NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Een ongelukkige jeugd is, in de kunsten, meestal een vruchtbaarder voedingsbodem dan een gelukkige. Maar Ali Haselhoef is het daar niet mee eens, getuige haar autobiografische film Frank en Eva, elk van ons is een eiland. Ze heeft een gelukkige jeugd gehad, zegt ze. De schijn is tegen haar: vader was een drugsdealer met losse handjes, voortdurend in en uit de bajes; moeder een raamprostituee.

Het scenario voor Frank en Eva won vorig jaar de scenario-prijs op het documentaire festival IDFA. Het daaraan verbonden productiebudget van het Stimuleringsfonds blijkt goed besteed. Frank en Eva is een zeer onderhoudende film, met een uitgekiende digitale vormgeving waarin oude familiefoto's op aantrekkelijke wijze worden gemengd met uit de losse hand gefilmde beelden van vader, moeder en dochter nu. Frank woont inmiddels weer in Suriname, met zoveelste vriendin en buitenechtelijk kind. Eva heeft de prostitutie vaarwel gezegd en is in het medium Jomanda. Een van de aardigste onderdelen van de film is de vindingrijke verbeelding van het Groningse highlife in de jaren zeventig: snelle Pontiacs, nog geen cocaïne maar wel veel andere drugs, en veel vreemdgaan van vader, die werkzaam was als portier bij nachtclub Zanzibar.

Toch schiet de film tekort. Het doet de kijker zeker genoegen, dat Haselhoef geen ongelukkige jeugd heeft gehad, ondanks haar woelige achtergrond, de gewelddadigheden thuis en het feit dat haar ouders niet meer bij elkaar wonen. Het lijkt ook zeker niet onmogelijk dat een dochter bij deze herinneringen door vertedering wordt bevangen.

Het probleem is alleen dat in Frank en Eva, elk van ons is een eiland - de wat pretentieuze titel is ontleend aan een tekst van Louis Paul Boon - nergens die gelukkige jeugd wordt aangetoond of aannemelijk gemaakt. Het blijft bij de herhaaldelijke verzekeringen van de maakster. Misschien bedoelt ze het ironisch, maar ook voor die lezing biedt de film eigenlijk geen aanwijzingen.

Frank en Eva is zeker het aanzien waard. Maar misschien kan Haselhoef, met haar onmiskenbare flair en vindingrijkheid, in een volgende film de tanden zetten in een buiten haarzelf gelegen onderwerp, waarbij eerlijkheid en subjectiviteit niet kunnen worden aangewend als stoplap voor lacunes in het betoog.

Frank en Eva, Ned.3, 20,58-22.00u.