|
|
|
|
|
|
NIEUWSSELECTIE  Netanyahu
Hezbollah
|
Libanon kan Netanyahu zijn toekomst kosten
Door onze correspondent SALOMON BOUMAN
TEL AVIV, 1 MAART. Israels premier Benjamin Netanyahu staat voor de zware beslissing te bewijzen dat hij een ,,sterke leider van een sterk volk is''. Dat is de leus waarmee hij de lange verkiezingscampagne is ingegaan en die nu door de spectaculaire successen van de moslim- fundamentalistische Libanese beweging Hezbollah tegen het Israelische leger in Zuid-Libanon op de proef wordt gesteld. Vorige week sneuvelden drie officieren en een soldaat in de in 1978 begonnen 'Libanese oorlog'. Gisteren werden een brigade-generaal, twee soldaten en een verslaggever van radio Israel op slag gedood toen de gepantserde Mercedes waarin zij zaten door een langs de weg geplaatste explosieve lading werd getroffen. Gevoelens van nationale rouw, gekrenkte trots en wraak vermengden zich snel tot een geestestoestand die zo karakteristiek is wanneer Israel zich opmaakt met zijn superieure militaire macht tegen de ongrijpbare Hezbollah-strijders terug te slaan. Zo was het voordat premier Shimon Peres vlak voor de algemene verkiezingen van 1996 een grote militaire actie in Libanon tegen Hezbollah lanceerde. Dat militaire avontuur liep op een psychologisch fiasco uit toen circa 100 Libanese burgers door Israelische granaten werden gedood. Op het Libanese slagveld verloor Peres, die de vermoorde premier Yitzhak Rabin was opgevolgd, een zeker lijkende verkiezingszege. Sedertdien is het Israelische volk meer dan ooit het geval is geweest verdeeld over het bezet houden van de 'veiligheidszone' in Zuid-Libanon die geen echte veiligheid biedt. Premier Netanyahu, met haviken als de nieuwe minister van Defensie, Moshe Arens, en minister van Buitenlandse Zaken Ariel Sharon naast zich, zal terdege de politieke gevolgen van een grote militaire actie ,,te land, ter zee en in de lucht'', in Libanon moeten wegen. Als er nog veel meer doden vallen in Israels 'Vietnam' in het Midden-Oosten, is dat ook voor Netanyahu een wegwijzer naar een nederlaag in de verkiezingen op 17 mei. Vandaar dat Uzi Landau, de Likud-voorzitter van de parlementscommissie van Buitenlandse Zaken en Defensie, gisteravond aandrong op het stelselmatig vernietigen van de economische infrastructuur van Libanon om Beiroet te dwingen de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van Israel op zich te nemen. Zo'n 'schoon' Israelisch offensief, lijkt ook de strategie te zijn die de regering Netanyahu heeft uitgezet. Afgezien van verkleining van het risico dat nog meer soldaten in Libanon sneuvelen is de beslissende overweging dat ook Syrië, als patroon van Libanon, Hezbollah tot de orde zal roepen. De indruk bestaat dat Israel in het voetspoor van Turkije via Libanon Syrië onder zware druk wil plaatsen om een einde te maken 'Hezbollah-terreur'. De Turkse militaire dreigementen tegen Damascus, die leidden tot de uitwijzing van de PKK-leider Öcalan, hebben in Jeruzalem grote indruk gemaakt. De Amerikaanse diplomatie werkt in Damascus, Beiroet en Jeruzalem op volle toeren om het volledig ineenstorten van de bestandsovereenkomst tussen de partijen, na de Israelische actie van 1996, te redden. De situatie is echter precair en explosief. Vandaag en morgen zal moeten blijken of Hezbollah zal terugslaan voor de zware Israelische luchtaanvallen van vannacht tegen verschillende Hezbollah-doelen in Libanon. Of zal Israel hoe dan ook beslissen dat de maat vol is en Libanon zwaar moet worden gestraft? Premier Netanyahu's leiderschap staat op een hypergevoelig moment in de Israelische politiek op het spel. Dat nog geen enkele Israelische leider in het Libanese casino heeft gewonnen - de premiers Menahem Begin (1984) en Shimon Peres (1996) hebber er hun politieke toekomst verspeeld - moet ook hij weten. Hezbollah en Syrië kennen die spelregel ook, hetgeen de vraag doet rijzen of het Hezbollah- offensief in Zuid-Libanon tot doel heeft de Israelische verkiezingen te beïnvloeden.
|
NRC Webpagina's
( a d v e r t e n t i e )
|
| Bovenkant pagina |
