel heel, heel beroemd. Obers rennen, iedereen wil met je kennis maken. De loodgieter komt meteen. Een modaal jaarinkomen voor een middagje voorzitten van een conferentie. Maar het lijkt me nadelig dat je gezicht publiek bezit is geworden en dat je niet de straat op kunt zonder gesis van je naam of mensen die je zomaar aanspreken. Dat je misschien zelfs te maken krijgt met gekken die in de huiskamer een eenzijdige, intieme relatie met je hebben opgebouwd. Dat iedereen in het gezelschap begint te hinniken als je een grapje maakt. Dat tegen het einde van de uitzending weerman Erwin Krol plotseling levensgroot voor je opdoemt en de uitgang verspert. De roem is weliswaar verslavend maar minder bijzonder dan toen er nog maar één net was. De mensen zijn brutaler geworden. Joelende jongeren horen tot het straatrepertoire.

Je zit op effen toon andermans teksten voor te lezen, met in het geval van Philip Freriks hier en daar een eigen accent, verspreking of trouvaille. De Nederlandse nieuwslezer is niet zo'n farao als het Amerikaanse voorbeeld, omringd door dienstbare assistenten en souffleurs in schuttersputjes. Een goede Nederlandse nieuwslezer mag niet worden opgemerkt en daar vind ik wel iets voor te zeggen. Amusement is voor andere programma's. Gelukkig zitten ze hier niet altijd voor de camera te ginnegappen. In die zin vind ik Henny Stoel en Pia Dijkstra goede, koele nieuwslezers. Bij het kleinere, informelere en minder hiërarchische RTL staan de nieuwslezers minder op eenzame hoogte en lijken ze op gewone, alerte verslaggevers en dat vind ik wel prettig. Gisteren hoorde ik Loretta Schrijver op de radio vertellen dat ze nu eindelijk zelf televisie wil maken. Ze droomt van een documentaire over componisten die zich door vogelgeluiden hadden laten inspireren. Dat zou ik graag zien. Ze hoopt op een opdracht en financiering. Als geboren Gooise moet ze voldoende thuis zijn in de beeldindustrie. Ze boft als ze zelf nog wat aan zo'n documentaire overhoudt maar er zijn nog altijd geldpotten van ministeries. Sociale Zaken wil vast bijdragen mits de componisten co-ouderende vrouwen zijn met gelukkige bedrijfscrèchekinderen. En Volkshuisvesting wil wel over de brug komen als de zingende vogels in energiezuinige Vinex-kastjes wonen. Er is geen sprake van redactionele inmenging.

CNN beleefde haar twintigjarige jubileum bij een gijzeling van een crèche in het Luxemburgse dorpje met de toepasselijke naam Wasserbillig. Toen de gijzelnemer buiten beeld was neergeschoten, kwam vanuit een gefixeerde camerapositie zeker een uur lang een volle parkeerplaats in beeld met een paar kletsende Luxemburgse gendarmes als figuranten. Zo nu en dan zag ik wat mensen naar het gebouw hollen en dat waren kennelijk de ouders. Er waren ook ziekenauto's met flitslichten. Nieuws was het zeker en het moet ook worden gevolgd maar om de een of andere reden voelde ik me niet wijzer na de uitzending.

Ik herinner me nog het commentaar van anchorman Bernard Shaw in een Bagdadse hotelkamer bij de lichtflitsen van het eerste bombardement van de Golfoorlog, januari 1991: "Holy cow". Via de CNN-camera bedreven Saddam en de Amerikaanse president publieke diplomatie. Sindsdien is het snel bergopwaarts gegaan met CNN en zijn ze gaan regionaliseren. In Enschede waren ze razendsnel ter plekke. Specialisten in rampvuurwerk met Shaw als wereldbrandmeester. Dank u voor al die momenten.

( a d v e r t e n t i e s )