|
|
|
NIEUWSSELECTIE Fuijbank
|
Twijfels over effect fusie Japanse banken
Door een onzer redacteuren
Masao Nishimura, bestuursvoorzitter van de IBJ en toekomstig topman van de nieuwe bank sprak gisteren van "de revitalisering van Japans financiële sector." Volgens K. Sasajima, analist bij Warburg Dillon Read, kunnen de Japanse banken alleen door fusies en drastische kostenbesparing op personeel weer een rol van betekenis gaan spelen op de internationale financiële markten. Vooral dat laatste punt, kostenbesparing, is van belang. "Fusies leveren in Japan meestal weinig op", zegt analist G. Marini van ABN Amro. De in Japan sterk botsende bedrijfsculturen bemoeilijken de samenwerking, vindt hij. Kostenbesparingen zijn lastig door te voeren omdat het bijna onmogelijk is mensen te ontslaan. Marini ziet de samenwerking toch als een noodzakelijke stap in de goede richting. De Japanse banken hebben door de liberalisering van de financiële sector te maken met grote concurrentie, vooral vanuit het buitenland. Sinds het ineenklappen van de 'zeepbeleconomie' eind jaren tachtig kampen de Japanse banken bovendien met met een enorm bedrag aan 'slechte' leningen. Die worden overigens nog altijd op grote schaal verstrekt, zo blijkt uit een analyse van de ING. Het samengaan van het bankendrietal is het begin van een consolidatiegolf. Zeventien grote banken is te veel voor Japan, zo is de wijdverbreide mening. Tokai bank en Asahi Bank kondigden gisteren eveneens hun fusie aan. Y. Ohara, analist van de Amerikaanse zakenbank Morgan Stanley, zei tegen een van de persbureaus dat ook de grootste Japanse bank van dit moment, Tokio-Mitsubishi Bank, een partner zoekt. Sanwa Bank zou een van de kandidaten zijn. De algehele malaise in de Japanse financiële wereld dwingt de banken in elkaars armen. "Het was twee jaar geleden nog ondenkbaar dat deze drie banken zouden gaan samenwerken", zegt Marini. Een analist van de Japanse bank Nomura suggereert dat de Japanse overheid, die de afgelopen jaar miljarden besteed heeft om de Japanse bankwereld overeind te houden, de banken tot samenwerking dwingt. Marini benadrukt dat de drie banken bij de huidige holdingstructuur hun eigen identeit kunnen behouden. De samenwerking is dan geen echte fusie en het is maar de vraag of de banken daadwerkelijk overbodig geworden afdelingen zullen sluiten. Ook Ohara van Morgan Stanley waarschuwt dat als de banken niet hun efficiëntie verbeteren, het samengaan slechts een noodlijdende megabank oplevert die niet in staat is om internationaal mee te doen. "De enorme omvang van hun bestedingsbalans maakt de bank te groot om ten onder te gaan", zegt Ohara.
|
NRC Webpagina's
21 AUGUSTUS 1999
|
Bovenkant pagina |