|
|
|
NIEUWSSELECTIE Dossier Kosovo
|
'Desnoods gaat het UÇK de bergen en de bossen
weer in'
PRISTINA, 5 JULI. Hun uniformen hangen thuis in de kast. De leider van het Kosovo Bevrijdingsleger UÇK, Hashim Thaçi, is nu premier van de nieuwe, zelfbenoemde regering van Kosovo. Jakup Krasniqi, tot voor kort woordvoerder van het UÇK, is minister voor Wederopbouw. Hun werkkamers grenzen aan elkaar, in een kantoor in Pristina waar drie weken geleden nog de Servische Kamer van Koophandel was gevestigd. Lokale UÇK-commandanten werden benoemd tot burgemeester. Maar erg veel meer heeft de nieuwe regering tot nu toe niet gedaan. Thaçi is van 's ochtends tot 's avonds in vergadering met delegaties van internationale organisaties en de vredesmacht KFOR. "Het is allemaal nog erg nieuw", zegt minister Krasniqi. De regering, zegt hij, wil van Kosovo een 'stabiel en vreedzaam' gebied maken. Maar voor de chaos van de afgelopen weken - de wraak op Serviërs en zigeuners, plunderingen, schietpartijen - zijn volgens hem KFOR en de VN verantwoordelijk. "Ze stonden niet toe dat het UÇK politietaken uitvoerde, maar zelf kwamen ze te laat om misdrijven te voorkomen. Nu wordt ook nog gezegd dat het UÇK die misdrijven zou hebben begaan." Wat de NAVO en de regering in Belgrado in het vredesakkoord hebben afgesproken over het UÇK - het mocht niet het machtsvacuüm opvullen nadat Belgrado zijn troepen uit Kosovo had teruggetrokken - doet er niet toe, zegt Krasniqi: "Ons is niks gevraagd. De NAVO heeft een akkoord gesloten met een regering van criminelen. De regering van Kosovo erkent dat akkoord niet. Wij erkennen alleen wat er is afgesproken in Rambouillet, en het akkoord tussen het UÇK en KFOR over de nieuwe rol voor het UÇK." Krasniqi zegt dat de nieuwe regering niets zal doen om de vrijdag benoemde VN-bestuurder van Kosovo, Bernard Kouchner, tegen te werken. "Maar als de man verkeerde beslissingen neemt, beslissingen die tegen de belangen van de bevolking van Kosovo ingaan, zullen we die niet accepteren." Kwaad is Krasniqi al over een van de eerste beslissingen van de internationale gemeenschap: in een commissie die zal gaan over de rechtsspraak in Kosovo zijn Servische rechters benoemd uit het oude systeem. Krasniqi: "Met die beslissing beschermt de internationale gemeenschap Milosevic. Wij zijn er niet tegen dat er Serviërs in die commissie zitten, maar niet deze Serviërs. Zij hebben de afgelopen tien jaar Albanezen bij elkaar tot zo'n vijfentwintig eeuwen celstraf veroordeeld." Maar zal de UÇK-regering zich uiteindelijk neerleggen bij besluiten van de VN-bestuurder? Krasniqi glimlacht en zwijgt. Dan zegt hij: "Er is zoveel bloed vergoten, zoveel leed aangericht. Er zijn zoveel jonge mannen gestorven die ik de strijd in heb gestuurd. Niemand kan ons tegenhouden om te bereiken wat wij willen." De regering wil een vrij, onafhankelijk Kosovo. "Na een overgangsperiode van twee, drie jaar moet dat mogelijk zijn. Langer dan vijf jaar hoeft het zeker niet te duren." De internationale gemeenschap zal dat volgens Krasniqi moeten accepteren. "Wij lossen onze eigen problemen op. En als wij in de stad niet bereiken wat wij willen, dan gaan we terug naar de bergen en de bossen, de dorpen." Om opnieuw te vechten? Krasniqi knikt, hij zegt: "Dorpen en steden in Kosovo zijn verwoest. Meer dan een half miljoen vluchtelingen hebben geen huis meer. Het kan niet zo zijn dat Joegoslavië nu toch als één geheel blijft voortbestaan. Als het VN-bestuur beslissingen neemt die tegen ons streven naar onafhankelijkheid ingaan, is er een conflict." De minister die voor de wederopbouw van Kosovo de steun van het Westen misschien wel het hardst nodig zal hebben, vindt niet dat hij daarom voorzichtiger zou moeten zijn in wat hij zegt. "Tegen vertegenwoordigers van de internationale gemeenschap zeg ik precies wat ik nu ook zeg, misschien zelfs nog wat scherper. We hebben veel vrienden, over de hele wereld. Wij hoeven geen compromissen te sluiten, er zal genoeg geld naar Kosovo komen om het land weer op te bouwen." In de kamer naast die van Krasniqi werkkamer staat premier Hashim Thaçi bij het raam. Het is vrijdagavond, door de staat rijden Albanese jongens. Ze toeteren, ze schreeuwen en zingen. Het is het begin van een feest dat de hele nacht zal duren. Negen jaar geleden riepen Albanese politici in Pristina de onafhankelijke Republiek Kosovo uit. Voor het eerst durven de Albanezen die dag te vieren. Thaçi was bijna de hele dag in gesprek met vertegenwoordigers van de VN en de Servische kerk. Hij weet niets van het feest en zegt: "Dat zijn vluchtelingen die vandaag zijn teruggekomen." Voor een gesprek heeft Thaçi maar een paar minuten, zegt hij. Zijn secretaresse wacht in de gang met een bord eten. Daarna moet hij weer praten met vertegenwoordigers van de internationale gemeenschap. Volgens Thaci moeten de VN en zijn regering nog overleggen over wie welke bevoegdheden krijgt als het VN-bestuur voor Kosovo functioneert. Hij zegt met Kouchner nauw te willen samenwerken. "We zullen elkaar aanvullen. De VN zullen geen beslissing nemen zonder ons te consulteren." En wie zal uiteindelijk beslissen? "De VN hebben de macht." Zijn regering zal aanblijven, zegt Thaçi, tot er verkiezingen worden gehouden. Dan zal er ook een president worden gekozen. De gematigde leider Ibrahim Rugova, die nog niet naar Kosovo is teruggekeerd, bestaat niet meer voor Thaçi: "Ik zie hem niet, waar is hij?" Volgens het UÇK had Rugova tijdens de NAVO- bombardementen niet met de Joegoslavische president Milosevic mogen praten. Thaçi vindt Rugova een verrader. Rugova zelf wil niet meer met Thaçi praten. De ministersposten die in de UÇK- regering zijn bedoeld voor de partij van Rugova zijn nog steeds niet opgevuld. Volgens Thaçi probeert Milosevic, via de media, zijn regering onderuit te halen. Vorige week schreef The New York Times dat Thaçi, in de strijd om de macht, opdracht had gegeven tot moord op kritische UÇK-commandanten. "Absolute onzin", zegt Thaçi: "Dat bericht komt niet uit New York of Washington of Kosovo, het komt uit Belgrado." 's Avonds dringt tot Thaçi door wat er gevierd wordt in de straten van Pristina. Rond half tien loopt hij, met twee vingers in de lucht - het overwinningssymbool - zijn kantoor uit, klimt op een auto en laat zich toejuichen. Een paar uur later schieten Britse KFOR-soldaten twee feestende UÇK'ers dood als die hun kalasjnikovs leegschieten en de Britten zich bedreigd voelen.
Zie ook:
|
NRC Webpagina's
5 JULI 1999
|
Bovenkant pagina |