NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
Pappa is een vampier. Hij leeft, als een parasiet, van kinderen. "Ik heb mijn kinderen nodig om te leven, zoals ik lucht nodig heb om te ademen", vertrouwt pappa de rechter toe, als ze hem eindelijk hebben gevangen. Het is een van de vele angstaanjagende scènes in Mrs. Doubtfire, een horrorfilm die om onduidelijke redenen doorgaans wordt geafficheerd als komedie. Een van die redenen is ongetwijfeld de hoofdrol voor Robin Williams, die doorgaans voor komiek wordt aangezien. Hij is een zieke. Een aandachtsverslaafde. Die in de broek plassend publiek nodig heeft, zoals hij lucht nodig heeft om te ademen.

Robin Williams werd in de jaren zeventig naar de aarde gestuurd als ruimtewezen Mork, in de tv-serie Mork and Mindy. Ruimtewezen was grappig. Deed gekke stemmetjes. Het klopte dus wel dat hij Popeye mocht spelen in de vlees& bloedversie van het stripverhaal. George Roy Hill kon Williams nog in toom houden in The world according to Garp. Maar vervolgens is het van kwaad tot erger gegaan. Good morning, Vietnam, Patch Adams. Woody Allen kon Williams alleen een paar minuten verdragen in Deconstructing Harry door hem onscherp te laten. Van zijn manische bekkentrekken is dus niets te zien.

Regisseur Chris Columbus (ook van Home Alone) andere oplossing bedacht voor de patiënt. Hij heeft besloten in Mrs. Doubtfire de ziekte van Williams tot onderwerp van de film te maken. En het resultaat is griezelig. De ontroering die Williams wil afdwingen als vader die zijn kinderen niet meer mag zien, is zo duidelijk vals, dat je je afvraagt of het Chris Columbus daar misschien om te doen was.

Ja, dat moet toch wel. Anders is Mrs. Doubtfire niet te begrijpen. De hele clou is dat Williams akelig leuk is. Hij is te leuk voor zijn vrouw, Sally Field, de actrice met de krachtige huilspieren in het gezicht en de wangzakken vol tranen. Hij denkt dat zíj een probleem heeft, omdat ze gewoon elke dag naar haar werk gaat, omdat ze wil dat haar kinderen zich soms aan de regels houden, omdat ze moe wordt van haar man die elke dag uit 600.000 verschillende stemmetjes kan kiezen om iets grappigs te zeggen. Zij zet hem eruit en hij dringt zich er weer in - dat is de hele film. Hij verkleedt zich als oudere vrouw om ongemerkt in zijn voormalige huis rond te sluipen. Nou ja, ongemerkt, Mrs. Doubtfire is even menselijk als een zombie op een schommel. Dat zijn kinderen dol raken op deze uit pleister opgetrokken huishoudster is volkomen ongeloofwaardig.

Ten slotte wordt Williams ontmaskerd. Hij mag zijn kinderen niet meer zien, gaat bij wijze van therapie een kinderprogramma presenteren als Mrs. Doubtfire en de film eindigt als hij weer bij zijn oude huis aanbelt. Doodeng. Het wachten is al jaren op deel II: Mrs. Doubtfire strikes back.

Mrs. Doubtfire (Chris Columbus, 1993, VS). SBS6, 20.30-22.45u.