NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HIEKE JIPPES
Volgens Terry Wogan (60) kan veel van het werk dat hij doet voor de BBC gerust overgelaten worden aan een geblinddoekt aardvarken - met hetzelfde resultaat. Hij doelt vooral op Auntie's Bloomers, een compilatie van geestig bedoelde blunders uit de BBC-archieven.

Maar de uitspraak kan net zo goed gelden voor bijvoorbeeld zijn jaarlijkse presentatie van het Eurovisie Songfestival. Al zal een aardvarken mogelijk niet - als Wogan is overkomen - in publieke aanvaring komen met de voorzitter van de Eurovisie Songfestival-fanclub, afdeling Noorwegen. Die vindt Wogans twinkelende terzijdes bij de aankondiging van een lied dat alweer precies lijkt op tien eerdere 'oneerbiedig'.

Ironische terzijdes en een vermogen zichzelf als belachelijk te zien zijn altijd het handelsmerk van Terry Wogan geweest. Hij vestigde zijn reputatie op de BBC aanvankelijk met de quiz-show Blankety Blank (jaren zeventig) en steeg tot een hoogtepunt in zijn televisecarrière met - drie keer in de week - de Wogan Show. Die werd in 1991 eindelijk geschrapt, lang nadat de presentator zich van de sleet op de formule bewust was geworden. De kapsones van over het paard getilde sterren die alleen maar een boek, film of plaat te verkopen hadden, werd zelfs de keuvelende Wogan te veel. Niettemin, de abruptheid van de nekslag gaf hem aanstoot.

Voor het geld hoefde de voormalige bankbediende uit Dublin toen al niet meer aan het werk te blijven. Met zijn vrouw Helen en drie kinderen beschikte hij over een huis aan de Theems (uitzicht op Windsor Castle), een landgoed in Schotland en een tweede huis in Frankrijk. Een carrièreplanner was hij nooit geweest, "ik dobberde maar zo'n beetje - het duurde vijf jaar voor ik er op die bank toe kwam te solliciteren als nieuwslezer voor de Ierse televisie".

Min of meer doelloos keerde Wogan terug naar zijn oude stiel: radiopresentatie. Daar heeft hij een ware comeback gemaakt. En het is niet alleen de pijp-en-pantoffels-brigade die elke ochtend inschakelt voor Wake Up To Wogan (Radio 2), maar een hele nieuwe aanhang van dertigers. Die laten zich, 2,5 miljoen man sterk, niet ontmoedigen door de gedateerde blazers en het verdachte kapsel - "een harige croissant met een Bobby Charlton sweep-over" - maar geven de voorkeur aan een vriendelijk-ironisch plaatje en praatje, boven de agressieve drank-seks-en-celebrity-praat van de concurrentie. Tot 900 e-mails per uitzending bewijzen de kracht van Wogans benadering: hij praat met, en niet tot zijn gesprekspartners. En hij heeft ook nog dat zangerig-Ierse accent.

Sinds de BBC Children in Need tot een jaarlijkse inzamelingsactie promoveerde, heeft Wogan de televisiepresentatie gedaan. Of mensen in een bad met maden gaan zitten, hun haar groen verven of op hun handen achterwaarts over de Severn-brug wandelen om daarmee geld in te zamelen: Terry begroet elke gesponsorde poging met onverdund enthousiasme. Het is net het Eurovisie Songfestival, maar dan met charitatieve bedoelingen.

Over het songfestival zegt hij: "I love the awfulness of it - na het tweede uur komt er een soort waas voor mijn ogen: alles lijkt hetzelfde". De Children in Need-presentatie is net zo: alleen brengt het meer dan 20 miljoen op. In ponden.

Children in Need, BBC1, 20.00-03.00u.