NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Het Front National van Jean- Marie Le Pen trok vanochtend een paar duizend aanhangers naar een als provocatief bedoelde 1 mei-mars in Parijs. De aanhang liet zich niet ontmoedigen door het gebrek aan belangstelling. " President wordt hij tòch."

Door onze correspondent PIETER KOTTMAN

PARIJS 1 MEI. Gisteravond acht uur is ze vertrokken, samen met haar zoon, "in een volle bus" uit de Hérault, Zuid-Frankrijk. Twaalf uur later kwam ze pas aan, mevrouw Pasquet - ja, natuurlijk wil ze haar naam wel zeggen: ze schaamt zich nergens voor. Nu staat ze te wachten op het begin van de mars, hoek Rue de Rivoli en Rue de l'Arbre Sec, een mars die, ruim een uur later dan voorzien, tegen elven aarzelend op gang komt. Ze heeft het er voor over, juist nu het "wat minder goed" gaat met de partij. Ter hoogte van het gouden standbeeld van Jeanne d'Arc, heldin van zowel links als rechts in Frankrijk, zwaait ze. "Geen toekomst zonder wortels" staat er op het bord in haar andere hand.

Het waren er krap aan enkele duizenden, die vanochtend meeliepen in de traditionele en oorspronkelijk als provocerend bedoelde 1 mei-mars van het Front National (FN) geen tienduizenden. De extreem-rechtse partij van Jean-Marie Le Pen verkeert in moeilijkheden, al grapte de leider op het dit weekeinde gehouden XIe Congres dat "de zwarte stropdassen voor de begrafenis weer de kast in kunnen". Zekerheidshalve is er op Place des Pyramides, waar Jeanne d'Arc op haar paard zit, dit jaar toch maar geen podium neergezet, zodat de leider niet zijn uitgedunde gelederen aan zich voorbij hoeft te zien trekken. Achter het spandoek van Toulon, één van de vier steden die in handen zijn van het Front, lopen dertig, veertig mensen. Enthousiast scanderen ze " Frankrijk voor de Fransen", terwijl ze de toeschouwers onder de arcaden van Rue de Rivoli aanmoedigen hetzelfde te doen. Een enkeling klapt.

Eind 1998 is er de klad ingekomen. Toen gaf tweede man Bruno Mégret lucht aan zijn frustraties over de "alleenheerschappij" van Le Pen, en aan zijn aspiraties zelf een hoofdrol te gaan vervullen. Hij verleende zijn kritiek politieke dimensies: het Front moest ophouden louter protestpartij te zijn, minder racistisch worden en aansluiting zoeken bij de "normale" partijen. "Je reinste verraad", vond de aangevallen leider, en met hem ietsje minder dan de helft van het electoraat van de partij, zoals bleek bij de Europese verkiezingen in 1999. Haalde het Front het jaar daarvoor bij de regionale verkiezingen nog 15,2 procent van de stemmen binnen, toen was het slechts 5,6 tegen 3,2 die Mégrets inmiddels opgerichte splinterpartij Mouvement National Républicain (MNR) in de wacht sleepte.

Bovendien verloor Le Pen sindsdien door een, ook in hoger beroep bevestigd gerechtelijk vonnis voor een jaar zijn passief kiesrecht, omdat hij in 1997 de socialistische afgevaardigde Annette Peulvast- Bergeal een klap gaf. De prefect van van de regio ontnam hem vanwege dat vonnis vorige maand zijn zetel in de Regionale Raad van de Provence, de Alpen en de Côte d'Azur. Premier Lionel Jospin deed eind maart hetzelfde met zijn zetel in het Europese parlement. " Als ze Le Pen aanvallen, is dat omdat hij groeit", luidde de conclusie op een bord vanochtend in de mars.

Op een cocktail voor de pers, afgelopen zaterdag ter gelegenheid van het congres van de partij, houdt de leider in een tent op het congresterrein aan de ringweg van Parijs, houdt ook zelf er de moed in. Hij grijnst al zijn tanden bloot en verklaart monter als altijd dat de partij "herstellende" is. Terwijl om hem heen nerveuze body-guards zelfs in het omslaan van een blocnote-blaadje een bedreiging lijken te zien, houdt Le Pen het zojuist verschenen boekje Misdaad tegen het FN omhoog, van "beroepsjournalist" François Delancourt. Daar staat het allemaal in, alle details van het "verraad" dat " gelukkig geheel en al achter de rug is". Heel even hervindt hij zijn oude retoriek als hij naar aanleiding van een vorige week uit de handel genomen boek van Renaud Camus wegens vermeende belediging van joden, zegt dat er " kennelijk een taboe rust op het woord 'jood' in Frankrijk". Het is, dacht hij, "toch gewoon een Frans woord".

De pers - "die tegen ons is", volgens mevrouw Pasquet - stelt nog slechts meewarige vragen aan de leider en zijn aanhangers. "Maar hij wordt heus president", zegt ze. Hij moet wel, anders is het gedaan met de volgens haar " charismatische" Le Pen. Hij is nu 72, over twee jaar zijn de presidentsverkiezingen. Bij de volgende is hij 80. Voor Bruno Mégret die vandaag een demonstratie per auto hield, is die leeftijd niet de oorzaak van het verval van het Front. Vandaag demonstreert de partij "het begin van het einde" volgens hem. Verdere toelichting geeft hij niet.

( a d v e r t e n t i e s )