NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Valerie Solanas was niet zo'n feministe die genoegen nam met het verbranden van beha's of het opeisen van 'recht in eigen buik'. Zij was een mannenhaatster van het zuiverste water.

De eenvrouws-actiegroep waarmee zij in de jaren zestig de strijd tegen mannen aanbond droeg de weinig dubbelzinnige naam SCUM, Society for Cutting Up Men. Het manifest dat Solanas onder dezelfde titel schreef, is inmiddels een klassieker. Dat is gedeeltelijk te danken aan de radicaal-feministische waarde van het werk, maar heeft waarschijnlijk meer te maken met de wereldwijde bekendheid die zij in 1968 verkreeg door haar moordaanslag op kunstenaar Andy Warhol. Ook in de filmbiografie I shot Andy Warhol van Mary Hannon (van wie binnenkort American Psycho uitkomt) wordt Solanas' leven ingedikt tot die bewuste 'fifteen minutes of fame'.

In een paar minimale scènes schetst de Canadese filmmaakster Hannon Solanas' achtergrond. Zo komen we te weten dat deze seksueel misbruikt is als kind, veelvuldig wegliep van huis en haar universitaire studie psychologie bekostigde met prostitutie. In het onderwerp van haar scriptie - voortplanting zonder mannen - is al de kiem van haar niets ontziende haat jegens 'die biologische vergissing' te herkennen. Die haat komt tot volle bloei in het toneelstuk Up your ass, dat ze schrijft terwijl ze zwerft over de straten van Manhattan.

Het is gedurende deze periode dat zij in contact komt met zowel Andy Warhol als uitgever Maurice Girodias. Van de eerste verlangt Solanas dat hij haar script verfilmt, de tweede biedt haar een contract voor een boek aan.

Als de uitwerking van deze plannen langer duurt dan verwacht, raakt de ongeduldige selfmade revolutionair in de ban van het waanidee dat Warhol en Girodias tegen haar samenspannen en besluit ze hier met geweld een einde aan te maken.

Regisseuse Harron wilde met haar film het beeld bijstellen van Solanas als verknipte lesbienne met gefnuikte sterallures. Ze slaagt er inderdaad in duidelijk te maken dat de schutter niet een rancuneuze Warhol-groupie was. Maar er wordt te weinig aandacht besteed aan haar eigenlijke drijfveren, om I shot Andy Warhol aan te merken als poging tot rehabilitatie van de in 1989 overleden Solanas. Ondanks de sterke vertolking van Lili Taylor blijft de feministe steken in een status van tragische historische voetnoot. Zelfs in de titel van de film die specifiek over haar gaat, blijft haar naam verbonden aan die van iemand die eigenlijk niet meer was dan een toevallig doelwit van haar woede.

I shot Andy Warhol (Mary Harron, VS, 1996), Ned. 3, 23.26-1.07u.