NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARTIJN MEIJER
Playboy en Penthouse lees je natuurlijk om de artikelen. Maar het eerste waar je naar kijkt zijn toch de plaatjes. Dertig pagina's 'spectaculair naakt' staan er maar liefst in het februari-nummer van Playboy. Behalve Bianca uit Sneek en Iveta uit Praag mocht ook Sabine uit Big Brother tonen 'wat alleen Bart zag'. Dat moet wel tegenvallen, hoe mooi ze ook is. Bekend bloot verschilt nu eenmaal niet wezenlijk van onbekend bloot.

Playboy biedt een verscheidenheid aan artikelen, interviews en columns. De bindende factor is seks. Gaat het over de meest luxueuze hotelsuites van Nederland en België, of over '103 momenten van gelukzaligheid', of om weer een interview met de onvermijdelijke Emile Ratelband? Je kunt erop rekenen dat seks ergens ter sprake zal komen. Ratelband verklaart: "Ik heb nog nooit betaald om te neuken. En trekken doe ik ook niet." Zoals SBS6-presentatrice Sylvana al in haar column schrijft: 'Playboy is een onschuldig blad'. De wereld die het de lezer sinds 1953 voorspiegelt is van een geruststellende eenvoud; het geloof in de drie-eenheid seks, schoonheid en succes zal er waarschijnlijk tot op het laatst der dagen voortleven.

Veel verrassender zijn de artikelen in Penthouse van deze maand. De gruwelijke eetgewoonten van de Komodo-draak worden belicht, en de gewezen filmcriticus en documentairemaker Thys Ockersen portretteert de cult-acteur Robert Shaw, die mooie bijrollen speelde in From Russia With Love en Jaws. Ook de interviews zijn de moeite waard. Popster David Bowie blikt uitgebreid terug op de eerste helft van zijn carrière, een verwarrende tijd vol seksuele en geestverruimende uitspattingen. Het alter ego Ziggy Stardust dat hij begin jaren zeventig bedacht, betekende ook de geboorte van het 'matje'. Bowie: "Was dat niet een geweldig kapsel? En wie had kunnen verwachten dat, van Oost- Duitsland tot in Korea toe, allerlei gekken dertig jaar na dato nog steeds hun haar in zo'n mat dragen."

De interviewer Robert Macher noemt Bowie gerust 'hypocriet' of 'naïef', en vraagt hem of hij vaak een erectie heeft op het podium. ("Mij niet vaak genoeg" luidt het antwoord.) Die brutale manier van interviewen, met de vette knipoog die hoort bij de man van de wereld, is blijkbaar de huisstijl van Penthouse. Ook Donald Olie neemt in zijn gesprek met de melancholische schrijver Levi Weemoedt geen blad voor de mond. Zijn openingsvraag: "Assen! Godsammekrake! Ben jij al niet treurig genoeg soms? Je kunt je net zo goed levend laten begraven."

Weemoedt vertelt heel vermakelijk over de aantrekkingskracht die treurnis op hem uitoefent: "Ik herinner me dat ik een keer met een olijke vriend op reis was in Engeland. Daar stonden wij in een pub naast een man die wel zo'n ontzettende eenzaamheid uitstraalde. Die stond een beetje in zijn neus te peuteren, met een glas Cider voor zich. We waren van plan te gaan tafelvoetballen, maar ik stond aan de grond genageld. Ik kon mijn blik niet van hem afwenden."