NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

De meeste partners van de deelnemers aan de Tour de France zitten thuis voor de tv. Leen Steels- Goeman (23) rijdt haar man Tom (27) in een camper achterna, drie weken lang, van Le Puy du Fou tot Parijs.

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW

SAINT-NICOLAS, 8 JULI. Op de plastic tafel naast de camper staat bij een pot koffie een restant van een van de merkwaardigste premies die Tom Steels ooit heeft gewonnen: een doos met een kilo suikerklontjes. De Belgische sprinter kreeg twee jaar geleden in Parijs-Nice zesmaal zijn gewicht (70 kilo) in suiker uitgekeerd, vertelt zijn vrouw Leen. Na de koers kreeg hij thuis 420 kilo afgeleverd, in alle denkbare soorten en vormen.

Een partij suiker ging naar een nabij tehuis voor gehandicapten en een neef van Tom die bakker is verwerkte een gedeelte in zijn producten. De premie die Steels met zijn overwinning van dinsdag in Laval verdiende - het drafpaard Isia Barbès ter waarde van 27.000 gulden - lust vast en zeker ook wel wat suikerklontjes. Het toeval wil dat Steels niet uit een wielerminnend gezin stamt, maar een van de vier zoons is van een paardenliefhebber. Zijn vader bezit een aantal pony's. Het zijn juist de ouders van Leen die wielergek zijn. Als tieners woonden de renner en zijn huidige echtgenote schuin tegenover elkaar. Haar ouders gingen mee naar de koersen die hij reed. "We kwamen bij hem thuis en van het één kwam het ander", lacht ze. Sinds de jaarwisseling 1995-'96 hebben ze een relatie. Steels was toen net overgestapt van de kweekvijver bij Vlaanderen 2002 naar de beste ploeg ter wereld, Mapei. Leen was erbij toen hij begin 1996 in de Omloop Het Volk z'n eerste grote zege als prof boekte.

Twee jaar geleden trouwden ze. Op het liedje 'Leven na de dood' zongen zijn ploeggenoten het lied 'Tom bidon', een verwijzing naar een incident uit de eerste Tour van Steels, in 1997. In volle sprint gooide hij een bidon naar rivaal Moncassin, waarna hij uit de Tour werd gezet. Leen: "Bij het refrein begonnen ze te smijten met honderden lege drinkbussen. En wij gooiden ze terug." Vorig jaar had Steels meer succes: hij won de eerste Tour-etappe in Dublin, de laatste op de Champs Elysées en twee er tussenin. In de eerste week van deze Tour was hij al tweemaal de snelste.

Gisteren in Blois was er een premie in de vorm van een koe. "Ik hoop echt dat hij wint", zei Leen Steels enkele uren voor de finish. Ze volgde het slot van de etappe in een camper die de avond ervoor al op 35 kilometer van de aankomst langs de weg was geparkeerd, in het dorp Saint-Nicolas.

Leen is zwanger van haar eerste kind. Als ze eenmaal moeder is zal het lastiger worden bij wedstrijden langs de kant te staan. Nadat ze vorig jaar haar baan als maatschappelijk assistent opzegde, miste ze in België niet één koers. Voor de Tour, die ze vorig jaar deels volgde, was ze er ook bij in de ronden van Luxemburg en Zwitserland. In de camper piept de mobiele telefoon: nieuws van de fans in Nieuwkerken, de woonplaats van het echtpaar Steels. Op 6 augustus wordt Tom gehuldigd. De renner en zijn vrouw zijn dan waarschijnlijk een tatoeage rijker. Als Steels Parijs haalt, moeten ze er beiden aan geloven. Er wordt nog een passende illustratie gezocht. Tom suggereerde een groen truitje op zijn borst te laten aanbrengen. ,,No way", was de reactie van zijn vrouw.

Voor de tweede keer volgt Leen haar man tijdens zijn Ronde van Frankrijk, precies zoals de vrouw van Johan Museeuw dat steeds placht te doen, in een gehuurde camper. In het weekeinde, wanneer de Tour de grensstreken bij België aandoet, komen de ouders van Leen op bezoek. "Even op en neer, om de vuile was op te halen." In de laatste week krijgt ze gezelschap van de vrouw van Steels' ploeggenoot Bart Leysen. De ouders van Tom zitten deze Tour thuis. "Zijn vader is de badkamer aan het verbouwen en ziet alleen het slot van de etappes op tv. Zijn moeder kijkt nooit. Ze is bang dat Tom valt. Ik probeer daar niet aan te denken. Als je dat wel doet, is het schone van de sport weg." Moeder Steels brandt wel een kaars als haar zoon koerst. Ook nu weer, een Lourdeskaars, met een brandtijd van negen dagen.

Elke dag gaat Leen met de camper op ongeveer veertig kilometer van de aankomst staan. De wagen is vooral herkenbaar aan de Belgische driekleur die aan de achterkant van de camper boven een wasrekje is aangebracht, met de tekst: Nieuwkerken groet Tom Steels.

Vrijwel altijd merkt de renner zijn vrouw op, ook gisteren, toen ze op een plastic stoel langs het parcours stond met een rode carnavaleske hoed met belletjes op haar hoofd. Steels kwam zelfs even uit het zadel om zijn vrouw toe te lachen.

Zenuwachtig is Leen in de finale van de vierde etappe geen moment, ook al is Steels als tweede in het klassement in een positie om Kirsipuu de gele trui te ontnemen. "Ik kan er hier toch niks aan doen." Nadat Leen Steels samen met een paar vrienden de route voor de volgende etappe heeft bestudeerd, schreeuwt het gezelschap in de camper de aanmoedigingen dwars door het commentaar op de draagbare televisie heen. "Kom op!" Maar Tom zit even ingesloten en kan zich pas laat uit de wurgende greep van concurrenten bevrijden. Cipollini wint, Steels eindigt als vierde. Leen legt de hand op haar buik: "Hij wordt onrustig. Hij weet dat zijn papa niet gewonnen heeft", zegt ze gekscherend. In tegenstelling tot Cipollini - Mooie Mario - heeft Steels geen bijnaam. Leen: "Ik noem hem zoeteke en schatteke, maar dat kan alleen ik tegen hem zeggen." Ze gunt de Italiaan zijn eerste zege in de Tour en zijn vette premie. "Hij mag die koe hebben. Geef mij dat paard maar."

De Italiaan Mario Cipollini won gisteren de snelste etappe die ooit in de Tour is gereden, vóór Erik Zabel en Stuart O'Grady. Met 50,355 kilometer per uur denderde het peloton 194,5 kilometer lang met de wind in de rug van Laval oostwaarts naar Blois. Cipollini verbeterde het record van de Belg Johan Bruyneel, die in 1993 een gemiddelde snelheid van 49,417 per uur noteerde tussen Evreux en Amiens. Cipollini heeft nu negen keer een sprint gewonnen in de Tour. In de Giro behaalde hij 29 ritzeges. De Est Jaan Kirsipuu behield de gele trui en de groene trui als leider in het puntenklassement. Vanochtend begon Kirsipuu in de vijfde etappe, van Bonneval naar Amiens, met een voorsprong van zestien seconden op O'Grady.

( a d v e r t e n t i e s )