NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Met de ondergang van webwinkel Boo.com ontwaken financiers. De geldkraan kan opeens dicht gaan.

Door onze redacteur MICHIEL VAN NIEUWSTADT

ROTTERDAM, 19 MEI. Een beginnend internetbedrijf slorpt in de eerste zes maanden van zijn bestaan makkelijk een miljoen euro op aan nieuw kapitaal. Tot voor kort stonden beleggers te trappelen om dat geld zonder reserve te verstrekken.

Het Britse Boo.com brandde in het laatste stadium zelfs dagelijks een slordige miljoen euro op aan personeel, technologische spulleboel en, vooral, marketing. Met dat soort enorme bedragen op het spel mag het niet verbazen dat de financiers van de webwinkel in sport- en andere kleding als een van de eersten in Europa de stekker hebben getrokken uit een ambitieuze internetonderneming.

In reactie op de problemen bij Boo.com struikelen analisten over elkaar heen om te verkondigen dat de rangen van Europese internetbedrijven drastisch zullen worden uitgedund. Zakenbank Merril Lynch ziet het komende jaar driekwart van deze nieuwe bedrijven verdwijnen. Door faillissement of overname. Ook mededirecteur F. van Alkemade van participatiemaatschappij Nesbic voorziet een schifting. "Nu moet je misschien nog op zoek naar vijf internetbedrijven die hebben gefaald", zegt hij. "Over een jaar zul je er makkelijk vijftig vinden." Algemeen directeur T. den Heijer van Gilde Investment, een participatiemaatschappij die flink heeft geïnvesteerd in de sector is het met hem eens: "Er zullen er de komende tijd heel wat afvallen."

Het Nederlandse Orange.com heeft met Boo.com niet alleen de feloranje kleur van zijn website gemeen. Net als Boo is Orange een internetwinkel, al heeft het een ander productassortiment. "Natuurlijk maak ik me zorgen", zegt algemeen directeur R. de Hoop. "We zijn juist bezig met een nieuwe financieringsronde. Maar de retailmarkt op internet heeft het zwaar. Dan moet je de waardering van je bedrijf aanpassen. We kunnen minder agressief groeien."

Met een 'burnrate' van een miljoen euro per maand houdt Orange het midden tussen een internetstarter en een veelvraat als Boo. "Wat Boo deed was een recipe for disaster", meent De Hoop.

"Ze deden alles tegelijk. Gebruikten de nieuwste technologie en multimediatoepassingen waarvoor je zeer snelle verbindingen nodig hebt. Bovendien wilden ze ineens de hele wereld veroveren." Orange moet volgens De Hoop in meerdere Europese landen opereren om winst te kunnen maken, maar het wil zijn bedrijfsvoering eerst in Nederland testen. "En we gaan ook geen tientallen miljoenen besteden aan tv-commercials", zegt hij. "We proberen op een slimme manier reklame te maken."

Volgens Den Heijer van Gilde kan het nog wel even duren voordat zware klappen vallen onder Europese internetbedrijven. Het brede besef internetinvesteringen niet zo maar een prijs in de loterij zijn is pas recent doorgedrongen met enkele minicrashes op de Amerikaanse technologiebeurs Nasdaq. In de periode daarvoor hebben veel internetbedrijven grote bedragen opgehaald. "Ze kunnen dan 6 tot 9 maanden voort voordat ze een nieuwe financieringsronde nodig hebben", aldus Den Heijer. Boo en Orange, waarin Alkemade van Nesbic zelf investeert, zijn niet genoteerd op de effectenbeurs. Een koersval van internetaandelen vermindert echter wel de perspectieven van sommige van Gilde's participaties voor een beursgang op korte termijn, erkent Den Heijer. Van de tien emissies waarmee Gilde bezig was zijn er twee in de Verenigde Staten "verschoven", zoals hij het uitdrukt. De Hoop van Orange voorziet zijn beursgang "nog steeds voor dit jaar".

Bedrijven die voor hun groei publiek geld nodig hebben (een beursgang) in tegenstelling tot privaat risicokapitaal, kunnen het extra moeilijk krijgen. "We zullen in juni heel wat minder beursgangen zien dan er aanvankelijk op de agenda stonden", zegt Den Heijer. Hij ziet aan het uitstel positieve kanten: "We hebben de laatste tijd bedrijven naar de beurs zien gaan met een interessant idee, maar zonder een uitgewerkt plan over de manier waarop zij geld zouden moeten verdienen." Het is in de ogen van Den Heijer "niet zo slecht" dat dergelijke bedrijven nog even onder de hoede blijven van een risicofinancier. Een beursgang zou dan kunnen als er concreet uitzicht is op zwarte cijfers. Van Alkemade van Nesbic ziet een, zoals hij dat uitdrukt "correctie" in de "window of opportunity" van veel internetbedrijven. Internetboekhandel Amazon.com ging binnen twee jaar naar de beurs, legt hij uit. Webwinkel Drugstore deed het veel sneller en Webvan, dat internetbestellingen distribueert, stond binnen een paar maanden op de Amerikaanse schermenbeurs Nasdaq. "Het idee was dat je, als je maar de eerste was, zo veel toegang had tot kapitaal dat je iedereen uit kon kopen. Aan het bedrijfsmodel [hoe ga ik geld verdienen] werd niet al te veel aandacht besteed." De beursgang van internetaanbieder World Online pastte bij uitstek in deze filosofie. Die was er immers op gericht een duur aandeel te creëren dat gebruikt moest worden om concurrenten op te slokken.