NIEUWSSELECTIE
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
|
De brede wereld
Z.C.A. LUYENDIJK
Enige weken geleden belandde hij
op een zaterdagnacht voor het eerst in tien jaar weer eens op het
Rembrandtsplein in Amsterdam. "Ik wist niet wat ik zag: een enorme
menigte van lallende en drinkende mensen, wel duizend, met een massa
politie er omheen." Misschien een relatief klein voorbeeld van hoe de
wereld voor Frank Wiering (1947) is veranderd, niettemin was de
nachtelijke wandeling voor de VPRO-programmamaker veelzeggend. "Het past
precies in de documentaire die ik wil maken, over 'Het Weekend'. Zo'n
beetje als Jean-Luc Godard dat heeft gedaan in zijn film Week-
End, maar dan op Nederlands niveau."
Wiering heeft geprobeerd de redactie van DNW (De Nieuwe Wereld) -
waarvan hij samen met Sjors Brugmans eindredacteur is - te interesseren
voor tijdverschijnselen als zuipwedstrijdjes in jeugdhonken, maar de
respons was niet erg groot. De kijk op de veranderende wereld van DNW
is breder, veel breder, en de redactie legt de lat hoog. Dat
betekent dat de wereldomspannende informatiesystemen van het
handelsconglomeraat Ahold van aanzienlijk meer importantie zijn dan het
kroegleven in Nederland. "Die systemen van Ahold zijn een voorbeeld van
De Nieuwe Wereld zoals wij die zien: de enorme revival van het
kapitalisme na de val van de muur gekoppeld aan de grote snelheid
waarmee geld en informatie over de wereld gaan. De gevolgen daarvan
signaleren wij. Met die informatie zou Ahold ons beter kunnen bedienen
dan de overheid. Er staan dus ook machtsvraagstukken op het spel."
Voor Wiering is DNW een bijna vanzelfsprekend vervolg op
Beeldstorm, het programma waarmee hij vijf jaar geleden de
digitale revolutie in kaart bracht. Daarvoor maakte hij o.m. Jonge
Helden, het kunstprogramma Prima Vista en reportages voor
Diogenes. Onder Roelof Kiers zat hij een tijdje in de
hoofdredactie van de VPRO. Bekend werd Wiering vooral door zijn
documentaires, waaronder een fraaie over de F-side van Ajax.
Wiering - die niet de filmacademie volgde - maakte in 1979 de speelfilm
Andy, bloed en blond haar. Zoiets ziet hij zichzelf niet
nóg eens doen ("te veel gedoe, te veel gezeur"). Een documentaire
komt er wel aan. Het liefst noemt hij zichzelf programmamaker, omdat hij
daarmee alle kanten uitkan. "Als documentairefilmer leg je vooral de
werkelijkheid vast. Als programmamaker werk je breder. Met De Nieuwe
Wereld kan je kwesties heel anders benaderen, journalistieker."
Binnenkort moet DNW wijken voor een dramaserie van zijn broer
Robert. "Ooit maakten we de afspraak dat we nooit in elkaars vaarwater
zouden komen. Die afspraak staat eigenlijk nog steeds, want hij is bij
drama gebleven. We konden natuurlijk niet voorspellen dat we elkaar ooit
in zendtijd zouden beconcureren".
|
NRC Webpagina's
27 NOVEMBER 1999
|