NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

VVD

PvdA

Ministerie van Sociale Zaken

CDA

GroenLinks

D66

---

HET CDA IS gezond verklaard. Eerst was er minister-president Kok die rond de jaarwisseling in een vraaggesprek voor de radio liet doorschemeren dat er ook heel goed met de christen-democraten viel te regeren. Het afgelopen weekeinde volgde VVD-leider Dijkstal die op de partijraad van de liberalen verklaarde dat er voor het CDA "meer perspectief" was op regeringsdeelname. En gisteravond was er dan PvdA-fractievoorzitter Melkert die op een discussiebijeenkomst in Amsterdam toespelingen maakte op coalitievorming met het CDA.

In feite gaat het hier om de voor de Nederlandse politiek zo vertrouwde troepenbewegingen van voor de paarse periode. De christen-democraten, dominant aanwezig in het midden en daardoor verankerd in het landsbestuur, wisten decennialang VVD en PvdA tegen elkaar uit te spelen. Dan weer werd geregeerd met de liberalen, dan weer met de sociaal-democraten. Voor de wisselende coalitiepartners van de christen-democraten was er altijd de dreiging dat zij voor de ander konden worden ingeruild. Totdat in 1994 het CDA eindelijk zelf buiten de regering kwam te staan en PvdA en VVD met behulp van D66 een coalitie aangingen. Geheel in lijn met de CDA-traditie van weleer zijn het nu PvdA en VVD die elkaar proberen te disciplineren door naar een andere partner te lonken. Het is allemaal even voorspelbaar als doorzichtig. Maar toch zijn het ook tekenen aan de wand voor de huidige coalitie. Tussen PvdA en VVD is sprake van een toenemende verwijdering. Zelfs het regeerakkoord werkt niet meer als bindende factor, zoals gisteren bleek tijdens de stemming in de Eerste Kamer over het wetsvoorstel om werken in deeltijd makkelijker te maken. De liberale senatoren keerden zich tegen het voorstel waarover in het regeerakkoord afspraken waren gemaakt. Nu is al eerder gebleken dat de VVD-fractie in de Eerste Kamer een ambivalente houding aanneemt tegenover het regeerakkoord, maar het gemak waarmee de politieke top in de Tweede Kamer het oppositionele gedrag van de partijgenoten in de Eerste Kamer heeft laten passeren is toch veelzeggend.

INMIDDELS BESTAAT over lopende zaken een waslijst aan geschilpunten tussen PvdA en VVD. Ook als het gaat om een oriëntatie op de toekomst hebben beide coalitiepartners nog maar weinig gemeenschappelijks. Illustratief was het pleidooi van VVD- fractievoorzitter Dijkstal van vorige week om de inkomensafhankelijke subsidieregelingen af te schaffen. Een plan dat de PvdA bij monde van minister De Vries (Sociale Zaken) direct beantwoordde met het idee om alle inkomens op het minimumniveau op te trekken. Er gebeurt eigenlijk precies wat al maanden geleden door velen werd voorspeld. Als het grote belastingplan, een van de paarse paradepaardjes, door de Tweede Kamer was geloodst, zou de verwijdering tussen PvdA en VVD zich versneld voortzetten. Er wordt nog wel geregeerd, maar intussen nemen de regeringspartners alvast posities in met het oog op toekomstige coalitievorming. Vandaar het in beeld komen van het CDA. Het begerige bruidje zelf doet wat het onder deze omstandigheden moet doen: afwachten. Paars is immers nog niet weg. De voorbereidingen voor een coalitiewisseling zijn in gang gezet, maar ook niet meer dan dat. Het zal niet de eerste keer zijn dat een coalitie krakend de eindstreep haalt. Maar soepel regeren is er voor de ploeg van Kok niet meer bij.

( a d v e r t e n t i e s )