NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Hèhè, eindelijk voorbij, die millenniumwisseling, het digitale defaitisme, de terugblikken over honderd jaar en meer, de boude uitspraken, de wilde voorspellingen.

De woorden 'historisch' en 'tijdperk' liggen in de vuilnisbak, tussen de dennennaalden en het uitgebrande vuurwerk. Nooit meer een rede openen met "het jaar 2000 staat er aan te komen". De oude zwartwitbeelden terug in de archiefrekken. Ze overvleugelden afgelopen dagen de olieramp en orkaan in Frankrijk. Nu weer het gewone nieuws van de massaslachting in Tsjetsjenië. Ik merkte niks. Het voelde als een gewoon Nieuwjaar. Veel gewoner dan bijvoorbeeld de dag dat de Berlijnse muur viel of een van die andere dagen die afgelopen weken werden herdacht. "Het is hier nu acht uur 's morgens en het voelt niet anders dan acht uur geleden", meldde verslaggever Marcel Kurpershoek vanuit een Nieuwjaars Nieuw-Zeeland op het Oudejaars acht- uur-Journaal. 1 januari 2000 zal snel worden vergeten. Nederland 3 maakte nog een grapje door om 12 uur het scherm een paar seconden op donker te zetten met daarna een wiebelend testbeeld. De omroepen draaiden overuren. Het millennium is geen nieuws, zodat je het precies kunt plannen. De omroepen hebben de hele nacht doorgehaald. En dat viel niet altijd mee. Ergens om twee uur 's morgens zag ik in Hallo 2000 een lijkbleke Philip Freriks verdwaasd in smoking zitten kijken naar beelden van waaierende dansers in een vlinderpak in het Floridase Epcott Center. Hij verzuchtte tegen medepresentatrice Aldith Hunkar dat het die nacht wel erg veel over de hele mensheid ging. "Mischien ben ik een beetje cynisch, hoor." Ik benijdde al die presentatoren niet die in plaats van een eigen feestje thuis 's nachts dit wereldwijde niet- historische evenement moesten verslaan. Vuurwerk boven alle wereldsteden. Liever ga ik zelf naar buiten. Toch waren er ook mooie momenten. Youp van 't Hek was een welkome onderbreking van al die breed grijnzende We are the world taferelen. Hij was zijn wilde zelf, het drukke mannetje dat iedereen in het café links en rechts voor schut zet. En ook zichzelf. Hij had al "twee huizen bij elkaar gescholden". Dus nou was zijn kritische grens opgeschoven naar drie huizen. Anders had hij geen kaartje kunnen kopen voor zijn eigen show, denk ik dan. Zijn programma vloog voorbij. Sociale verschijnselen passeerden, inhalige rijkdom, ouderdom, kaalheid, de problemen van een gevorderde veertiger. Een etmaal later kon zijn concurrent Freek de Jonge het niet laten in de laatste aflevering van zijn marathonserie De Grens een kat aan Van 't Hek uit te delen. Hij vond die scheldwoorden "helemaal niet nodig. Het publiek zit zo vol vuiligheid, dat hoef je niet te zeggen." Dat is waar, Van 't Hek heeft iets met het vrouwelijke geslachtsorgaan. Dat noemt hij vaak en zijn programma wordt er niet beter van, maar gek genoeg hoor ik het niet. Van 't Hek heeft mij vaker aan het lachen gebracht dan Freek. Maar als Freek het beste uit al zijn Grenzen bij elkaar had geveegd, was hij minstens even leuk geweest. Hij moest nu eenmaal elke maand iets nieuws, zo gedreven is hij. Terwijl de jongere Van 't Hek berustend zijn kale plekken toonde en zijn buik royaal tussen zijn bretels door liet steken, hupte De Eeuwig Jonge slank en kwiek over het toneel. Toch hoor ik liever over zijn gebreken. Nostalgie is hem ook niet vreemd, dat hoort bij cabaret. Zijn decemberprogramma, waarin hij de jaren vijftig nadeed, vond ik beter. Ook eergisteren waren er hilarische momenten, zoals de ontwikkeling van nieuwe soorten drinkyoghurt, biomild, biomild kiwi, biomild kiwi met sinaasappelsmaak. Maar dan moet hij de tijd opvullen met een verhaaltje over een man met een koffertje. Of hij wordt ballonnenmaker voor kinderfeestjes en die act duurt dan wel een beetje lang. De kijker kan dan even naar de ijskast of naar de wc. Af en toe hield hij een preekje. Maar ik wil lachen. Zo rond de millenniumwisseling heb ik te veel zware woorden moeten doorstaan.