R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
T V V O O R A F :
Een alibi voor kunst
MARK DUURSMA
Relativering is op z'n plaats, want een strijd tussen een meubelontwerper en een mezzo-sopraan heeft zijn beperkingen. Al is het vergelijken van kunstenaars uit verschillende disciplines niet vreemder of minder vreemd dan een competitie voor schrijvers of schilders. De enige voorwaarde is dat je de jury kunt vertrouwen. Juist dat valt echter moeilijk te beoordelen bij de NPS Cultuurprijs. Gesuggereerd wordt dat de kijker aanwezig is bij de oordeelsvorming, maar dat blijft beperkt tot enkele vragen aan de kandidaten en een flard van het juryberaad. Het echte werk speelt zich buiten beeld af. De keuze voor een van de drie kandidaten, aan het slot van elke aflevering, komt daardoor uit de lucht vallen. Ter compensatie doet presentator Dolf Jansen erg zijn best om een brug te slaan tussen domme kijkers en moeilijke kunst. Hij luistert slecht en maakt flauwe grapjes. Terecht wordt hij vinnig gecorrigeerd door jurylid Jaap Scholten als hij een kandidaat misinterpreteert. Kijkers die kiezen voor dit programma zijn toch wel geïnteresseerd, die hoeven niet door een gemaakt onnozele presentator aan het handje te worden genomen. Toch is het een mooi programma. Prijs, jury en presentator zijn niet meer dan een alibi om achttien jonge kunstenaars te presenteren, en dat doet het programma goed. Filmpjes en gesprekken geven de kijker een adequate indruk van hun werk en werkwijze. Indrukwekkend is de presentatie van beginnend schrijver Rashid Novaire, wellustig formulerend, met recht overtuigd van zijn eigen talent. Vanaf zijn eerste zin is duidelijk dat we die jongen de komende jaren wel vaker zullen tegenkomen.
NPS Cultuurprijs, Ned.3, 21.00.21.51u.
|
NRC Webpagina's
19 APRIL 2000
|
Bovenkant pagina |