NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

COEN VAN ZWOL
Vóór Rosemary's Baby (1968) was baby's krijgen helemaal niet eng; daarna zou het buitengewoon griezelig worden. Vrouwen en mannen zijn sinds eind jaren zestig hardhandig bevrucht door aliens, computers, zombies en demonen; zijn bevallen op de meest stuitende manieren; hebben onvoorstelbaar walgelijk en moorddadig gebroed voortgebracht. Het hoogtepunt van geboortehorror was waarschijnlijk Alien (1979). Daarin wordt een man oraal bevrucht door een reuzenkrab en ramt zijn kindje, een glibberige zwarte penis met tanden, zich bij de geboorte een uitweg door de borstkas. Baren zou nooit meer hetzelfde zijn na Rosemary's Baby. Het is niet toevallig dat het thema van de monsterbaby opkwam in het tijdperk van Softenon, de pil, abortus, genetica, milieuvervuiling en veranderende familieverhoudingen.

Het lichaam is sindsdien een slagveld en de monsterbaby heeft zich een vaste positie in het horrorpantheon verworven, naast het monster van Frankenstein, Dracula, de weerwolf en de zombie. In dat opzicht is Rosemary's Baby een mijlpaal. Voor wie het nog niet weet: Rosemary en de tweederangs-acteur Guy gaan is een luguber gebouw in Manhattan wonen, waar ze kennis maken met een excentriek echtpaar. Rosemary voelt aan dat deze oudjes niet deugen, Guy is niet bij ze weg te slaan. Met zijn loopbaan gaat het dan plotseling heel voorspoedig. Op de avond dat Rosemary en Guy een baby willen maken, wordt ze onwel na het eten. In een droom wordt ze verkracht door de duivel. "Het gebeurt allemaal echt", beseft ze zich een microseconde lang. Daarna wordt de film een wat trage oefening in paranoia en het unheimische. Van een hups jonge ding verandert Rosemary tot een bleek concentratiekamp- slachtoffer. De foetus mergelt haar uit, haar man en diens nieuwe vrienden voeden haar vieze kruiden; de dokter belaagt haar met enge injectienaalden. Rosemary is een pion in een experiment waaraan ze niet kan ontsnappen.

Voor wie de film voor het eerst ziet: als Rosemary's Baby voorspelbaar lijkt, komt dat vooral omdat hij aan de wieg van zoveel andere films staat. Het orgineel is een cliché geworden. En wat de duivel betreft: die heeft na dit debuut als ruwe minnaar in de swinging sixties nog vele kinderen mogen maken.

Rosemary's Baby (Roman Polanski, VS, 1968), BBC1, 0.50-3.05u.