NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
In één, curieus opzicht is Clive Barkers griezelfilm Lord of Illusions uit 1995 nu al verouderd: de digitale effecten. Iedere kijker heeft onmiddellijk door dat de rondkruipende vuurballen, en de plotseling in een rommelige massa van bloed en stront veranderende lijven, door een computer zijn gesimuleerd. Nu, bijna vijf jaar later zouden die effecten er veel beter uitzien - vrucht van het toegenomen rekenvermogen van de computers. Maar ook zou geen regisseur ze meer zo nadrukkelijk durven uitserveren.

Verder is Lord of Illusions een onderhoudende film, met een verhaal dat sterk door het Christendom geïnspireerd lijkt: een wrede sekteleider die zijn volgelingen de mens in zijn ware gedaante laat zien, is door vijanden gedood en begraven, maar staat na dertien jaar weer uit de dood op, met alle gedonder van dien.

Barker vertelt dit verhaal aan de hand van een Judas-achtige figuur, waarvan iedereen denkt dat hij een goochelaar is, maar die in werkelijkheid een tovenaar is die dus echte wonderen kan verrichten. Jammer dat de ondertitelaar van de Nederlandse videoversie dit subtiele onderscheid niet heeft begrepen en juist 'magician' als 'goochelaar' heeft vertaald.

Ik moet bekennen dat ik nog nooit eerder een film had gezien met Famke Janssen, onze eigen Nederlandse Hollywood-ster. Ik mag van harte hopen dat Lord of Illusions een van haar mindere films is. Want ofschoon de rol haar ook niet veel mogelijkheden biedt, wordt toch duidelijk dat Janssen eigenlijk geen actrice is. Ze heeft de neiging om iedere idee, of zelfs zin, te verbinden aan een hand- of hoofdgebaar, ten einde er een zekere expressiviteit aan te verlenen, ongeveer zoals Bernard Hammelburg op Net5 het nieuws leest. Veel wordt echter goedgemaakt door het rode jurkje dat Janssen halverwege de film draagt, en dat de droom van elke minnaar mag heten: één knoopje en je bent er.

Lord of Illusions (Clive Barker, VS, 1995). Net5, 22.35-00.35u.