NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Volgens het openbaar ministerie licht de vleeswereld de hand met de controleregels. Gisteren werd een Venrayse vleesfabriek veroordeeld voor het dumpen van bedorven dierenharten en -nieren in snacks.

Door onze redacteur JOEP DOHMEN

VENRAY, 13 APRIL. De 2.400 leerlingen van het Raayland College in het Noord-Limburgse Venray vonden de saucijzenbroodjes van snackfabriek Tienvlees om te smullen. De afgelopen vijf jaar gingen er wekelijks honderden over de toonbank in de kantine. "Ziek zijn ze er niet van geweest", meldt L. de Veen, lid van de centrale directie. "Ze vonden die dingen héérlijk." Toen de Algemene Inspectiedienst (AID) van het ministerie van Landbouw een jaar geleden de hele saucijzenvoorraad in beslag nam, was er onder de leden van de directie dan ook sprake van enige verbazing, herinnert De Veen zich. De saucijzenbroodjes waar de leerlingen zo dol op waren, bleken dubieus van inhoud. Onderzoek had aangetoond dat leverancier Tienvlees bedorven afvalvlees, niet geschikt voor menselijke consumptie, in zijn snacks verwerkte. De rechtbank in Roermond veroordeelde gisteren directeur C. van de Venrayse snackfabriek tot een boete van 50.000 gulden. Chauffeur V., in dienst bij vetsmelterij Smilde in Eindhoven, kreeg 100.000 gulden boete, Smilde zelf 50. 000 gulden. Drie slachterijen moeten ieder 15.000 gulden betalen. De rechtbank oordeelde dat de verdachten de volksgezondheid in gevaar hebben gebracht en het vertrouwen van consumenten in vleesproducten "op grove wijze" geschonden hebben.

Officier van justitie mr. E. van Dongen was bij het onderzoek naar de illegale handel in afvalvlees ook van de ene verbazing in de andere gevallen. Volgens haar is het voor een buitenstaander "schokkend" om kennis te nemen van de mentaliteit in de vleesindustrie. De affaire is bovendien, volgens Van Dongen, geen incident. In de vee- en vleeswereld wordt volgens haar op ruime schaal de hand gelicht met de regels. Van Dongen: "Regels overtreden lijkt wel de norm. Als de RVV-mensen (Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees, red.) zich omdraaien worden achter hun rug alweer overtredingen gepleegd. Het is hard nodig dat de regels die er op dit terrein zijn, waar de volksgezondheid direct in het geding is, uitdrukkelijk worden gehandhaafd."

Mr. M. Heuvelmans, advocaat van chauffeur V., legt een deel van de schuld bij de RVV. "Uit het onderzoek bleek dat die dienst slecht controleerde. Mijn cliënt heeft niets in het geniep gedaan. De RVV stond erbij en keek er naar." De falende overheidscontrole wordt bevestigd door drs. G.A. Lam, veterinair inspecteur van de Keuringsdienst van Waren van het ministerie van Volksgezondheid. Zijn verklaring zit in het strafdossier van deze zaak. Lam zegt daarin: "Ik heb wel eens gehoord dat laagrisico materiaal, dit is vleesafval dat niet voor menselijke consumptie geschikt is, toch voor menselijke consumptie wordt verkocht. Het is op zich niet erg moeilijk om het systeem te omzeilen. Het materiaal kan weer uit de verpakking worden gehaald en de stickers kunnen worden verwijderd."

Lam: "Wij denken dat het systeem van gekanaliseerde (via aparte kanalen gecontroleerde, red.) afvoer van laagrisico materiaal een zwak systeem is; in ons jaarplan voor volgend jaar staat dat wij extra controle en toezicht gaan uitoefenen. Het systeem is op dit moment waarschijnlijk niet waterdicht. Er wordt niet systematisch gecontroleerd of een partij laagrisico materiaal die een bedrijf verlaat ook daadwerkelijk op de plaats van bestemming aankomt." Het onderzoek van de AID naar de handel in bedorven dierlijke resten legde een netwerk in Zuid-Oost Nederland bloot. Verdachte V., eerder al veroordeeld voor soortgelijke feiten, kocht jarenlang bij slachterijen afval, zwart en groen van kleur. Daarbij werd hij geholpen door collega-chauffeurs van Smilde. Ook dat bedrijf leverde bedorven dierlijke resten die eigenlijk in de destructor moesten. Chauffeur V. verkocht de bedorven harten, nieren, tongen, milten en strotten van runderen en varkens aan de snackfabriek en aan een fabriek voor diervoeding.

Chauffeur V. was dag en nacht in touw, zegt zijn advocaat. Heuvelmans: "Op die manier verwerkte hij het verdriet van het verlies van een kind. Overdag chauffeur voor Smilde, tussendoor handelaar (zonder vergunning, red) in afvalvlees en 's nachts taxichauffeur." Snackfabrikant C. verklaarde tegenover de AID over de gedrevenheid van V.: "Hij kroop zelfs met zijn kop in de vetbak om er een niertje uit te halen."

Tienvlees bestaat niet meer. "Ik verloor veel klanten", zegt fabrikant C. door de telefoon. Maar op de achtergrond dreunen alweer de vleesverwerkingsmachines. Tienvlees is onder een andere naam opnieuw begonnen. "Die naam mag niet in de krant", waarschuwt de fabrikant. "Per slot van rekening heb ik niets verkeerds gedaan. Dat afvalvlees? Ach, de kranten hebben twee verhalen door elkaar gehaald."

Zijn verklaring in het strafdossier luidt anders. Tegen de AID vertelde C. over het slachtafval dat hij van chauffeur V. kocht: "In deze partijen zat ook vaak slachtafval wat zwart en groen leek. Het viel wel eens uit elkaar van rottigheid, je kon het nog niet eens vastpakken. Het scheurde gewoon kapot als je het in je handen nam. Dit rotte spul zat vermengd met verser slachtafval. Mijn zoon heeft het ook wel eens ingepakt en had dan regelmatig uitslag op armen, handen en gezicht. Hij moest er ook wel eens bijna van overgeven, van de doordringende rottingslucht."

Nadat de AID ontdekt had dat er bedorven vleesafval door de snackfabrikant verwerkt was, kwam de dienst in actie. In Brabant en Limburg werden een jaar geleden bij dertig fritures, cateraars en slagers koelcellen en diepvriezen leeggehaald. Tot verbijstering van de klanten van Tienvlees.

Een van die klanten was snackhandelaar Jos Jacobs uit Nuth. Hij verkocht de producten van Tienvlees door aan vijftien fritures in Zuid-Limburg, maar at het spul zelf ook. Jacobs: "Ik vind het schandalig dat zoiets mogelijk is. Die snackfabrikant heeft me later nog jankend opgebeld. Hij zei: 'Ik hou geen klant meer over'. 'Vind je het gek', zei ik, 'mij ben je ook kwijt'." Onder de leerlingen van het Raayland College in Venray heeft de affaire niet tot verontrusting geleid. Dat kon ook niet want de liefhebbers van de saucijzenbroodjes werden door hun directie nooit ingelicht over de bezoedelde inhoud van de snacks. Directielid De Veen: "We hebben het niet publiek gemaakt om paniek te voorkomen. De kwestie is in het directieoverleg besproken. Daarmee was de kous af."

( a d v e r t e n t i e s )