NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
De makkelijkste vraag bleef onbeantwoord, afgelopen zondag bij de Nationale Filmquiz in de Amsterdamse bioscoop Kriterion. Getoond werd een dia van een meisje met voor zich een orthodox joods jongetje. Alle aanwezigen associeerden dat beeld onmiddellijk met de juiste film: Left Luggage, het regiedebuut van Jeroen Krabbé uit 1998. Maar niemand wist de naam van de actrice.

Over aandacht in de media had Laura Fraser twee jaar geleden niet te klagen, maar een blijvende indruk heeft ze kennelijk niet gemaakt. Had ze maar niet met een Nederlandse regisseur in zee moeten gaan. De Nederlandse film is rijk aan jonge actrices die na een spectaculaire lancering niet de carrière kregen die hen vermoedelijk voor ogen stond. Denk aan Akkemay uit Schatjes! en Fem van der Elzen uit Naar de klote! Benthe Forrer kreeg in Sabine nog een naam, Maayke Bouten en Marion van Thijn zijn voor altijd De Prooi en De Kassière. Esmée de la Bretonière, die in interviews en Zwitserleven-advertenties graag koketteerde met Hollywood, speelt nu in een Hollandse soap.

In Frankrijk doen ze dat beter. Daar durven regisseurs ongegeneerd verliefd te zijn op hun hoofdrolspeelsters. Indien nodig offeren ze hun film er zelfs voor op. Roger Vadim deed dat met ...Et Dieu créa la femme: slechte film, maar Brigitte Bardot werd een ster. Bij de première van Marie Baie des Anges, drie jaar geleden, werd de zestienjarige hoofdrolspeelster Vahina Giocante uitgeroepen tot de nieuwe Bardot. De vergelijking is begrijpelijk: beide actrices trekken onverbiddelijk alle aandacht naar zich toe, beide films zijn een eerbetoon aan ongeremde sensualiteit aan de Côte d'Azur.

Manuel Pradal is ambitieuzer dan Roger Vadim. Hij maakte nadrukkelijk een kunstzinnige film, een film waar de vage verwijzing naar een legende de plot moet vervangen. Waar de Franse zuidkust is vermomd als ongerept paradijs, en Amerikaanse matrozen zorgen voor de associatie met de jaren vijftig en Bardot. Waar felle kleuren en overdadig zonlicht de warmte voelbaar maken. Maar uiteindelijk heeft Pradal al zijn ambities opgeofferd, en wilde hij niet meer dan zijn ontdekking zo sensueel mogelijk in beeld brengen. Die opzet is geslaagd. Sindsdien speelde Vahina Giocante in films met Emmanuelle Béart, Isabelle Huppert en Fanny Ardant. In Frankrijk weten ze hoe ze actrices moeten lanceren.

Marie Baie des Anges (Manuel Pradal, Frankrijk, 1997), Ned.3, 23.10-0.44u.