NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE BRITSE PARATROOPERS in Sierra Leone zijn vervangen door een detachement mariniers. Dezen gaan vergezeld van adviseurs en wapens voor de wettige regering van het land.

De Britse operatie die begon als een evacuatie is daarmee van gezicht veranderd. Dat wekt enig onbehagen in het thuisland. Sierra Leone is een van de eerste toepassingen van het nieuwe defensiebeleid van de regering-Blair na de "strategische herziening" vlak na haar aantreden. Humanitaire interventie vormt een belangrijke component van het nieuwe concept. Sierra Leone past als voormalig Brits gebied prachtig in het nieuwe stramien. Maar dit is ook belast met het Amerikaanse trauma van Somalië. De Britse inzet is tot dusver succesvol verlopen. Maar is niet een precieze taakstelling vereist om dat zo te houden?

De vraag van de Britse doelstelling is niet alleen van belang voor het defensiebeleid van Blair. De Britse troepen zijn in actie gekomen in een land waar de Verenigde Naties de vredesoperatie UNAMSIL uitvoeren. Dat is ook nog pas sinds vorig jaar. Daarvoor was de interventiemacht ECOMOG aanwezig, maar deze was gezonden door de organisatie van West- Afrikaanse staten, niet de VN zelf. De West-Afrikaanse interventie had plaats met de zegen van de Veiligheidsraad, maar dit type vredesoperatie is met reden betiteld als 'subcontracting' - een vorm van uitbesteding.

NU DE VN de zaken zelf ter hand hebben genomen is ECOMOG vervangen door een vredesmacht die afkomstig is uit 33 landen, variërend van Bangladesh tot Zambia. Wat aantal betreft is het een van de grotere VN-operaties, maar de effectiviteit is mede door coördinatie- en uitrustingsproblemen uitgesproken zwak. Hier komen de Britten in beeld. Zij zien hun rol echter nadrukkelijk als nevenschikkend en weigeren zich te voegen in de VN-macht. Van een permanent lid van de Veiligheidsraad is dit tegelijkertijd begrijpelijk en problematisch.

Begrijpelijk: de VN kunnen in Sierra Leone een steuntje gebruiken en de regering een stevige voortrekker. De gruwelen in het land zijn ernaar. Problematisch: het Verenigd Koninkrijk kiest partij op een wijze die de VN tot dusver hebben vermeden. Londen heeft in dit diamantrijke gebied al eens eerder een koers gekozen die moeilijk viel te verenigen met een VN-wapenembargo.

Het kan altijd nóg eenvoudiger. Een Amerikaanse onderzoeker van het Asser-instituut in Den Haag betoogde onlangs dat de pacificatie van Sierra Leone beter kan worden overgelaten aan huurlingen dan aan de VN. Dat is daar al eens vertoond. Privatisering van vredesoperaties is voordelig vanuit kostenoogpunt, maar heeft voor de hand liggende schaduwzijden uit een oogpunt van controleerbaarheid. Het lijkt alleen verdedigbaar als een noodgreep onder het motto "iets beter dan niets". Ook het gezag van de VN wordt niet vergroot door 'outsourcing' van de vredestaak - een unieke bevoegdheid van de Veiligheidsraad - aan private toeleveranciers.

Wel zo interessant is de suggestie die midden jaren negentig werd gedaan door de toenmalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Van Mierlo: laten de VN zelf soldaten werven om een eigen legioen achter de hand te hebben. Helaas bleek dit niet meer dan een losse inval van de bewindsman.

( a d v e r t e n t i e s )