R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
Anti-taboe-industrie
Maarten Huygen
Sommige taboes die in de jaren zeventig werden verbroken, zijn weer helemaal terug, zoals het taboe op pedoporno. In Amerika is onder druk van de adverteerders het geweld op televisie gedempt. CDA-fractieleider J. de Hoop Scheffer stelde voor om porno en extreem geweld achter de decoder te zetten. Daar ben ik het wel mee eens, maar het is niet gemakkelijk uitvoerbaar. Valt het kermisgekijf van Jerry Springer onder dat geweld, zoals De Hoop Scheffer suggereerde? Lijkt me niet, maar het zou wel later uitgezonden moeten worden dan zes uur, want het is geen kinderprogramma. Een wetenschappelijk onderzoek naar de gevolgen voor de kijkers, zoals Van Westerloo voorstelde, lijkt me niet nodig. De minimumleeftijd van 16 jaar voor cafébezoek is ook niet wetenschappelijk te staven. Het is een democratisch besluit op grond van opvoedingsnormen, hoezeer de brouwerij dat ook betreurt. Dat de kijker niet alles pikt, blijkt uit de ontwikkeling in De Bus, de opvolger van Big Brother bij SBS6, met populariteitsstemmingen en afvallers. De deelnemers trekken vier maanden door het land in een bus. Na kijkersprotesten heeft de populaire deelnemer Seki vrijwillig zijn koffers gepakt. De lange havenarbeider was een wandelende tijdbom, vol rancunes, wantrouwen en terreur die herhaaldelijk moest worden gemaand over zijn ruwe taalgebruik. Er hing een dreigende sfeer en hij had het met name begrepen op de vrouwen, die altijd door hem werden afgesnauwd. Ik vraag me af welke voetbalvandalen hem op gegeven moment met bijna eenvijfde van de stemmen bovenaan hadden geplaatst. Afgelopen week kreeg hij een "gele kaart" voor zijn getier dat als een zwarte wolk over het gezelschap hing. De kijkers hadden voor de tweede keer heftig geprotesteerd. Er kwamen tips over een crimineel verleden van Seki. De mentale coach vroeg Seki of dat waar was. Seki antwoordde niet op de vragen naar zijn verleden en besloot op te stappen. Er is grote opluchting en uitgelatenheid in het busgezelschap. Alleen deelnemer Büllent, de knappe politieagent, is bedroefd over het vertrek van degene die hem eerst zo terroriseerde. Op de ramen plakt hij foto's van zijn vroegere beul die het programma zo spannend maakte.
|
NRC Webpagina's
29 MAART 2000
|
Bovenkant pagina |