NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
Pas op het allerlaatst gebeurt datgene waar Heat beroemd om werd. Al Pacino en Robert De Niro samen in beeld. In de voorafgaande 170 minuten draaien de rechercheur (Pacino) en de gangster (De Niro) weliswaar dicht om elkaar heen, maar nooit zijn ze tegelijk te zien. Zelfs niet in de zes minuten durende sleutelscène, als ze samen een kopje koffie drinken in een café. Michael Mann filmt de confrontatie tussen jager en prooi met wisselende close-ups.

Twee mannen die elkaar begluren, dat is de essentie van Heat. Ze doen allebei wat ze het beste kunnen, en zouden niets anders willen, zo vertrouwen ze elkaar toe in het café. De Niro pleegt overvallen en Pacino probeert hem te pakken. Simpel, kwestie van taakverdeling. Ze herkennen veel in elkaar en ze bewonderen elkaars professionaliteit. Nieuw is het niet, die identificatie van de good guy met de bad guy, maar in Heat gebeurt het met allure. Vooral dat naar elkaar loeren is mooi. De Niro staat in een donker steegje op wacht, Pacino staart naar zijn wit oplichtende gezicht op een monitor. Pacino beseft dat hij in een val is getrapt. De Niro ziet met een verrekijker dat Pacino beseft dat hij zojuist in de val is getrapt.

Ook al is het de grootste attractie, Heat is meer dan een titanenstrijd tussen twee acteurs (die gewonnen wordt door De Niro, Pacino kauwt te hard op z'n kauwgum). Wat Clint Eastwood met Unforgiven deed voor de western, doet Michael Mann voor de gangsterfilm: hij laat zien dat je het genre nog steeds serieus kunt nemen, maar ontmaskert tegelijk de valse heroïek. Zo'n hecht team criminelen dat zonder uitleggerige dialogen of zelfspot te werk gaat, het herinnert aan Franse policiers of Amerikaanse heist(overval)-films. Daarnaast is er de emotionele onmacht, het onvermogen van mannen om hun geliefden aan zich te binden, en dat is aanzienlijk minder heroïsch. De Niro leeft volgens het credo dat je nooit gehecht moet raken aan iets waar je niet binnen dertig seconden van weg kunt lopen. Pacino laat zijn derde huwelijk stranden omdat hij verslaafd is aan de jacht. Heel stoer, en heel armoedig ook.

Voor een film die het eigenlijk moet hebben van mannen, auto's en wapens, zijn de vrouwen opmerkelijk sterk aanwezig, in genuanceerde rollen. Heat combineert het beste van twee werelden: de spanning van toen, de emoties van nu.

Heat (Michael Mann, 1995, VS), BBC1, 22.30-1.15u.