NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

EEN MISHANDELDE treinconducteur. Het is al zo 'gewoon' geworden dat het nauwelijks nog nieuws is. Vorige week was het weer raak op de trein van Rotterdam naar Hoek van Holland. Een conducteur die een zwartrijder had betrapt en wilde overdragen aan de spoorwegpolitie werd gemolesteerd. Hetzelfde overkwam een machinist die zijn collega te hulp schoot.

Het zou een incident zijn gebleven als het spoorwegpersoneel vanmorgen niet tot actie was overgegaan. Maar dat ging het wel. Onder de leuze 'Maatregelen Nu' werden vanmorgen spontane werkonderbrekingen gehouden. Tot ver in de ochtend was de treinenloop in met name de Randstad aanzienlijk ontregeld. De uitstralingseffecten op de snelwegen waren aanzienlijk.

Het heeft iets paradoxaals een pleidooi tegen agressie op de trein te voeren met zo'n agressiebevorderende actie. Wegens het spontane karakter waren de meeste reizigers totaal verrast door de werkonderbreking en hadden dan ook geen alternatief vervoer kunnen regelen. Evenmin waren zij in staat hun afspraken te verzetten. Ondanks alle goede bedoelingen van het spoorwegpersoneel hebben zij met hun actie een enorme wissel getrokken op de reizigers van wie het overgrote deel nog altijd goedwillend is.

DAT NEEMT NIET weg dat de grieven en bijbehorende eisen van het spoorwegpersoneel serieus moeten worden genomen. Er is de afgelopen jaren al het nodige ondernomen, vooral de geweldsgevoelige lijnen zijn aangepakt, maar dat heeft in zijn totaliteit toch onvoldoende resultaat gehad. Het geweld tegen treinpersoneel, zowel verbaal als fysiek, neemt volgens de Vakbond voor Machinisten en Conducteurs nog steeds toe. Natuurlijk is agressie een fenomeen dat verder strekt dan de Nederlandse Spoorwegen. Maar met de constatering dat er sprake is van een maatschappelijk verschijnsel kan de zaak niet worden afgedaan.

Algemeen wordt erkend dat sociale controle een belangrijk wapen is in de strijd tegen agressie. Juist op dat punt voert de leiding van de Spoorwegen een beleid dat contraproductief is. Het rationalisatiedenken van het bedrijf dat zelf naar de beurs wilde (maar waar de politiek inmiddels anders over denkt) heeft de stations de afgelopen jaren een stuk leger gemaakt als het om spoorwegpersoneel gaat. Het eind is nog niet in zicht: er is nog het plan om de bemande loketten op de minder drukke stations te vervangen door praatpalen.

DE LEIDING VAN de spoorwegen heeft al vaker bewezen niet alleen een communicatieprobleem met het publiek te hebben maar ook met het eigen personeel. De jongste actie van het personeel is daarvan een nieuwe illustratie. Een bedrijf kan en mag het zich niet veroorloven dat het eigen personeel volledig wordt beheerst door de angst voor geweld. Dat kost geld. Wat dat betreft komt de rekening toch bij de samenleving terecht. Maar de eerste verantwoordelijkheid voor het toenemende geweld ligt dan ook bij de samenleving.

( a d v e r t e n t i e s )