NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HERMAN STAAL
Als je er 's avonds overheen vliegt, is Amsterdam met zijn verlichte grachten net een spinnenweb. Een spinnenweb met een grote aantrekkingskracht, eentje die je vasthoudt en nooit meer loslaat.

,,Soms tegen je wil, soms ben je een gewillig slachtoffer'', kraakt de stem van Dawn Smith in de BBC-documentaire Amsterdamage. De meeste Britten komen maar voor een weekend naar Amsterdam. Ze zuipen, snuiven, roken en brengen een bezoek aan de Wallen. Dan gaan ze voldaan weer naar huis. Maar niet iedereen. Duizenden Britten blijven volgens de documentaire hangen. Voor jaren. Want Amsterdam is ,,Europa's honingpot, waar je met je voet in vast komt te zitten als je verder wilt'', zoals een van de gefilmden zegt.

Dawn Smith kwam achttien jaar geleden naar Amsterdam. Haar leven in Yorkshire was ontspoord. ,,Ik moest weg uit mijn huwelijk, weg van de hele situatie.'' Ze liet haar zesjarige zoon Kris achter bij haar vader. ,,Ik liep op het Damrak, en wow! Ik ben hier. Ik ben vrij'', vertelt ze. Haar Amsterdamse leven zou er een worden van drugsgebruik, drugsmokkel en gevangenisstraf. De filmmakers Alastair Cook en Robert Davis laten de donkere kant van Amsterdam zien met de negatieve gevolgen van het liberale drugsbeleid. Een keur aan drugs passeert in de film: marihuana, coke, paddestoelen, lachgas. De hoofdpersonen gebruiken het allemaal. En ze komen niet meer uit dat leventje. Beelden van de Wallen en een steekpartij doen nog een schepje boven op het beeld van een verderflijk Amsterdam.

Het is een beeld waar Nederlanders, en misschien Amsterdammers wel het meest, vaak aanstoot aan nemen. Zouden Dawn Smith en haar zoon beter af zijn geweest in Londen of Manchester? In die zin geeft de documentaire een eenzijdige beeld van Amsterdam. Al wordt ook getoond dat Dawn een relatief goed leven heeft. Ze woont in een normale flat en ze ziet er ondanks hun vele drug- en drankgebruik redelijk gezond uit. ,,Wat hebben we toch een fantastisch leven, hier'', zegt een vriendin. Ze wijst naar de marihuana op de keukentafel. ,,Er zijn duizenden die zo zouden willen leven als wij.''

Bijzonder in de film is de relatie tussen Dawn en haar zoon Kris. Op zijn achtste vertelde zijn moeder dat ze drugs smokkelde. Als ze lang niets van zich zou laten horen, moest hij maar aannemen dat ze in de gevangenis zat.

Maar hun relatie is goed. Ze omhelzen elkaar innig. Roken marihuana. Ze houden van elkaar, ondanks dat zij hem heeft meegesleurd in het verderfelijke leven van Amsterdam. Want toen Kris als puber bij zijn moeder ging wonen, was hij nog een ,,jonge jongen met een redelijke achtergrond''. Maar ook hij dreigt zich onder te dompelen in de hoofdstad. ,,Je hebt je buik vol met bier en je neus vol met coke, dan droom je wat je wilt doen in plaats van het echt te doen'', vertelt Kris lallend op de bank. Dawn toont dan haar ambivalente houding jegens Amsterdam. Ze zegt nooit meer weg te gaan, maar ze is erg bang dat Kris te Amsterdamaged raakt.

Modern Times: Amsterdamaged, BBC2, 22.00-22.50u.