NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Wat een goed nummer!

Je moet er niet komen als BZN het belangrijkste nieuws is. Dan is de redactie van Story een kantoor als alle andere. Maar de afgelopen week was het feest. Tien pagina's Maxima Zorreguieta. Hoe krijgen we die vol? Wat doet de serieuze pers? En wie maakt De Foto? 'De adrenaline gierde door mijn lichaam. '

Jutta Chorus

Hoogeveen en Vos buigen zich over de lege pagina's in hun blad. (Foto: Hélène Wiesenhaan)

De telefoon gaat niet vaak. Als je op een gewone dag in een hoekje van de Story-redactie gaat zitten, is het opvallend stil. BZN's Jan Keizer herstelt van een by pass-operatie en het dochtertje van Danny de Munk krijgt oorbellen voor haar verjaardag. De zon schijnt vriendelijk op de posters van Jennifer Lopez en Pamela Anderson. Een jonge reporter zegt: "Het lijkt erop dat Tygo nu met Nova gaat en dat Tanja van Goede Tijden Slechte Tijden hem niet meer wil zien."

Even voor twaalf uur haalt Patricia Noordermeer (Story-redactrice sinds 1984) haar lichtoranje lippenstift tevoorschijn. Ze schikt haar lichtoranje haar en zegt: "Kom jongens, we gaan." Lunchen in de bedrijfskantine van VNU - ingericht voor veertienhonderd werknemers. Story is een kantoor. Begin dit jaar kwam Maarten Spanjer met een cameraploeg naar Hoofddorp. Om de hectiek van een roddelblad te filmen voor zijn programma Moedeloos voorwaarts. Hij verwachtte opgewonden verslaggevers aan te treffen die na een anonieme tip onmiddellijk in hun auto sprongen. Altijd onderweg naar een ongeluk of jachthaven. Na twee dagen hield hij het voor gezien. Zijn item was mislukt. Je moet de Story-redactie niet bezoeken als Jan Keizer in het nieuws is, je moet komen als de roddelbladen noodedities uitbrengen. Als ze voor de verschijningsdatum in de winkel liggen. Als ze dertig koeriers, zaakgelastigden en persfotografen installeren. Als ze twintigduizend gulden voor een foto betalen. Als Willem-Alexander zich dreigt te verloven. Hoofdredacteur Evert Santegoeds op donderdag: "Houd het kort. Mijn vliegtuig naar Buenos Aires vertrekt zo."

Sterreporter Karin Riethoven: "We moeten tien pagina's Zorreguieta doorgeven en we hebben nog geen foto's. Ik weet niet of je De Telegraaf van vanmorgen hebt gezien?"

Maxima-stress. Donderdag 2 september, om negen uur 's morgens hoofdredactioneel overleg. Op de vergadertafel van algemeen hoofdredacteur Peter Lichtenauer liggen Privé, Weekend, Party en Story. Evert Santegoeds telt de blunders: Story heeft het op de cover over 'de Argentijnse verloofde Zorroguita'. "Ik heb dinsdag de persen nog stop laten zetten om de Volkskrant-primeur toe te voegen", verweert Lichtenauwer zich. "Helaas was de naam fout gespeld."

Minder erg dan Privé, vindt Santegoeds. Die heeft het nog over Frulein Herzog! En Weekend zet een somber kijkende Willem- Alexander op de voorkant. "Die jongen is verliefd!" Party zat er helemaal naast. Het vijf jaar geleden opgerichte weekblad suggereert dat de vrouw met wie de kroonprins de afgelopen weken werd gesignaleerd niet Maxima is maar zijn nichtje Marie Caroline, dochter van prinses Irene.

"Dan heb je niet goed opgelet", vindt Santegoeds. "Het is te lang veel te stil geweest rond Alexander. Dat is een teken aan de wand. Bovendien begon hij er in het vroege voorjaar aanmerkelijk beter uit te zien." Hij kijkt zijn collega hoofdredacteur aan: "Is het geen idee om in het volgende nummer een serie foto's vóór en na zijn ontmoeting met Maxima af te drukken onder de kop 'Maximale metamorfose'?"

Een typisch Santegoeds-ideetje, zegt Peter Lichtenauer even later. Luchtig en goed doorgeredeneerd. Santegoeds is de afgelopen vijf jaar uitgegroeid tot de bewaker van de Story-stijl. Binnenkort geeft hij een interne cursus roddeljournalistiek aan VNU-redacteuren. Les één: elk Story-stuk begint met een prikkelende beginzin - 'Zij heet Maxima en op haar is prins Willem-Alexander maximaal verliefd!' Dan gas terugnemen, recapituleren. Wat was er ook weer aan de hand? 'Enkele maanden nadat de Prins van Oranje de in New York en Buenos Aires wonende Maxima leerde kennen, staat voor ingewijden vast dat déze liefde eindigt in een huwelijk.' Vervolgens nieuwe feiten presenteren: 'Tijdens een romantisch weekend in het exclusieve Argentijnse ski-oord Bariloche werd de Nederlandse prins aan zijn schoonouders voorgesteld.'

Wat maakt Story Story? Story is warm. "Story is een warm dekentje waarmee de lezer zich in de bank nestelt", zegt Peter Lichtenauer. Het gaat niet alleen om de juiste stijlbloempjes op de juiste plaats, ook om de onderwerpkeuze. En die moet gezellig zijn als het gaat over Robert ten Brink en Ivo Niehe die samen met vakantie gaan. Of glamourous als het gaat over de 25 fanatiekste partygangers. Vriendelijk, positief en een beetje tuttig Hollands.

Niet zo heel anders dan in 1974 - het jaar dat Story voor het eerst verscheen. Linksonder op de eigele cover stond een hart met de tekst 'Een blad met hart voor het nieuws!!'. In nummer 29 liet omroepster Willy Dobbe Story-reporter Ben Holthuis in haar klerenkast kijken. 'Thuis draag ik het liefst een lange broek met een gezellig truitje. Voor de televisie draag ik meestal lange japonnen. Een korte rok vertekent je benen zo voor de camera.' Of in 1981 toen ex-zangeres Patty Brard - net voor de tweede keer getrouwd - vanuit Los Angeles vertelde dat ze haar haar liet groeien omdat de kapper daar zo duur was. Of in 1984 toen politicus Ed Nijpels op 13 april bekende: 'Als er niet meer gelachen zou worden, zou ik dat heel erg vinden.'Story is altijd een marketingconcept geweest, vindt ex- hoofdredacteur van Weekend Hummie van der Tonnekreek die in 1981 bij Story begon. "Het blad verscheen na Margriet, Panorama en Libelle bij Spaarnestad en mocht op geen van die titels lijken. Het mocht geen vrouwenblad worden en vooral ook niet te moeilijk zijn. Story kwam uit een tijdschriftenstal, terwijl Privé - dat drie jaar later voor het eerst uitkwam - gemaakt werd door een journalist, Henk van der Meijden. Hij had gevoel voor nieuws, commercie en wat het belangrijkste was: hij had een mening. Ik heb van Story en Weekend gehouden, maar Privé is altijd de beste geweest."

Karin Riethoven (33) belt met New York. Ze is de zus van Maxima op het spoor. Toen ze eenmaal de juiste achternaam had achterhaald, kon Riethoven met de zoekmachine Ask Jeeves gaan zoeken op het Internet. Op die manier heeft ze ook uitgevonden waar Maxima woont en werkt in New York. Ze heeft de universiteit van Boston ge-emaild, waar de Argentijnse economie zou hebben gestudeerd. Is er misschien nog een jaarboek of een cijferlijst beschikbaar? Maar de naam Zorreguieta komt niet eens voor in het alumnibestand, zo luidt het antwoord. Nu probeert Riethoven met dezelfde tactiek informatie van de internationale highschool Northland in Buenos Aires los te peuteren. Karin Riethoven is een van de tien verslaggevers die zich bij Story met De Vriendschap bezighouden. Ze trekt de tips na die binnenkomen. "Voor een waardevolle tip betalen we een paar honderd gulden, afhankelijk van de betrouwbaarheid ervan. Met een paar detailvragen weet je of je de tipgever serieus kunt nemen." En ze belt iedereen die een klein stukje van de Maxima-puzzel kan leggen. "Met elk nutteloze telefoontje sluit je weer een mogelijkheid uit. Zo kom je precies te weten welke wegen je wel moet bewandelen."

Sterreporter Karin Riethoven post 'op een geheime plek', ergens in Nederland. (Foto: Hélène Wiesenhaan)

Ze schrijft al twaalf jaar voor Story. Dat is niet bijzonder lang, zeker vijf van haar 33 collega's werken er langer. De mobiliteitsbank van VNU heeft als stelregel dat een tijdschriftredacteur zich niet meer dan vijf jaar aan een blad mag verbinden. Alleen de Story-reporter vormt een uitzondering. Die wordt rijper met de jaren. "Pas na drie jaar had ik mijn telefoonboekje enigszins op orde. Ik kon gebruik maken van een netwerk van tipgevers en ik werd herkend op feestjes."

Chef-redacteur Angela Hoogeveen komt aangelopen met een kleurenprint waarop zeven foto's staan van prins Harry, de puberzoon van de Britse kroonprins Charles, met een meisje van zijn leeftijd. "Hé, dat is de Griekse cruise", weet Patricia Noordermeer - verantwoordelijk voor het buitenlandse Story-nieuws - onmiddellijk. "Charles is voor het eerst met zijn vriendin Camilla en zijn kinderen aan boord van het jacht van de koninklijke familie. Het geestige is dat alle ogen gericht zijn op de liefdesperikelen van Charles' oudste zoon William en dat Harry hem nu heeft ingehaald. Met alle kennis die ik in de loop der jaren uit biografieën en tijdschriften in mijn hoofd heb opgeslagen, kan ik zo een paginaatje volschrijven." De eerste zin ligt voor de hand: 'Niet alleen Willem-Alexander is verliefd, ook de Engelse prins Harry heeft zijn hart verloren.'Er mag best wat slagroom op de Story-verhalen zitten, vindt Peter Lichtenauer. Als de strekking ervan maar klopt. "Dat betekent: gecheckt en bewezen waar. Liefst bevestigd door de persoon over wie het verhaal gaat of door zijn directe omgeving. Het ligt in mijn aard om feiten te checken. Dat is in deze wereld niet zo gebruikelijk." Zijn voorganger Leo van Rooijen gaf het vorig jaar tienduizenden guldens uit aan proceskosten en schadevergoedingen voor beledigde sterren. Lichtenauer: "Een journalist kan best agressief zijn, maar hij moet niet liegen. Daar zit de lezer helemaal niet op te wachten. Die redeneert: 'What's in it for me?'De oplage van Story is in 25 jaar tijd gezakt van 700.000 naar 300.000 exemplaren. Ook de andere roddelbladen kampen met grote verliezen. "Het staan in een roddelblad is niet chic meer", zegt Hummie van der Tonnekreek. "Een bekende Nederlander komt liever in de krant of hij stalt zijn leed uit bij Sonja Barend." De bladen raken niet alleen terrein kwijt aan serieuzere media, er zijn volgens Van der Tonnekreek ook bijna geen taboes over waar Privé, Story en Weekend tegenaan kunnen schurken.

"Vroeger zocht een verslaggever naar de norm en iedereen die daarvan afweek, leverde een vette roddel op. In dat opzicht is roddelen een interessant sociologisch verschijnsel. In een tijd dat een op de drie huwelijken strandt, wijkt iemand die twintig jaar bij dezelfde vrouw blijft van de norm af. Dat schiet niet op. Daarom zijn veel roddelbladen overgestapt op sensatie. Als ze niet worden gehoord, schreeuwen ze gewoon wat harder."

Vrijdag 3 september om 9.00 uur 's morgens op een geheime locatie. Staffotograaf Hélène Wiesenhaan zit op wacht in haar Opel Corsa. Ze hoopt hier vandaag met haar Canon EOS1N als enige een portret te kunnen maken van Willem-Alexander en Maxima. Voor de special die Story op 9 september uitbrengt, zijn foto's het allerbelangrijkst. Vanochtend stonden de eerste videostills van de Argentijnse in De Telegraaf, maar Story heeft nog steeds geen foto's.

Posten is inspannend. De meeste tijd is er niets te zien en toch moet je geconcentreerd blijven opletten. "Meestal spreek ik voorbijgangers aan of de bewoners van nabijgelegen huizen. Om de kans op succes in te kunnen schatten. Als je dat op een vriendelijke manier doet, staan mensen je gewoon te woord. Een enkele keer voel ik me een paparazzo."

Op 22 mei 1998 trouwden zanger Marco Borsato en Leontine Ruiters in Venetië in besloten kring. De Story-redactie was op de hoogte van het voornemen, maar wist niet precies wanneer en in welke kerk het huwelijk zou worden voltrokken. Hélène Wiesenhaan vertrok naar Venetië met één foto voor ogen: Leontine in bruidstoilet in de gondel. Met veel moeite kon ze het bruidspaar traceren. Tien minuten voordat ze in de gondel stapten, had de fotografe Marco en Leontine ontdekt. "Het ging er niet om dát ik ze had, maar dat ik ze in die gondel had. Ik heb ze tien minuten gefotografeerd en kreeg alle medewerking. De adrenaline gierde door mijn lichaam."

Het zwaarste postwerk deed Wiesenhaan de afgelopen twee jaar voor het huis van Emily Bremer, de ex-vriendin van de kroonprins. "Emily vertrok elke dag om kwart over zeven 's morgens naar haar werk. Dan stond ik tussen half zeven en kwart voor zeven in de Schoolstraat in Den Haag. Mijn opdracht was: 'maak een portret van Emily'. Omdat ze weigerde te poseren, was dat bijna onmogelijk. Daarom heb ik haar een keer aangesproken. Ik zei: 'Zolang ik die foto niet heb, blijf ik je lastig vallen.' Ik ben voor haar uit gaan lopen en ineens keek ze op. Toen heb ik de mooiste foto van haar gemaakt. Daarna heb ik haar heel lang met rust gelaten."

Om half tien 's avonds pakt de fotografe haar camera in. Ze heeft meer dan twaalf uur tevergeefs op wacht gestaan. Er is niemand in de buurt geweest die op Willem-Alexander of Maxima leek. Ze rijdt terug naar Amsterdam.

Op maandag 6 september liggen om 10.00 uur de portretfoto's van de koninklijke familie in de kamer van Peter Lichtenauer uitgestald. Gisteren, op de verjaardag van prins Claus genomen in de tuin van Huis ten Bosch. Drie van de tien pagina's Zorreguieta zijn hiermee veilig gesteld. De resterende pagina's zijn nog leeg. "Het gaat niet zozeer om het vinden van afbeeldingen", zegt Lichtenauer, "het gaat om het copyright. Wie heeft de rechten en hoeveel vraagt de eigenaar voor een afdruk? Er worden inmiddels zulke hoge bedragen geboden dat onze kans op succes steeds kleiner wordt."

Karin Riethoven heeft er de pest in. Haar ogen zijn zwart omrand. Vannacht om drie uur kreeg ze eindelijk zus Dolores in New York aan de lijn. "Goed gesprek, dat wel", zegt ze. "Ze heeft zelfs iets gezegd over Alexander en Maxima, maar vanochtend bleek De Telegraaf haar ook te hebben. Je weet niet hoe ziek ik ervan ben."

Chef-redacteur Hans Vos zegt: "Maak maar een kader over die zus. Je bent top. " Hij geeft haar een duw: "Of moet ik soms een lijntje coke voor je bestellen?"

Riethoven: "Die stomme kranten. Ze zitten altijd af te geven op de roddelbladen en nu gaan ze op dezelfde toer."

Vos: "De Volkskrant heeft het ineens ook over 'ingewijden' en 'bronnen rond het koningshuis'. Een paar jaar geleden ging ik mee met een deftige persreis naar Zuid-Engeland. In het begin namen de journalisten me nog wel serieus, maar zodra bekend werd dat ik van een roddelblad kwam, zeiden ze alleen nog maar: 'Met Hans kun je lachen'."

Lichtenauer: "Hun nieuws is alleen maar reclame voor ons. Zij houden het vuurtje brandend."

Die avond om kwart voor acht zijn de donkere kringen om haar ogen verdwenen. Gekleed in een zelfgemaakte zwartkanten blouse en een wijde chiffon broek staat Karin Riethoven in de rij voor het Amstelhotel. Vanavond is hier de jaarlijkse modeshow van Frans Molenaar. De reporter kijkt nauwgezet wie er naar binnengaan. Sylvia Millecam, Sandra Reemer, Joke Bruijs, Rita Kok, Janneke Brinkman. Mooi zo. Nu kan ze vast verzinnen wie ze wat zal vragen, straks als de show voorbij is.

"Ik doe mijn huiswerk goed", zegt Riethoven. In haar computerbestand 'Dossier Bekende Nederlanders' staan duizend adressen. Duizend verjaardagen, op alfabetische volgorde en op maand - "gemakkelijk voor een kaart of een bloemetje". Ze houdt korte biografieën bij, waarin staat met wie de sterren zijn getrouwd, hoeveel kinderen ze hebben en hoe die heten. Bij Marco Borsato staat: ex Denise Boekhof, nu gehuwd met Leontine Ruiters, zoontje Luca, geboren in december 1998. Ze kijkt naar elke eerste aflevering van spelletjes, talkshows, soaps en actualiteitenprogramma's. "Ik ben met niemand bevriend. Dat kan ook niet, want over een vriend kun je niet meer onbevooroordeeld schrijven. Zo onderhoud ik op een professionele manier talloze intieme contacten."

Dinsdag 7 september om 8.00 uur 's morgens krijgt Peter Lichtenauer een telefoontje uit Buenos Aires. Collega Santegoeds. "Het beeld is rond!" Evert Santegoeds heeft een universiteitsvriendin van Maxima geïnterviewd en hij mocht tegen betaling een ruime keuze maken uit de fotoreportage die vorig jaar werd gemaakt ter gelegenheid van haar trouwfeest. De prijs is hoog - hoe hoog wil Lichtenauer niet zeggen - "Maar ik kan hier een tijdje mee vooruit."

Santegoeds heeft in vijf dagen tijd "iedereen geïnterviewd die haar kent. Ik heb voor weken stof." Deze week vult hij vijf pagina's tekst. De prikkelende eerste zin luidt: 'Maxima is voorpaginanieuws.'. In de fotobijschriften worden geen jaartallen genoemd. Dat druist in tegen de wetten van de roddeljournalistiek. Lichtenauer: "Foto's moet je meer dan eens kunnen gebruiken."

Omdat er deze week een speciale editie van Story verschijnt, zakt het tijdschrift niet op maandagavond maar op dinsdag om twaalf uur. De correctrice kijkt de laatste teksten na. Om tien over half twaalf beoordelen Angela Hoogeveen, Hans Vos en Peter Lichtenauer de cover. Maar liefst vijf fotootjes van de minnares, gelardeerd met gele balken en rode en blauwe letters. Hoogeveen: "Te veel tekst, vind ik."

Lichtenauer: "Ik doe mijn ogen dicht en zie hem in het schap liggen. Ja, zo is het goed."

Vos: "Wat een prachtnummer. Als roddelblad kunnen we ons geen betere dan Maxima wensen: ze is mooi, wulps en toch schijnt ze zo leuk met kinderen om te gaan. De tijden van Evita gaan herleven met al die Argentijnse adel in Story. Het is alleen jammer van haar vader. Die junta, dat is naar en onoverzichtelijk. Je weet niet hoe fout hij was. Dan heb ik liever wat persoonlijke drama's in de familie."

( a d v e r t e n t i e s )