NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Louis Theroux heeft een maandje vakantie van zijn Weird Weekends op BBC2. Deze slungelige anti- presentator is een ideaal karakter voor de Britse kwaliteitszender. Hij heeft het profiel van veel van zijn kijkers. Wat ze noemen quirky, grappige grilligheid. Slordig gekleed, ongekamd, stevige bril en door al zijn geestigheden een beetje spelbederver. Maar omdat hij ook spot met zijn eigen zwakheden, kan niemand hem zijn gedrag kwalijk nemen.

Een puriteinse Woody Allen. Aantrekkelijk door gebrek aan glamour. IJdelheid vermomd als zelfrelativering. Zulke mannen apelleren aan het beschermingsinstinct van vrouwen. Theroux zoekt de buitennissigheden van de Amerikaanse samenleving op en probeert dan een beetje mee te doen. In elk verhaal speelt hij de hoofdrol. Een paar weken geleden sprong hij naakt in een zwembad van een Californische parenclub. En maar praten, kijken, kijken en niet kopen, because we are British. Op wat blote borsten na bleven de televisie-opnamen kuis. Veel suggestie en uitleg. Uniek Californisch is zo'n parenclub niet. Hier gebeurt ook het een en ander in verbouwde boerderijen langs de snelweg en in Engeland zal het niet anders zijn. Maar ze lopen er niet het hele jaar door in korte broek onder een strakblauwe hemel. Gisteren zette Louis zijn bril af en bracht hij zelfs zijn haar in orde voor een auditie op Broadway. Een Noors cruiseschip had een musical nodig. Uit drie tot vierhonderd sollicitanten moesten drie tot vier acteurs worden geselecteerd. Na uren wachten zong hij heel vals het liedje A little help from my friend en hij werd afgewezen. Er was een heel programma van body-aerobics, fotosessies en gevoelsoefeningen aan vooraf gegaan. Zijn begeleider was overdag gymcoach. In zijn vrije tijd doet hij mee aan audities en geeft hij een cursus aan anderen die het in het toneel willen maken, volgens het adagium he who cannot act, teaches acting. Wat een vertoon van ijdelheid. Mensen die zich moeten oppeppen en roepen dat ze zich geweldig vinden, er fantastisch uitzien en geweldig acteer- of zangtalent hebben. Op gegeven moment moesten de auditie-cursisten tegenover elkaar zitten en opscheppen om "de speciale persoon in jezelf te laten ontwaken". Voor het zelfvertrouwen. Want iemand die op auditie gaat mag op geen enkel "teken van wanhoop" worden betrapt. Dat hebben de regisseurs meteen in de gaten. Dus doe je op de auditie of je Liz Taylor zelf bent.

Ik zag een vrouw tegen een man vertellen hoe bouncy en energiek ze zich wel niet vond en wat voor geweldige uitstraling ze had. "Ik ben charismatisch", zei ze. "Ik loop een kamer binnen en die licht ik meteen op." Later: "Ik kan zien dat jij geïntimideerd bent door de macht die ik heb". De man antwoordde: "Ik kan zien dat jij op een heel ander niveau zweeft".

De vrouw: "Je moet me terugbrengen op mijn niveau".

De man weer: "Ik kan zien dat je jezelf kwetst".

Net op dat moment schakelde ik even over naar Nova en daar zag ik oud-minister Sorgdrager, mooi verzorgd, gaaf voor haar leeftijd en met dat superieure lachje dat ze op Broadway zo goed oefenen. Ze had haar memoires geschreven, is na een paar daagjes senatorschap alweer kandidaat voor de post van ombudsvrouw. In die baan moet ze kritiek leveren op de gevolgen van haar beleid als minister. Zou ze zich ook elke dag voor de spiegel moed inpraten: "Ik ben een fantastisch politicus"? In ieder geval is ze goed in het ironisch tegenspreken van harde feiten. We kennen de conflicten met haar ambtenaren. Maar ze zei glimlachend: "Ik had heel goed contact met mijn ambtenaren". De ombudsman is geen politieke functie. Toch willen alleen de paarse partijen haar op die plek hebben. De rest is tegen. "De hele procedure is erop gericht dat het geen politieke benoeming is", zei ze. Verder had ze weinig commentaar. Sorgdrager hoeft zichzelf geen geweld aan te doen want partijen houden voor baantjes geen openbare audities.