NIEUWSSELECTIE
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
McCain is de favoriet van de
Amerikaanse media sinds hij onverwachts won bij de voorverkiezingen in
New Hamphire. "Weinig is zo verrukkelijk als verwachtingen die omver
gekegeld worden."
WASHINGTON, 8 FEBR. De Amerikaanse media doen geen moeite hun vreugde te verbergen. Al een week lang vieren ze uitbundig de onverwachts grote overwinning van John McCain bij voorverkiezingen in New Hampshire. McCain is hun held, niet zozeer wegens zijn politieke ideeën, maar omdat hij de verkiezingscampagne in één klap spannend heeft gemaakt.
De ochtend na de uitslagen was de grote zege van McCain voor sommige commentatoren al een "politieke aardbeving" geworden. De nederlaag van Bush was niet alleen pijnlijk, maar "een verpletterende slag" voor het zelfvertrouwen van de gedoodverfde favoriet. McCain had gezorgd voor "een van de grootste en belangrijkste politieke verrassingen in de geschiedenis van het land". De gevestigde orde in de Republikeinse partij werd al dood verklaard. Amerika moest zich er maar vast op voorbereiden dat McCain "een nieuwe politiek voor een nieuw millennium" zou inluiden. Het kon niet op. Zelfs een doorgaans vrij rustige krant als The Washington Post liet zich meeslepen. "Weinig dingen in de politiek zijn zo verrukkelijk", schreef een politieke verslaggever zondag bijna zuchtend op de voorpagina, "als verwachtingen die omver gekegeld worden." Op de televisie bereidde Joe Klein, de schrijver van Primary Colors en politiek correspondent van The New Yorker, het publiek alvast voor op een harde tweestrijd in het najaar tussen John McCain en Al Gore: "Dan zal het bloed van de muren druipen", voorspelde hij likkebaardend.
De grote weekbladen Time, Newsweek en US News & World Report hebben deze week in een zeldzaam vertoon van eenstemmigheid alle drie een portret van McCain op hun omslag gezet. Time schrijft over zijn "glorieuze overwinning". Newsweek noemt hem "de rock-ster van de politiek", en ziet in zijn opkomst al "een vijandige overname van de Republikeinse partij". En US News speculeert dat hij een historische sleutelfiguur kan worden zoals zijn idool Theodore Roosevelt een eeuw geleden. Een verslaggever van het blad heeft, als enige van de vele honderden journalisten in New Hampshire, zelfs veteranen gezien die in tranen uitbarstten als ze McCain zagen, en menigtes die met zijn memoires zwaaiden alsof het Mao's Rode Boekje was.
Minder opwindend, en ook minder prominent gepresenteerd in de media, is het feit dat George W. Bush ook na zijn zwakke prestatie in New Hampshire in de rest van het land nog altijd veel meer steun heeft dan McCain. Dat kan veranderen, en in South Carolina en Californië is McCain hard bezig om zijn achterstand weg te werken. Maar voorlopig is Bush nog niet verpletterd. In The New York Times doet de conservatieve columnist William Safire Bush enkele tips aan de hand voor een comeback, zoals: erken je fouten, lever meer kritiek op Clinton en Gore, en stel je meer open voor de pers. Maar in een vileine slotzin schrijft Safire: "Denk aan 1980 en de route die je geduldige vader naar het Witte Huis nam", een onmiskenbare hint dat George W. er misschien maar genoegen mee moet nemen om onder John McCain kandidaat voor het vice-presidentschap te worden, zoals zijn vader dat acht jaar was onder zijn voormalige tegenstander Ronald Reagan voor hij zelf president kon worden. Wat de kiezers van dit plan vinden is nog niet gepeild, maar voor de media zou het ongetwijfeld een nieuwe en "verrukkelijke" wending in het verhaal zijn.
8 FEBRUARI 2000