NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door JAN VOLLAARD
AMSTERDAM, 3 JAN. Terwijl Paradiso's nieuwjaarsfeest in volle hevigheid was losgebarsten, heerste in de catacomben van de Amsterdamse poptempel een koortsachtige bedrijvigheid. De hele nacht door werkte componist Peter de Boer aan een twee minuten korte compositie in het kader van het World Laughter Monument, een via internet- en telefoonlijnen verzameld en door een wereldwijd radionetwerk verspreid lachsalvo waarmee het nieuwe millennium werd begroet.

Rekening houdend met de tijdzones werd de jaarwisseling gevolgd over de aardbol, beginnend met de Fiji-eilanden en via Australië, India, Europa en Afrika naar Zuid-Amerika. Eskimo's, Paaseilanders en inwoners van Moskou meldden zich per telefoon. De Boer monteerde de bulderende lach van een Duitser, de telefonische bijdrage van een lachclub uit India, de aanstekelijke snurk van een internet-inzender en de melodieuze schater van een anonieme Afrikaan tot een samenhangend geheel. Een zeventig man sterke ploeg wetenschappers op Antarctica lachte op commando en een vrolijke tromroffel van een groep slagwerkers uit Gambia kon op het laatste moment aan de geluidscollage worden toegevoegd.

Het evenement begon op oudejaarsmiddag met een aubade van een uit alle hoeken van Paradiso opduikend dweilorkest, afgewisseld met een gestyleerd 'hahaha'-koor door de met lampjes getooide muzikanten van blaasorkesten Tegenwind (Utrecht) en Toeters En Bellen (Amsterdam). Op het moment dat in Nieuw-Zeeland het nieuwe jaar aanbrak, werd kunstenares en initiatiefneemster Godelieve Smulders hartelijk uitgelachen om haar giechelige toelichting. In rokkostuum vertrok dirigent Peter de Boer naar de kelder, waar handlangers achter telefoons en computerschermen lachmomenten uit de verschillende werelddelen verzamelden.

Volgens De Boer heeft de onconventionele compositie die hij hieruit samenstelde, raakvlakken met een conventionele orkestpartituur. De lach van een man, een vrouw of een kind is wat betreft frequentie vergelijkbaar met instrumenten als trompet, klarinet of fluit en tussen de verschillende bijdragen vond hij uitgesproken melodieuze, schetterende of juist fluisterende lachopnamen. Door een computerstoring die alles met overbelasting en niets met een millenniumbug te maken had, spande het erom of de instant-compositie op tijd bij de diverse radiostations kon worden afgeleverd. Dat lukte, en in Paradiso werd op nieuwjaarsdag met een op de vloer geschilderde wereldkaart aanschouwelijk gemaakt hoe de diverse lachgeluiden over de aardbol waren uitgestort.

Het World Laughter Monument blijft bestaan als databank van uren geschater, gebulder en gegiechel op tapes en en computerbestanden. Na een nacht doorhalen onder de stampende housebeat van het Paradisofeest, moest Peter de Boer nog niet denken aan een dance-remix van zijn lachsymfonie. Het chaotische werkje had wat te lijden onder de geluidskwaliteit van de veelal via krakende telefoonlijnen binnengehaalde bijdragen, maar dat was inherent aan de realisatie van dit vrolijk stemmende huzarenstuk.