NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De winnaar van de Nipkow-schijf dit jaar, prijs van televisierecensenten, was niet mijn eerste keuze. Toch vind ik de VPRO-documentaire over het duel tussen Greenpeace en Shell over het afzinken van het booreiland Brent Spar geslaagd.

Zulke films zouden vaker gemaakt moeten worden - goed verteld, journalistieke vorm, met heldere citaten en archiefbeelden, terdege onderzocht, helder commentaar, met hoor en wederhoor en goed gedocumenteerd. Veel juryleden waren documentairemoe. De televisie heeft te veel documentaires, werd gezegd, en ze zijn zelden zo goed. Vaak staat de vorm de helderheid in de weg. Het duurt lang, oeverloos voortpratende figuren, en je hebt als kijker vaak geen idee waar het over gaat en wat de maker wil zeggen. Dat gaat allemaal niet op voor de winnende Shell-docu van Kees de Groot van Embden. Deze kreeg verreweg de meeste stemmen - ook die van mij - en bleef over nadat andere programma's het niet hadden gehaald. Ook de even indringende als originele documentaire, Scènes uit een scheiding, van Nouchka Thomas viel na lange discussie af. Een directe consensus-kandidaat als de dramaserie Oud Geld was er dit jaar niet. Nu ken ik een programma dat vaak sterke, beknopte, journalistieke documentaires brengt, namelijk Zembla. Dat had ik op de kandidatenlijst gezet maar er was minder animo. Jeroen Pauw haalde hoge ogen met zijn interviewprogramma Kwestie van kiezen maar de afleveringen van de laatste twee maanden waren minder sterk, vond men. Om die reden haalde ook Barend en Van Dorp het niet na enige discussie. Sommigen, onder wie ik, vinden het een onmisbaar programma maar de afleveringen en gesprekken zijn wisselend. Interessante gasten maar er wordt in de nachtelijke joligheid niet altijd alles uit gehaald.

Wel goed op dreef dit televisiejaar is het praatprogramma Barend en Witteman. De gasten zijn interessant, niet alleen de gebruikelijke deskundigen maar ook rechtstreeks betrokkenen. Enkele hoogtepunten: Sonja Barend in discussie met Neder-Turkse jongeren over bloedwraak in Veghel, een ander gesprek van haar over anonieme zaaddonatie. Daar zat een zoon van een anonieme zaaddonor in discussie met een hooggeleerde die de obsessie met de identiteit van de vader primitief en achterhaald vond. In dit programma moet een goed samenspel zijn tussen de twee interviewers die elkaar afwisselen, Barend en Witteman, en de redactie. Er werd nog gesproken over een eervolle vermelding maar men vond dat te weinig eer voor een ervaren duo als Barend en Witteman in een programma dat al bijna drie jaar draait. Witteman heeft zelf al eens een Nipkow gehad en dan is de eervolle vermelding een stapje terug. Wel jammer voor de uitstekende redactie. De kinderdramaserie De Daltons - van de VPRO - is wel nieuw. Ik vind het verreweg het beste tv-drama sinds september - zelden heb ik kleine kinderen zo goed zien acteren - maar ik vraag me af of het interessant is voor kinderen. De mijne schakelden op zondagochtend over op die vreselijke cartoons maar ik weet niet of dat wat zegt. De Daltons zijn schilderachtig en nostalgisch en gaat over de jonge jaren van geboortegolvers. Moeder is altijd thuis, pa werkt en ze zitten zelden op de achterbank van de auto. Het idee om het hele Villa Achterwerk een eervolle vermelding te geven, viel af. Dat is wisselender dan De Daltons en de humor is niet altijd kinderlijk. De radiojury, waar ik niet aan deelnam, twijfelde lange tijd tussen de Vpro op vrijdag en disk-jockey Rob Stenders die op unieke wijze de jeugd weer naar Radio 3 heeft gehaald. Stenders won de zilveren Reiss microfoon. Tijdens de lunch die aan de beoordeling vooraf ging, spraken juryleden hoofdzakelijk over de realityshows Big Brother en De Bus, unieke televisie- evenementen maar daarmee nog niet de beste programma's. Met de hoge kijkcijfers en wereldwijde verspreiding heeft Big Brother de publieksprijs al binnen.