NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Dat integratie van bij elkaar één miljoen asielzoekers in de toekomst veel overheidsgeld gaat kosten, mag worden gezegd, want de overheid subsidieert ook Paul Kalma, directeur van het wetenschappelijke bureau van de PvdA. Maar met smart vaststellen dat asielopvang nu al "vele miljarden guldens" kost, gaat toch echt te ver.

De hoogte van het bedrag valt onder de mensenrechten en je mag alleen discussiëren over de wijze van besteding. De gedachte dat Nederland vol is, daar hangt toch de "geur van Haider" aan. In Buitenhof discussieerde Kalma met H.J. Schoo over diens hoofdartikelen in Elsevier toen die daar hoofdredacteur was. Sinds januari is Schoo adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant. Schoo formuleerde wat omstandig en slaagde er niet in om op de inhoud in te gaan, want Kalma wilde alleen praten over toon en stijl. Kalma had lof voor zijn voormalige collega Paul Scheffer maar hoon voor Schoo. "Waarom mag Scheffer wel over het multiculturele drama schrijven en Schoo niet over het asieldrama?", vroeg Rob Trip verbaasd. Kalma zag achter elke uitspraak van Schoo een verborgen agenda. De naam Ed van Thijn mocht niet ijdel worden gebruikt. De betiteling "hogepriester van multiculturalisme" voor de voormalige burgemeester van Amsterdam was verboden, evenals "vleesgeworden geweten". Het ergste vond Kalma dat Elsevier herhaaldelijk "dat VVD-Kamerlid" citeerde. Hij zei het alsof het om een onbekende, ernstige ziekte ging. Het woord 'mensenrechten' maakt de spreker heilig en brengt regimenten allochtoon stemvee saluerend in de partijgelederen. Autochtonen moeten in zwembad, file en Vinex-wijk opletten, want allochtonen zouden volgens Kalma wel eens aanstoot kunnen nemen aan de uitspraak "goh, het is vol". "Daar moet je mee uitkijken", zei hij. Allochtonen zijn een homogene etnische groep die het nooit te vol vindt en daar nooit over zou willen horen. Het deed me denken aan Rowan Atkinson (Mr. Bean) in de Britse comedy A Thin Blue Line, afgelopen donderdag. Als politiechef gaf hij een voorlichtingscursus aan zijn personeel in het omgaan met diversiteit op het bureau. Hij deed zich voor als groen marsmannetje met drie hoofden die bzzbzz zeiden en hoe zou de jongste politie-agent nou daarop reageren? "Ik zou hem drie koppen cacao aanbieden", zei die. In de loop van het gesprek zei Atkinson "De pot verwijt de ketel dat hij zw..." maar hij schrok en keek verlegen naar de zwarte politie-agent. Dat is Kalma ten voeten uit. Hadden we maar A thin blue line in Nederlandse vorm of Goodness Gracious me, de hilarische comedy- serie van Indi-Britten. In Nederland moeten we het doen met Ben Zo Terug, zo'n beetje Saar, Swiebertje en de burgemeester op ontdekkingsreis in dat verre allochtonenland. Vorige week was er een Surinamer die iets grappigs met winti deed, zoals Frau Antje in Duitsland lachend op klompen danst. Maar er was een heuse dubbele bodem, hoor.

Ik zat een paar maanden geleden in een forum over black comedy met een boze menigte van hoofdzakelijk Surinamers, die overigens met hun Nederlandse verleden nauwelijks allochtonen zijn. Zij beklaagden zich over de stereotypes in Ben Zo Terug. Waarom schreven er geen Surinamers mee? Die zouden wel goede grappen verzinnen. Comedy- auteur Marina de Vos verdedigde zich met het feit dat ze de deelraadwethouder van het Rotterdamse Delfshaven goed kende. Die was niet alleen etnisch maar kon ook vertellen over de deelgemeente en De Vos schreef die verhalen allemaal op.

De humor in kapsalon De Hippe Knip hoort treurigmakend te zijn. De Vos zei dat de VARA-leiding grapjes schrapte omdat die te ver zouden gaan. Weten zij veel. Ben Zo Terug is waarschijnlijk het favoriete programma van Kalma. In naam van en over de hoofden van om onderling fout van goed te scheiden, dat is het Nederlandse multiculturele drama.