NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Digitale vakantiepixels

Door WIM KÖHLER
De voorpagina van NRC Handelsblad werd vorig jaar op 5 augustus voor het eerst opgevrolijkt door een foto uit een digitale (niet voor professioneel gebruik bedoelde) camera. Niet een schamel eenkolommertje, meteen een openingsfoto over vijf kolom. Niets op aan te merken. NRC-fotograaf Vincent Mentzel was in Suriname en stuurde een prachtige plaat van Surinaamse mannen met hun gekooide zangvogeltjes naar Rotterdam. Een voorpaginakolom van deze krant is 4,6 cm breed, de marge 0,4 cm. Een vijfkolomsfoto is dus 24,6 cm breed. Dat is 9,7 inch. Een krant drukt een foto met ongeveer 90 beeldpunten op een inch. Voor die 9,7 inch moest Mentzel dus een foto seinen die minstens 9,7 90 = 873 pixels breed was.

Dat halen de moderne tweemegapixelcamera's die vorig jaar op de markt kwamen makkelijk. Mega staat hier voor miljoen. Alle meetellende merken hebben zo'n digitale camera met een chip die meer dan twee miljoen beeldpunten afbeeldt in de winkels. Met twee miljoen beeldpunten is een foto bijvoorbeeld 1.600 punten breed en 1.200 hoog. Dat is het maximumformaat van de hier geteste Canon Power Shot S10, een elegant zilverkleurig cameraatje. Kodaks nieuwste (DC290), hier getest omdat Kodak de business in digitale consumentencamera's in het westen aanvoert, overtreft Canon op een vreemde manier. De DC290 heeft een chip van 2,3 megapixels, en levert een grootste bestand van 2.240 bij 1.500 pixels. Dat zijn maar liefst 3,3 megapixels aan beeldpunten. De DC290, in zijn nauwkeurigste stand, schrijft zo'n plaatje weg in een bestand van 0,7 megabyte. Het betekent dat software in de camera een stevige compressie toepast. Beeldpunten die naast elkaar liggen en (bijna) dezelfde kleur en intensiteit hebben, schrijft de camera als gelijke punten op de geheugenchip. De Canon-camera stuurt zijn grootste plaatjes van 1,97 megapixel in een bestand van 1,7 megabyte naar een computer. (Het heeft weinig zin een digitale camera aan te schaffen als u geen pc- en Internetgebruiker bent.) De grootste Canon-bestanden zijn dus 1 megabyte groter dan die van Kodak, hoewel de foto's kleiner zijn bij de Canon-camera.

Enerzijds is Kodak daarmee in het voordeel. De geheugenchip van de camera kan meer opnamen opslaan en versturen via Internet duurt niet zo lang. Maar anderzijds is de digitale hobbyist beperkt in de mogelijkheden om zo'n foto verder te bewerken. Wie alleen kinderfotootjes over het net naar opa en oma wil sturen, kiest voor Kodak. Wie in een digitale doka werkt, kiest voor Canon. Als de keuze tussen deze twee camera's gaat tenminste, want vooral in het laatste geval (digitale doka) is de route via het afdruklab ook nog aantrekkelijk: afdrukken op papier en dan scannen. Een redelijke amateurscanner is voor 300 gulden te koop. De besproken megapixelcamera's kosten nog 2.000 gulden of meer en leveren geen betere beelden dan scans van een goede 10 bij 15 afdruk. Het heeft, net als bij de aankoop van een filmbevattende camera, zin om te bedenken waarvoor de camera dient en dan de technische specificaties te bestuderen.

De vraag of de opnamen van de Canon S10 beter zijn dan die van de Kodak CD290 valt na twee weken gebruik niet te beantwoorden, want het is niet gelukt om een verbinding tussen de Kodak-camera en de pc tot stand te brengen. Beide camera's zijn vooral bedoeld om hun foto's via de nieuwe USB-poort de pc in te sturen. De Kodak-camera liet de pc echter opnieuw starten zodra hij (alle regels volgend) op de USB-poort van de pc werd aangesloten. En dat opstarten werd keer op keer herhaald. Kodak kent het probleem met de CD290, zei, na vele vergeefse pogingen achter een gloednieuwe pc, een vriendelijke Vlaamse mevrouw aan de Kodak-belbalie. Er is inmiddels waarschijnlijk wel een oplossing voor, zei ze op oudejaarsdag. Kodak stuurt een versgebrande cd met nieuwe drivers, maar die waren niet gearriveerd voordat deze krant op de pers ging. Een eerlijke waarschuwing op de verpakking zou veel vergeefs werk voorkomen.

Een nadeel van alle beeldchips, ook van de hier geteste camera's, is dat ze slecht tegen grote contrastverschillen kunnen. Overbelichte pixels lekken lading naar hun omgeving en brengen pixels tot lichten die eigenlijk donker moeten blijven. Blooming heet het effect. Fotografische film heeft dat effect ook wel, maar veel minder dan beeldchips. Voor de praktijk betekent dit grote lichtverschillen binnen een opname te vermijden. Die foto op de voorpagina van de NRC was zo'n buitenopname bij - zo te zien - niet al te direct, maar wel veel licht.

Een digitale camera kan wat een camera die film belicht nooit zal kunnen: een foto van een kind in New York maken en binnen vijf minuten bij opa en oma in Nederland op het computerscherm laten verschijnen. De USB-poort op de nieuwste generaties pc's heeft de snelheid verhoogd. Plug een kabeltje enerzijds in de camera, anderzijds in de (aan staande) pc en er verschijnt (onder Windows 98) een schermpje dat vraagt met welke software de foto's moeten worden binnengehaald. Denk nog eens aan de ellende die we met COM-poorten en hun instellingen hebben moeten doormaken. Lullig aan beeldchips is dat soms een paar van de twee miljoen pixels het niet doet. LCD-schermen van laptops hebben dat probleem ook. Bij de Canon-camera (bij de Kodak was het nog niet controleren) lichtte op alle foto's ergens rechts van het midden één puntje fluorescerend groen op, zowel in donkere als lichte partijen. Alsof steeds ergens een groen ledje brandt. Het gaat alles bij elkaar om een groepje van 25 pixels dat consequent afwijkt. Makkelijk te corrigeren met de bijgeleverde software, maar als je het eenmaal hebt gezien is het iedere volgende keer erger. Kennelijk valt zo'n foutje bij Canon binnen de kwaliteitsnormen.

De Kodak DC290 heeft een adviesprijs van f2.625, maar er zijn lagere straatprijzen. Canon heeft straatprijzen voor de S10 van f1.999 waargenomen.