NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Wat zat ik me gisteren te verlekkeren bij Ivo Niehes opnamen van de Nederlandse natuur. Zo had ik het zelden gezien. Ik ken Natuurmonumenten namelijk van de talloze bordjes en hekken die ze op hun terreinen plaatsen: " Verboden toegang, kwetsbaar natuurgebied".

Zo'n Nederlands natuurterrein heeft altijd een grote parkeerplaats en een klaslokaal waar met verleidelijke plaatjes en videobeelden wordt uitgelegd waarom je op de leuke plekjes niet mag komen. Goed, er is dan altijd wel een klein paadje van een paar kilometer waar al die bezoekers op samendrommen met statieven, kijkers en chocoladerepen. Natuurmonumenten hangt de filosofie van de benauwde Vinexwijk aan en ziet de mens en de wandelaar als verstoring, als noodzakelijk kwaad. Voorzitter Evers sprak gisteren lovend over de natuur waar de mens "geen invloed heeft", terwijl hij over het Texels Wad keek, waar de bordjes even talrijk zijn als de helmgraskluiten. Ik wed dat de cameravoerder een vrijheid kreeg die ik als gewone burger niet heb. De humanistische gedachte is dat de mens en zijn verrichtingen deel zijn van de natuur, zeker in Nederland. Waar de wandelaar wel wordt gedoogd, laten vogels zich niet weerhouden, want de aantrekkingskracht van natuurlijk voedsel wint het van de schuwheid. Met andere woorden, zoveel terrein hoeft niet te worden afgesloten. Ik voel me als de teleurgestelde Ajax-supporters die gisteren bij Zembla in beeld kwamen. Die klaagden over de verzakelijking en de verharding van Ajax N.V. in de nieuwe Arena. Het clubsentiment was verdwenen. De F-Side-supporters keken geschokt toen een in donker pak uitgedoste heer met vergaderstukken voor zich hen tijdens een bijeenkomst aansprak als "klanten". Natuurmonumenten is net als al die andere ideële belangenverenigingen de weg van Ajax gegaan. Na de verhuizing van het hoofdkwartier naar het landgoed in 's Graveland werd de schitterende dahliatuin aldaar geasfalteerd tot parkeerplaats.Openbaar vervoer komt er nauwelijks. Jaarlijks klopt Ivo Niehe met behulp van beelden van bekende Nederlanders als Bart Chabot of Rob de Nijs op natuurterreinen de burgers het geld uit de zakken. De rietkragen en vogels worden overdekt door een 0800-nummer dat je moet bellen om lid te worden en ik krijg dan altijd een goedkoop Veronica- gevoel. Niehe is er ook zelf rijk aan geworden, want zijn productiebedrijf is gespecialiseerd in fondsenwerving. Waarom zou het Rijk de natuur niet gewoon beheren? Noorderlicht presenteerde een vermeend natuurverschijnsel: de meervoudige persoonlijkheid. Eindelijk was aangetoond dat het geen aangeprate kwaal was. Een Amerikaanse psychiater had de patiënten tijdens hun persoonsveranderingen gescand en verminderde " fysiologische" activiteit rond de hippocampus in de hersenen geconstateerd. Als aan een willekeurige proefpersoon werd verzocht om van persoonlijkheid te veranderen, gebeurde dat niet. Wat het aantoont, werd mij niet duidelijk. Nu ik aan mijn laptop zit, gaan er ook allerlei stromen door mijn hersenen en misschien lopen ze wel anders dan bij een gediplomeerd accountant aan het toetsenbord. De meervoudige persoonlijkheid als verdedigingsmechanisme tijdens misbruik in de vroege jeugd is wetenschappelijk zo omstreden als de verdrongen incest-herinnering aan misbruik. Therapeuten zouden die meervoudigheid in de spreekkamer inprogrammeren. Dat was volgens de Amerikaanse psychiater niet het geval, maar hij kon de kwaal wel door therapie deprogrammeren. Hij stond naast een poppenhuis en ik stelde me voor hoe hij de bevolking van poppenkarakters eerst zou opvoeren en dan weer zou laten afnemen. Noorderlicht stelde aan het begin van het programma vast dat er "veel vraagtekens" zijn geplaatst bij het verschijnsel. Waarom hadden ze dan niet een van die vraagtekenplaatsers aan het woord gelaten? Hoor en wederhoor: de eerste de beste nieuwsrubriek had het wetenschappelijker aangepakt.