NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De laatste tijd krijgt Simek Adverteert! veel moeders over de vloer die zelfs hun kind ervoor over hebben om zich voor de camera te werpen. Gisteravond was schrijnend: een moeder die via de televisie haar 11-jarige dochter voor het eerst vertelde dat ze tien jaar in een bordeel had gewerkt voor ze de Heer ontmoette.

Martin Simek ontvangt in een leeg kantoorlokaal gewone mensen die iets bijzonders vertellen of doen. Hoewel, gewoon zijn ze zelden. Nogal wat gasten zijn geestelijk gestoord geweest of zijn dat nog steeds en vertellen over hun wederwaardigheden. Anderen willen een liedje spelen of een gedicht voordragen. Simek ziet ze ook voor het eerst, leent hun een gewillig oor, analyseert ze snel zonder hen te beledigen. Fascinerend, wat daar wekelijks aan curiosa voorbijtrekt. Een psychoot, een lilliput-vrouw, een zingende jonge man met een klein hersengebrek, een gepassioneerde 16-jarige Nederturkse dichter, een gitaarspelende Afrikaanse asielzoeker, een toegewijde hasjroker. Veel gemankeerde artiesten die eindelijk aandacht krijgen. Die gunst kunnen ze op audiëntie bij Simek krijgen. Gisteren onthulde een vrouw haar verleden als publieke vrouw.

Simek vroeg of haar kinderen dat wel wisten. Haar 15-jarige zoon wel, haar 11-jarige dochter niet, antwoordde ze. Moest ze het dan niet eerst aan die dochter vertellen, vroeg Simek Dus deed de moeder meteen dat via de camera. "Ik weet dat je houdt van de Here Jezus", begon ze. "Je bent altijd braaf en lief geweest en ik ben heel blij dat ik je heb. Ik heb vroeger in een bordeel gewerkt." Ik vraag me af of die dochter zo lief blijft. Ik stelde me haar schok en schaamte voor bij die onpersoonlijke onthulling van haar moeder. Niet alleen zij weet het, maar meteen heel Nederland, alle andere kinderen op school en in de buurt. Inlevingsvermogen heeft die vrouw op het bordeel niet geleerd. De immer zo gevoelige Simek had het beter niet kunnen uitzenden. Een andere moeder koketteerde gisteren met haar vroegere postnatale depressie waar haar ooit zo gehate zoontje bij zat. Simek liet dat zoontje een glas water halen en vroeg haar of hij het wel leuk vond om te horen dat zij niet van hem had gehouden. Hij wist het al, zei ze, want er was hulpverlening over de vloer geweest en het hele patiëntenverhaal met echtscheiding kwam naar buiten. Ze had rijmen geschreven en via de televisie zocht ze een uitgever. Het zoontje lachte er vrolijk bij. Zou hij dat blijven doen?

Vorige week een moeder die haar zoontje voor de camera op een behandeltafel wilde masseren. Je zag het mannetje, dat een jaar of zes was, wegkrimpen van schaamte, maar ja, het was tv, dus het moest. Ook zo van zichzelf vervuld ten koste van anderen was Robert Muntz die voor Waskracht! definitief bewees dat Oostenrijk geen politiestaat is. Hij slaagde er maar niet in een incident uit te lokken. Rond de parlementsgebouwen in Wenen speelde hij Hitlertje met snorretje en ballonnetjes met de tekst "Sieg Haider" maar nergens was politie te zien. Toen hij eindelijk een groepje agenten had gevonden, ging hij tussen hen in staan, bracht de Hitlergroet, maar ze haalden hun schouders op. Ook in de hal voor het parlement voerde hij actie maar hij werd niet met harde hand verwijderd. In Nederland zou dat allang zijn gebeurd. Zo nu en dan belde een boze Oostenrijker de politie. Die kwamen dan braaf, schreven alles op in een boekje, waarna Muntz weer verder mocht marcheren en brullen. Hij joeg drie orthodox joodse mannen schrik aan die in paniek wegvluchtten. Een zwarte hoed rolde over de grond. Haha, wat lollig.

Muntz ontbeert komisch talent en maakt carbondoorslagjes van de VPRO- formule uit de jaren zeventig. Corpsgrappen waar hij inmiddels wat jaartjes te oud voor is. Hij moet veel macht hebben binnen de VPRO, want één keertje te gast bij Simek ("kijk, hoe ik kan imiteren en pesten") was eigenlijk al genoeg geweest.