NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur ROBERT MISSET
ROTTERDAM, 5 JULI. Na een glorieuze veldtocht op Roland Garros voltooide Andre Agassi zaterdag op Wimbledon de mooiste comeback in het tenniscircuit met de herovering van de eerste plaats op de wereldranglijst. Maar de ware nummer één hield de sleutels van zijn huiskamer op Wimbledon stevig in zijn bezit. Juist de metamorfose van zijn oude rivaal inspireerde Pete Sampras gisteren in de finale tot wellicht de beste partij die hij ooit op Wimbledon heeft gespeeld. In de halve eindstrijd drukte de 27-jarige Amerikaan met degelijk spel de Henmania weer voor een jaar de kop in. Maar het weerzien met Agassi maakte van de aanvankelijk kwetsbare Sampras pas echt een ander mens. Na drie wonderschone sets (6-3, 6-4 en 7-5) veroverde Sampras zijn zesde Wimbledon-titel in zeven jaar - dat is in deze eeuw niet eerder vertoond - en evenaarde hij tevens het recordaantal grandslamtitels (12) van de Australiër Roy Emerson. Hoewel Sampras ondanks zijn abonnement op de Wimbledon-titel van de eerste naar de derde plaats - achter Agassi en Rafter - op de ATP-ranking zakt, is hij net zo lang de koning van de tennissport geweest (270 weken) als Ivan Lendl. Dat ene weekje extra zal Sampras een zorg zijn, want na zijn vooral mentaal uitputtende jacht op een ander record - zes jaar op rij afsluiten als de nummer één van de wereld - richt hij zijn vizier op een ander doel.

Sampras wil nog slechts schitteren op de belangrijkste podia en het centre court van Wimbledon beschouwt hij als heilige grond. Het blijft gissen hoe het toernooi in Londen was verlopen als Mark Philippoussis zijn kwartfinalepartij tegen Sampras niet had moeten opgeven met een kapotte knie. Feit blijft dat het Amerikaanse fenomeen pas zijn volledige arsenaal toonde toen het werkelijk van hem werd gevraagd. Zaterdag ging Tim Henman tot verdriet van het Engelse volk in vier sets (4-6, 6-4, 6-3 en 6-4) weer eens ten onder aan zijn huizenhoge respect voor Sampras. Maar 'Pistol Pete' kreeg pas echt vlinders in zijn buik toen zijn landgenoot Andre Agassi na een fraaie show (7-5, 7-6 en 6-2) de opgebrande Patrick Rafter uitschakelde.

Lachend erkende Agassi na het bereiken van de finale dat hij in de straten van San Francisco voor een reclamespot voor het laatst tegen Pete Sampras had gespeeld. Die commercial moest de rivaliteit tussen beide Amerikaanse superkampioenen illustreren, maar die heeft de afgelopen vier jaar niet bestaan. Zoals John McEnroe zijn grote concurrent Björn Borg altijd heeft verweten dat hij te vroeg met tennis is gestopt, zo betreurde Sampras de aftakeling van de speler die immer het beste in hem naar boven bracht. Nadat de stunt van Todd Martin en straatvechter Jim Courier tegen Engeland hem prikkelde tot een rentree in de Davis Cup, putte Sampras kracht uit de machtsgreep van Agassi op Roland Garros. Het werd tijd dat hij na een miserabel eerste half jaar een bijdrage leverde aan de successen van het Amerikaanse Dream Team.

Sampras had er nooit problemen mee dat hij in eigen land werd afgeschilderd als Sweet Pete, de lieve, aardige tennisser wiens leven als een kabbelend beekje voorbijgleed. "Het contrast in onze karakters en onze speelstijl maakt van partijen tussen Agassi en mij altijd iets bijzonders", constateerde Sampras. "Er hangt elektriciteit in de lucht als wij de baan opgaan." De showman Agassi, die met diepe buigingen en kushandjes naar zijn fans een geslaagd optreden besluit, tegenover de gentleman Sampras bij wie het vuur alleen innerlijk hoog oplaait - zo willen de Amerikanen die confrontatie ook het liefst op de affiches zien aangekondigd.

Helaas leverde de hereniging tussen de nummers één en twee van Amerika op Wimbledon slechts een eenzijdige voorstelling op, omdat Sampras zeker in de eerste twee sets tennis speelde van een andere planeet. Op 3-3 in de eerste reeks repareerde hij met vier bommen uit zijn racket een 0-40 achterstand en vanaf dat moment was Agassi een machteloze toeschouwer bij de verbluffende demonstratie van zijn landgenoot. Zelfs vanaf de baseline voelde shotmaker Agassi zich kwetsbaar en zelden zal Sampras zo goed hebben geretourneerd als gisteren in zijn zesde finale op Wimbledon.

Met bewondering in zijn stem zei Agassi dat hij zich tegen Sampras "bepaald niet de nummer één van de wereld had gevoeld". En hoofdschuddend: "Je moet bij Pete niet kijken naar zijn resultaten vóór Wimbledon. Zodra hij gras onder zijn voeten voelt, is hij de beste van allemaal." Sampras, glimlachend: "Beter kon het inderdaad niet. Agassi dwong mij mijn beste tennis te tonen, want ik heb een groot respect voor zijn spel. Ik vond het fantastisch weer tegen hem te kunnen spelen in een grandslamfinale. Of we onze oude rivaliteit weer nieuw leven in kunnen blazen, moet worden afgewacht. Agassi en ik strijden niet alleen om grandslamtitels. De concurrentie in het tennis is enorm. Maar het is goed hem weer terug te zien aan de top."

Agassi had geschiedenis kunnen schrijven door net als Borg in één jaar Roland Garros en Wimbledon op zijn naam te schrijven. Maar de tennisser die zijn sport gisteren ontsteeg, heette Pete Sampras. Zijn service, die hem op kritieke momenten nooit in de steek liet, zijn sublieme volley's, zijn machtige groundstrokes en zijn bewegelijkheid: alle onderdelen in het spel van Sampras reikten in de finale naar de perfectie. Pete Sampras is niet alleen de onbetwiste keizer van Wimbledon. Hij hoeft Roland Garros niet meer te winnen om in de herinnering voort te leven als de beste tennisser aller tijden.

( a d v e r t e n t i e s )