NIEUWSSELECTIE
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
S e l e c t i e
Televisie
Radio
|
F I L M V O O R A F :
Verdwijnende tongen
RAOUL HEERTJE
Ik was deze zomer samen met mijn
vrienden Eric en Sappie op vakantie in Sitges, een dorpje in Spanje. De
tweede dag lazen we in een toeristenblaadje waar het opvallende aantal
mannen vandaan kwam; Sitges staat bekend als een 'homodorp'. Die avond
ontmoetten we in een restaurant een Willem Oltmans look-a-like
die ons adviseerde welke strandjes, nachtclubs en discotheken we
moesten bezoeken.
Na een half uur rook hij een beetje onraad en vroeg
waar we eigenlijk naar op zoek waren. Ik kon het niet laten te
antwoorden dat het ons vooral om grote blonde vrouwen ging met hele
grote borsten. Sappie en Eric klapten bijna dubbel in hun gazpacho.
Enigszins terneergeslagen mompelde onze vriend dat we zijn adviezen maar
beter niet op konden volgen. Onder luid gejuich van onze tafel raadde
hij ons vervolgens allerlei platvloerse barretjes aan. "Ik weet het niet
maar ik denk dat dat wel iets voor jullie kan zijn. Maar ik weet
natuurlijk ook niet wat leuk is voor jullie." Twee joden en een
Surinamer die 'jullie' genoemd worden omdat ze tot de enige drie
hetero's in een homo-enclave behoren - dat is pas vakantie. Hij begreep
totaal niet wat we in Sitges zochten. Alsof de zon, de tapa's en het
strand daar exclusief voor homo's bestemd zijn. Later die week nam hij
ons mee naar zijn favoriete club. Tijdens het ontroerende optreden van
een oudere travestiet klapten en zongen wij enthousiast mee. Dat was ook
weer niet de bedoeling van onze reisleider. Opgewonden vertelde hij aan
zijn kameraden dat hij drie hetero's binnen had gesmokkeld die zich nog
vermaakten ook. Na de laatste Madonna-imitatie namen we afscheid. We
mompelden dat we de auto nog moesten wassen en andere verderfelijke
heteroactiviteiten.
Aan die prachtige avond moest ik denken toen ik naar Queer as folk
keek. Je krijgt een kijkje in een wereld die je niet kent en die
daarom fascineert. Na een tijdje realiseer je je dat de fascinatie
eigenlijk alleen te maken heeft met de plekken waar de tongen en
geslachtsdelen in dienen te verdwijnen. Misschien tot hun eigen
teleurstelling is de gay-scene even banaal, mooi, geil en oneerlijk als
alle andere scenes. De mannen zijn een stuk mooier, dat moet ik wel
toegeven. Alleen daarom al is de serie de moeite waard om te kijken.
Over twee weken ga ik weer naar Sitges.
Queer as folk, zondag, RTL5, 22.00-22.40u.
|
NRC Webpagina's
11 SEPTEMBER 1999
|