NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Op het honderdste partijcongres van Labour in Bournemouth liet premier Blair nog eens weten wat zijn missie is: "Gevangen talent van het Britse volk" tot zijn recht laten komen.

Door onze correspondent HANS STEKETEE

BOURNEMOUTH, 29 SEPT. Aan de ene kant van het politiekordon defileerden 16.000 mannen en vrouwen met roze buitenhoofden in hun waxjassen, op bemodderde laarzen en onder tweedhoedjes. Met fluitjes, trompetjes en beschaafde spandoeken protesteerden ze tegen het wetsvoorstel van de Britse premier Blair om de vossenjacht af te schaffen, wat in hun ogen van plattelandsbewoners een paria-klasse maakt.

Aan de andere kant van het kordon sloeg een legertje autonomen op trommels en scandeerden supergezonde bejaarden op sandalen dat sport geen bloederig pleziertje van de happy few mag zijn.

In de badplaats Bournemouth, waar de regeringspartij Labour deze week haar honderdste jaarvergadering houdt, botste gistermiddag een bekende rechtse op een bekende linkse wereld. Tally-ho!, voorwaar een veilige dag voor de Britse vos, grapte Blair in de grote zaal van het congrescentrum. Na een eeuw waarin de "conservatieve krachten" het 78 van de 100 jaar voor het zeggen hebben gehad, lacht "een progressieve eeuw" het Verenigd Koninkrijk toe, beloofde hij. "Privilege en klasse" zullen niet langer domineren, maar "de gelijke waarde van iedereen", aldus Blair. Zijn missie: het "gevangen talent van het Britse volk", dat het "kapitaal van de 21ste eeuw" is, werkelijk tot zijn recht laten komen.

Wie gekomen was om zich te laten stichten door de voorganger van de Britse arbeiders kreeg op het eerste gezicht wat hij wenste. Bovendien maakte Blair een knieval voor de kritiek uit de traditionele hoek van zijn partij. Halverwege de eerste regeertermijn, zei hij, had Labour "nog lang niet de helft" van de beloften uit het verkiezingsprogramma waargemaakt, zoals het verkorten van de wachtlijsten in de ziekenhuizen, een efficiënt openbaar vervoer en het verbeteren van het onderwijs, de pensioenen en de armoede. En het verwijt over zijn "arrogante" en "presidentiële" manier van besturen pareerde hij met een goed ingestudeerde ontboezeming over zijn eigen doorwaakte nachten als eenzame politicus én als een gewone dad die er voor zijn gezin het beste van probeert te maken. Heb vertrouwen, was zijn boodschap, en geef mij de tijd om "het karwei af te maken" in een tweede termijn die geen Labour-leider deze eeuw helemaal heeft kunnen benutten.

Maar de 20.000 getrouwen kregen ook een andere boodschap: wat hem betreft is er maar één weg voorwaarts, Tony's Derde. Progressieve politiek onderscheidt zich van conservatieve aan rechter- én aan linkerzijde, zei hij. Dus weigerde hij de "voorzichtige economische koers" te laten varen ten gunste van hogere belastingen en overheidsuitgaven, zoals sommigen in de partij willen. Hij hield vast aan het omstreden prestatieloon voor onderwijzers en aan een strengere toetsing van openbare scholen. En zijn als "rechts" veroordeelde voorstellen voor een verplichte drugstest en DNA-registratie van arrestanten bedreigen geen burgerrechten maar dienen een "nieuwe morele noodzaak in de maatschappij". Wie zulke voorstellen bestrijdt hoort bij de "conservatieve krachten in ónze kring", aldus Blair.

Concrete nieuwe plannen waren er weinig, afgezien van de beloftes om studenten een algemene kortingskaart te geven, om de tandarts in het ziekenfonds onder te brengen en om sommige afspraken bij een specialist zonder wachtlijst tot stand te brengen. Daarmee leek zijn toespraak soms vooral een vroege campagnespeech voor de verkiezingen van 2001 of 2002, waarbij de Britse kiezer een simpele keuze heeft tussen een terugval naar het fossiele Tory-tijdperk of de vooruitgang volgens Blair. Martin Luther King, Nelson Mandela en de vermoorde zwarte Britse tiener Stephen Lawrence werden daartoe ingelijfd bij het oprukkende Internet, de noodzaak om online handel te drijven en de revoluties van wereldwijde geldstromen en biotechnologie, en de vrijheid die één miljoen Kosovaren vandaag zouden bezitten dankzij de trotse voortrekkersrol die het Verenigd Koninkrijk op het internationale toneel zou spelen.

Maar af en toe schakelde hij terug naar een soberder register, bijvoorbeeld door een klemmend beroep te doen op de Conservatieve Partij om het traditionele pact tussen de Tories en Labour over de Ulster- politiek niet te ondermijnen door de huidige voorstellen voor een vredesregeling af te wijzen. "Wij hebben jullie gesteund toen jullie regeerden", zei hij. "Maak ons werk niet lastiger, want dat zou het werkelijke verraad aan de kinderen van Noord-Ierland zijn."

En zo schoof hij de Britse beslissing om toe te treden tot de euro opnieuw voor zich uit tot de economische voorwaarden zijn vervuld. Dat de Britse toekomst in Europa ligt, lijdt voor Blair geen twijfel, maar ook hier zag hij een Derde Weg. "Er is geen keuze tussen Europa en Amerika. Groot-Brittannië is sterker met de VS omdat we sterker zijn in Europa. [Het] heeft de potentie een brug te zijn tussen Europa en de VS en het kleinzielige isolationisme van de rechtse Tories om dat te vervullen mag dat in de 21ste eeuw niet blokkeren."

Binnen kreeg Blair een minutenlange ovatie. Dat de beeldschermen uitvielen juist op het moment dat Blair de technologische revolutie in de maatschappij omarmde, drukte de atmosfeer nauwelijks. Buiten bleven de wereldbeelden botsen tussen trommels en jachttrompetjes. Honderden agenten voorkwamen dat het vechten werd. "Dit is alleen maar een generale repetitie", zei een actievoerster op kaplaarzen.

( a d v e r t e n t i e s )