NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Omroeper Aad van den Heuvel heeft toch een beetje gelijk. Hij werkt aan De Nieuwe Omroep die zich bezig zou gaan houden met grote wereldvraagstukken. En toen ik gisteren Netwerk zag over de relletjes in Washington tegen de Wereldbank en het IMF verlangde ik naar zo'n nieuwe aanpak.

Het leek wel of ik naar de Amerikaanse lokale zender zat te kijken. Een politiechef werd geïnterviewd over zijn tactiek, het duwen en trekken met die anti-globaliseringsdemonstranten kwam in beeld, sommigen gooiden zelfs met spullen, meende ik te zien. Minister van Ontwikkelingssamenwerking, Evelien Herfkens, ook bij de vergadering in Washington, mocht uitleggen dat de demonstranten een "heilloze coalitie" vormden. Hèhè, toch prettig, zo'n minister bij de hand, die eigen onderzoek overbodig maakt. Op gegeven moment verscheen zelfs de vroegere minister Jo Ritzen in beeld. Die werkt tegenwoordig bij de Wereldbank en om niet op te vallen had hij zich verkleed als stille, in regenjas en spijkerbroek, voor zijn ontmoeting met een Nederlandse demonstrant van de milieu-organisatie Friends of the Earth. Hij zei dat de Wereldbank niet voor alle rampen in de wereld verantwoordelijk was. Daar nam Netwerk genoegen mee. Na wat verder onverstaanbaar heen en weer gemompel groette Ritzen de demonstrant - hij hield van discussie - en zenuwachtig om zich heen kijkend liep hij weg. Ik weet zeker dat Aad van den Heuvel het beter had gedaan, want ik heb wel eens een uitzending van BV De Wereld gezien. Dat programma, op de vroege vrijdagmiddag uitgezonden, kan de discussie over het IMF en de Wereldbank gemakkelijk aan. Want de kritiek op beide organisaties komt niet alleen van de geitenwollensokken maar ook van bekende economen en voormalige topmensen uit die wereld. Waarom geen interview met de kritische Joseph Stiglitz, de hoogste econoom van de Wereldbank die eind vorig jaar vertrok? Hij heeft zware kritiek geuit op het aandeel van het Internationale Monetaire Fonds in het Russische debacle en de Aziëcrisis. Of een reportage uit Tanzania waar de boeren na ingrijpen van het IMF op papier een beetje meer geld hebben dan vroeger maar afhankelijk zijn geworden van dure kunstmest die ze niet kunnen betalen. Dat is nog eens iets anders dan aan de lippen hangen van een docerende Nederlandse notabele, waar het bij elk televisieverslag op uitdraait. Zo ging het ook bij de wereldhandelsconferentie in Seattle: beelden van politie en demonstranten en een Nederlandse topfunctionaris die de rol van onafhankelijk correspondent op zich neemt. Voor een televisiejournalist is het onderwerp te moeilijk.

Zembla zou het beter kunnen en VPRO's De Nieuwe Wereld beweegt zich wel eens op dit terrein maar dat programma heeft weer zo'n moeilijke vorm. Het is voor de enkele hoogopgeleiden die zeeën van tijd en geduld hebben. Je moet je als kijker geduldig door Engelstalige monologen en beeldenreeksen worstelen voor je weet waar het over gaat. De journalistieke aanpak van de Brit Anthony Sampson (en ook wel eens van Aad van den Heuvel) met concrete voorbeelden uit gedupeerde landen, heldere uitleg en weging van de tegenstellingen maakt de moeilijke materie toegankelijker. Helaas maakt Aad van den Heuvel zich weer te afhankelijk van nationale en internationale hulporganisaties. Die preken ook voor eigen parochie en geven net zo goed tendentieuze en foute informatie, geheel in het eigen belang. Wat moet ik met een nieuwe humanitaire omroep die adverteert met: "Wordt lid en maak kans op een Volkswagen Lupo"?

Maar ja, en daar moet ik Van den Heuvel weer gelijk in geven, er is meer belangstelling voor een nieuwe Volkswagen dan voor de honger van die arme boer. De beurskoersen, internet, dat is pas nieuws. In de arme landen kunnen het IMF en al die organisaties naar hartelust experimenteren, want ze hebben nauwelijks last van onafhankelijke journalistiek.