U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

T V   V O O R A F :
De sadist Bromet

JANNETJE KOELEWIJN
Beste televisiekijker, als u vanavond naar de eerste aflevering van Frans Bromets serie Gemeenschap en Goederen gaat kijken, wees dan niet ongeduldig. Alleen de eerste minuut is stuntelig en saai. U ziet rechts een man op de bank zitten en links een vrouw.

Ze heten Tjibbe Knol en Ingrid Blans, ze vertellen waar ze werken en wat ze ermee verdienen. Tjibbe Knol: ik ben systeemontwerper bij een softwarehouse, ik verdien 8.200 gulden bruto in de maand, bijna 5.000 netto na hypotheekaftrek. Ingrid Blans: ik werk 32 uur als voorlichter bij een ministerie en uh.... Gaap Maar dan komt het moment waarop u een flits ziet van echte Nederlandse gêne om over geld te praten. Ingrid Blans lacht een beetje betrapt, kijkt vanuit haar ooghoeken naar de camera en zegt: 'ja, wat is de volgende vraag.'Alsof ze dat niet meer weet. Alsof ze is vergeten dat Frans Bromet juist gekomen is om over geld te praten. Uh.... wat ik verdien? Frans Bromet: wat je verdient, ja. Aan zijn lach kunt u horen hoe tevreden hij is. Kip, ik heb je. Ingrid Blans' antwoord komt er dan toch nog soepel uit: 6.880 bruto, 4.100 netto voor 32 uur per week.

De 24 minuten die volgen zijn nog steeds stuntelig maar helemaal niet meer saai. Als je ook maar een beetje gevoel hebt voor alledaagse kleinmenselijkheid, blijf je met stijgende belangstelling kijken hoe voor je ogen een huwelijkscrisis wordt gecreëerd, of op zijn minst een flinke ruzie.

Een sadist, die Bromet. Na een paar vragen neemt hij Tjibbe Knol en Ingrid Blans ieder apart en dan begint hij te zuigen: waarom doen ze hun geld niet bij elkaar, wie houdt het meest over voor zichzelf, waarom heeft de een meer dan de ander.

Ingrid Blans, die iedere maand honderden guldens meer kan besteden dan haar man, legt uit waarom ze dat toch eerlijk vindt: 'ik betaal de cadeautjes en als we gaan eten in de stad betaal ik ook. En als ik een mooie trui zie voor Tjibbe dan koop ik hem'.

Ah, zegt Bromet, je wilt je eigen goedheid bewijzen. Ja, zegt Ingrid Blans. Ze kijkt opgelucht. Ja, dat zal het zijn. En dan Bromet weer: je hebt meer te besteden dus jij kunt genereuzer zijn. Oei, ziet u Ingrid Blans denken. Gaat dit niet te ver, zegt ze. Het is wel zo dat ik niet het gevoel heb dat ik meer te besteden heb. Ik koop er kunst van.

Beste kijkers, bereidt u zich erop voor dat het alleen maar erger wordt. Ingrid Blans blijkt een hartstochtelijk verzamelaar te zijn en ze weet, zegt ze tegen Bromet, dat ze dat alleen maar kan doordat haar man het huis betaalt. Tjibbe Knol blijkt op zijn beurt behoorlijk te balen van die verzameldrift. Hij zou liever een grote zeilboot hebben en hij weet, zegt hij tegen Bromet, dat zijn vrouw de collectie als haar eigendom ziet.

Als die twee nog eens uit elkaar gaan kunt u zo wel raden waar de ellende over zal ontstaan.

Maar wij gaan niet uit elkaar, zegt Ingrid Blans.

Voor de mooiïgheid moet u niet gaan kijken. Een losse camera, direct geluid, daglicht. U moet kijken als u wilt zien hoe Frans Bromet onbeschaamd mensen tot eerlijkheid dwingt.

Gemeenschap en Goederen, Ned.3, 20.20-20.50u.

NRC Webpagina's
16 DECEMBER 1999


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)