|
|
|
NIEUWSSELECTIE Nederlandse Hockey Homepage
|
Bloemendaal pas na strafballen kampioen
Door onze redacteur MARK HOOGSTAD
Een derde duel was noodzakelijk nadat Oranje Zwart zaterdag op indrukwekkende wijze het kampioensscenario van Bloemendaal in de war had gestuurd. Tot drie keer toe maakten de Brabanders in Bloemendaal een achterstand ongedaan, om vervolgens in de tweede helft van de verlenging genadeloos toe te slaan. Een vrije slag van laatste man Wijzenbeek belandde via de stick van neo-international Marnix van Rijn in de kruising, 3-4. Slechts de penningmeester van Bloemendaal zal die golden goal hebben bejubeld, wetende dat een derde duel de baromzet verder zou opstuwen. Treurig verliep het tweede finaleduel toch al voor Bloemendaal, dat topscorer Remco van Wijk na 22 minuten zag afhaken met een hamstringblessure. Het herstel van de 26-jarige international, in drie playoffduels goed voor maar liefst negen treffers, vergt ongeveer een maand. Mogelijk ontbreekt Van Wijk bij het toernooi om de Champions Trophy, volgende maand in Australië. Gisteren werd Van Wijk node gemist, erkende Teun de Nooijer. "Want je hoefde de bal maar af te geven of het was raak. Helaas was daar vandaag geen sprake van." Daarmee was niets te veel gezegd, want vooral in de slotfase faalde Bloemendaal in de afronding. "We hadden het moeten afmaken", besefte De Nooijer die de laatste en beslissende strafbal benutte. Het betekende voor de pas 23-jarige vormgever, gisteren opnieuw fel op de huid gezeten door bewaker Max Allers, zijn tweede landstitel binnen zeven maanden. Vorig najaar werd De Nooijer met Harvestehuder THC kampioen van Duitsland. "Maar deze is tien keer mooier, want dit zijn mijn echte vrienden." Zelden was de ontknoping van het hockeyseizoen zo enerverend als dit seizoen. Te hopen valt dat Bloemendaal en Oranje Zwart met hun sprankelende finaleserie voor eens en voor altijd een einde hebben gemaakt aan de onzinnige discussie over het nut van de play-offs. Wie nu nog niet overtuigd is van de charme van het verlengstuk van de competitie, kan zijn heil maar beter zoeken bij een andere tak van sport. Lof verdiende vooral het standvastige Oranje Zwart. Voorgoed rekende de ploeg dit weekeinde af met het vooroordeel als zou het volledig teren op de inbreng van de twee buitenlandse topspelers, de Pakistaanse balvirtuoos Shahbaz Ahmad en de Australische aanjager Jay Stacy. "Niet alleen die buitenlandse jongens kunnen dus hockeyen", luidde het cynische commentaar van Wijzenbeek. Zelf was hij daarvan het beste bewijs. Met drie rake strafcorners en twee assists groeide de robuuste verdediger met de paardenstaart uit tot de onbetwiste smaakmaker van de ploeg uit Eindhoven. Vergeten was op slag de afwezige Stacy, die dinsdag op last van bondscoach Terry Walsh terugkeerde naar zijn vaderland. "Zijn vertrek heeft ons eerder sterker dan zwakker gemaakt", concludeerde Wijzenbeek. "Hij stond maandag bijna te huilen toen hij ons vertelde over zijn gedwongen vertrek. Dat maakte veel indruk. Kennelijk heeft zijn verhaal een positieve uitwerking gehad." Wijzenbeek was tot een jaar geleden de aangewezen schutter zodra Oranje Zwart aan mocht leggen voor een strafcorner. Afgelopen zomer moest hij wijken voor Stacy, die echter zelden kon imponeren vanaf de rand van de cirkel. Wijzenbeek maakte tegen Bloemendaal van de gelegenheid gebruik om uit de schaduw van de Australiër te treden. "Lange tijd heb ik mijn mond gehouden terwijl ik toch een van de betere corners van Nederland heb. Nu wilde ik mijn gram halen", aldus Wijzenbeek, die zijn glansrol verder verklaarde uit het feit dat hij onlangs vader werd. "Dat maakt speciale krachten los in een mens." Fraaier nog dan de drie corners was de splijtende pass over de as van het veld waarmee Wijzenbeek zaterdag de 1-1 inleidde. Het was een van de redenen waarom de 27-jarige kolos gisteren uitbundig werd gecomplimenteerd door bondscoach Maurits Hendriks. "Als hij me maar niet selecteert, want dan kom ik in de problemen", grijnsde Wijzenbeek, in het dagelijks leven tandheelkundige in Eindhoven. Wie wél hoopt op een uitverkiezing is Diederik van Weel. De 25- jarige aanvoerder van Bloemendaal ontpopte zich tegen Oranje Zwart andermaal als de regisseur van het elftal. Slechts twee interlands speelde Van Weel tot dusverre en nog liever vandaag dan morgen voegt hij er een aantal toe aan zijn erelijst. "Maar mijn imago zit mij in de weg." Van Weel staat bekend als een levensgenieter. Maar al te graag steekt hij na een wedstrijd een sigaret op en drinkt hij een glas bier. 'George Best' luidt niet voor niets zijn bijnaam, naar de legendarische voetballer/drankliefhebber uit Noord-Ierland. Vorig jaar viel Van Weel af voor de nationale ploeg wegens een te hoog vetpercentage. "Ik had nergens op gerekend en kwam net terug van een vakantie met tien vrienden uit Portugal. Nou, dan weet je het wel." Van Weel beweert zijn leven inmiddels gebeterd te hebben. "Ik heb nog nooit zoveel voor het hockey gedaan. Vorig seizoen stonden we soms maar met negen man op de training te ballen. Omdat je wist dat je toch wel zou spelen op zondag en toch geen kampioen zou worden, was het aanklooien geblazen. Met twintig volwaardige spelers in de selectie kon daar dit seizoen geen sprake van zijn." In de vrouwencompetitie heeft Den Bosch een belangrijke stap gezet op weg naar titelprolongatie. Dankzij een late treffer van international Mijntje Donners, twee minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd, won de regerend landskampioen gisteren in Amstelveen met 2-1 van Amsterdam. De ploeg van interim-coach Koen Pijpers kan zaterdag voor eigen publiek de titel veilig stellen in het tweede finaleduel.
|
NRC Webpagina's
10 MEI 1999
( a d v e r t e n t i e s )
Domicilie,
|
Bovenkant pagina |