NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
Het is duister, broeierig en het zit er vol roddel en achterklap: het gaat over het Brabantse dorpje Nederschut.

Toneelschrijver Peer Wittenbols situeerde er zijn hoorspel De lokroep van de knanevoe, geen fijne titel maar wel een interessant stuk. Wittenbols is sowieso een toneelschrijver om te respecteren. Voor het Maastrichtse gezelschap De Federatie maakte hij enkele stukken die ongewone lof verdienen. Hij is een een realist, zoals een schrijver als J.J. Voskuil dat is; de dagelijkse werkelijkheid is zijn uitgangspunt. En net als Voskuil maakt hij een mythe van het alledaagse.

Waar ik vooral verrast door werd in De lokroep van de knanevoe was de realistische uitbeelding van de toneelvereniging annex duivenvereniging. Het gaat over een mysterieuze verdwijning op vleugels van veren en was, ditmaal niet door Icarus of Phaeton (dat laatste lag veel meer voor de hand) maar van een jonge hoofdrolspeler in Vondels Lucifer. Ergens klopt het stuk niet, ik ben bang dat Wittenbols inderdaad Vondels Phaeton verwarde met de Lucifer. Maar goed: de zoon van de begaafde decorontwerper vliegt weg op zijn reusachtige duivenvleugels. Niemand weet waarom, men vermoedt in het dorp een affaire met een vrouw. Zij komt uitgebreid aan het woord in deze uitzending, die het midden houdt tussen hoorspel en documentaire.

De jonge hoofdrolspeler Rinie Moeskops wil weg, van de aarde verdwijnen, eenvoudigweg - weg. Hij is een romanticus. Zijn vader ontwierp die prachtige vleugels. Aan het slot scheert hij over het dorp, iedereen heeft het nakijken. Er gebeuren nog ergere dingen: op de dag van verdwijning wordt het atelier van de oude Moeskops door brand vernietigd. Raadsels, het ene raadsel na het andere.

Het is een fraaie documentaire die regisseur Rob Ligthert maakte van Wittenbols' tekst. De authenticiteit wordt verhoogd door het warme gekoer van de postduiven in de Brabantse hokken, het gesproken dialect en vooral de verbijstering over het wegvliegen van de jonge Moeskops. Waarheen is hij gegaan, en waarom? Een van de dorpbewoners zag hem vliegen. Zomaar, over de hoofden van de mensen. Als een mooi en prachtig raadsel. De wegvliegende mens, ja, dat beeld is onuitputtelijk; het begon al in de Griekse mythologie met Icarus, zoon van Daedalus. En ondanks alle vliegmachines blijft dit beeld intrigeren. Het kan gewoon gebeuren in een klein Brabants dorp.

De lokroep van de knanevoe. Vrijdag, Radio 5, 13.05-13.50u.