NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
In zo'n plan om meer informatie en kunst op de publieke zender te brengen, heb ik weinig vertrouwen. Dat wil staatssecretaris Rick van der Ploeg.

Ik vrees dat we meer avonden krijgen als gisteren, veel oeverloze gesprekken en veel docu's van een half uur die ook in vijf minuten verteld kunnen worden. Dat vult de wettelijke quota lekker op. Omdat er op Veronica voetbal wordt uitgezonden, de vriendschappelijke wedstrijd Portugal Nederland, hebben alle andere zenders het maar opgegeven. Zonder verslaggeving over de enquête (met name Nova en Ferry Mingelen van Den Haag Vandaag zijn uitblinkers) zou het een treurige avond zijn geweest. C-land is zo'n verplicht nummer. Gisteren bracht Petra Possel een half uur over het ballet De Toverfluit. Geheel volgens de formule waren er wat beelden en gesprekken. Tien minuten balletrepetitie lijkt me ruim voldoende. Maar dan? Choreograaf Toer van Schaijk drie keer laten herhalen dat het om een verzonnen wereld gaat? Zijn collega Wayne Eagling mag zeggen dat hij in Amsterdam niet zoveel vrinden heeft als in Londen, waar hij vandaan komt. Hij is ook best wel zenuwachtig voor de première. Ik verwacht eerder een portret van beiden, commentaar en kritiek, met archiefbeelden van eerder werk en een beschrijving van de ontwikkelingen in ballet. Maar Possel heeft veel haast en weinig geld. Dan is het zonde om eenmaal opgenomen beelden weg te gooien. Ik kan me een C-land herinneren over de vraag of een paar kunstenaars voor een jaar of veel kunstenaars een paar maanden op kosten van de staat in het buitenland mogen verblijven. Lijkt me een interessante kwestie voor de ambtenaren van Van der Ploeg, maar niet voor de kijker om half negen 's avonds. Dat terwijl prachtige kunstdocumentaires naar middernacht worden geschoven. Waarom kan het Uur van de Wolf niet ruilen met C-land? De paar hobbyisten die elke glimp van balletmakers willen opvangen, kunnen dan 's maandags tot tegen enen opblijven of de video aanzetten. C- land past niet op prime time. In Dossier Weerwerk had de RVU een vrouw gevonden die ten onrechte verstoken was van een WAO-uitkering. Dat was knap speurwerk in een land met bijna één miljoen WAO'ers. Ze leed aan de moeheidsziekte myalgische encephalomyelitis. Ook hier werd informatie voor tien minuten over een half uur uitgesmeerd. Maar ja, de Radio Volks Universiteit, geen omroepvereniging, staat voor educatie, en dat betekent afzien voor de kijker. Als wetenschappelijk onderwerp is de ziekte ME zeker een half uur waard maar zo werd het niet behandeld. Het ging om de juridische procedures voor erkenning. En elke week presenteert Koos Postema een nieuw slachtoffer. Ik zie niet wat de RVU meer te bieden heeft dan de gewone ledenomroepen op Nederland 3, behalve waterige ham. Ook de ledenomroepen onderschrijven de doelstelling van de RVU: het streven naar ,,bewustwording en het vellen van een zelfstandig oordeel'' door de kijker en nog zowat dingen, dus deze stichting lijkt me overbodig.

Ook onduidelijk is de meerwaarde van de humanistische omroepstichting. Gisteren bracht die het praatprogramma Massiv. De tafeldiscussie tussen ouderen over de aanpak van probleemjongeren in de Bijlmer was een uitstekend instructiefilmpje voor de sociale academie. Het had ook nog op een armlastig Bijlmernet gekund als dat bestond. Maar voor nationale televisie was het te dun. Ik heb presentator Guilly Koster in betere vorm gezien. Bij deze uitzending vergeleken is het eveneens op lokale leest geschoeide commerciële Hart van Nederland een uitblinker. Sommige makers van kunst- en informatieprogramma's gaan er van uit dat kwaliteit synoniem is met saaiheid. Er wordt wel inspanning van de kijker gevergd, maar beloond wordt die niet. De kwaliteitskijker die niet in voetbal of herhalingsuitzendingen van De Ouwe of Inspector Morse is geïnteresseerd, kan op woensdagavond beter een boek lezen. Misschien is dat wel de bedoeling van Van der Ploeg.