NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
LAUSANNE, 3 FEBR. Het wereldcongres over doping in de sport had voor IOC-voorzitter Juan Antonio Samaranch en zijn leden op geen ongunstiger tijdstip kunnen komen.

Een half jaar nadat hijzelf voorstelde in februari 1999 met overheden, sportinstanties en andere betrokkenen inzake dopingbestrijding bijeen te komen teneinde een uniforme regeling te treffen, kon hij niet vermoeden dat zijn functioneren ten tijde van deze driedaagse sessie in Lausanne ter discussie zou staan. Geen gelegenheid lieten de vertegenwoordigers van de verschillende overheden gisteren op dit congres voorbijgaan om Samaranch te confronteren met zijn omstreden positie. De Britse minister van sport, Tony Banks, ging in het Palais de Beaulieu van Lausanne zo ver dat hij met luide stem Samaranch verzocht het Internationaal Olympisch Comité (IOC) eens te zuiveren van al het kwaad. Dat het gebruik van doping met alle beschikbare middelen zo snel mogelijk afdoende bestreden moest worden stond voor hem en de vele ministers en staatssecretarissen vast, maar dan wel uitgevoerd door betrouwbare lieden. Er zou een internationaal agentschap moeten worden gevormd dat alle zaken rond doping, zoals controles, voor zijn rekening moet nemen. Dat agentschap zou niet door het IOC mogen worden beheerd maar een onafhankelijk bureau moeten zijn, meende Banks en met hem een grote meerderheid.

Heel bont maakte de Amerikaanse afvaardiging het in Lausanne. Onder aanvoering van de directeur van het Amerikaanse drugscontrole- departement van het Witte Huis, Barry McCaffrey, durfde ze te beweren dat de sportwereld eindelijk eens en zo snel mogelijk zuiver diende te worden. McCaffrey vertegenwoordigt een land waarin de sport allerminst te boek staat als zuiver en de regering als zuiverend. De grootste sportheld van dit moment, de honkballer Mark McGwire, maakt zelfs reclame op Internet voor het gebruik van het spierversterkende middel (androstenedione) waar hij zijn werp- en slagarm mee heeft opgepompt. IOC-bestuurslid Jacques Rogge meende dat McCaffrey eerst maar eens in eigen huis moest kijken. Bij de profhonkballers is doping gemeengoed, bij de profijshockeyers evenzeer en bij American- footballspelers is het zelfs een vereiste zoveel mogelijk te slikken en te spuiten, hoewel het middel dat McGwire neemt daar verboden is. De profbasketballers van de NBA hebben tijdens de staking van het afgelopen half jaar alles in het werk proberen te stellen om niet alleen meer geld te krijgen, maar ook het verbod op marihuana tegen te houden. Vergeefs. McCaffrey meende gisteren tijdens een persconferentie dat dit toch wel een goede stap op weg was naar reiniging van de sport, en dus ook de professionele sporten. Want basketballers hebben een voorbeeldfunctie, wist hij. Hij zei geschrokken te zijn dat de verkoop van andro (het middel van McGwire) ontzettend gestegen was de laatste maanden. ,,Maar we moeten niet McGwire beschuldigen.'' Dat de 'out-of-competition'-controles in de Verenigde Staten in tegenstelling tot andere landen nauwelijks worden uitgevoerd, verzweeg hij.

Veel geschreeuw, veel beloftes en veel goede bedoelingen. De affaires rond Chinese zwemsters, de affaires in de Tour de France, de beschuldigingen in de tenniswereld, de bijna apathische houding in de voetbalsport (hoe zit het nu met Ronaldo?), de verschillende vormen van dopingbeleid, controles en strafmaten in diverse landen en diverse bonden, de verschillende interpretaties aangaande het effect van dopingmiddelen vormden een half jaar geleden voor het IOC aanleiding iedereen na een zoveel jaar weer eens bij elkaar te roepen. En zo was bijna (nauwelijks Afrikanen en Aziaten) iedereen er, ook degenen die pas sinds kort menen dat er nu toch echt iets tegen doping gedaan moest worden.

Tussen al de politiek correcte toespraken door zorgde Johan Olav Koss voor vuurwerk. Zwaar moesten de overtreders van de dopingregels gestraft worden, de straffen van twee jaar bij de eerste overtreding en vier jaar bij de tweede moesten zeker gehandhaafd worden, en er moest niet geaarzeld worden een boetes van minimaal 100.000 dollar op te leggen, al naar naar gelang de verdiensten van de dopingzondaar, meende de vertegenwoordiger van de atletencommissie. De drievoudige goudenmedaillewinnaar uit Noorwegen vertolkte de mening van veel sportmensen in de wereld die het zat zijn nog langer een oneerlijke strijd te moeten voeren tegen notoire dopegebruikers, wist de voormalige schaatser, die binnenkort gaat trouwen met een omstreden Australische zwemster. Hij vond dat de Verenigde Naties zich er maar eens mee moest bemoeien.

De voorzitter van de internationale wielrenunie, Hein Verbruggen, hoorde de rethoriek van alle vertegenwoordigers hoofdschuddend aan. De man die geldt als een ervaringsdeskundige doordat hij al 25 jaar in de wielersport de dopingbestrijding van nabij heeft meegemaakt én zelfs heeft gestimuleerd, nam Koss onmiddellijk na zijn toespraak even apart. Het lag toch veel genuanceerder, wilde Verbruggen hem duidelijk maken. ,,Straffen, straffen, iedereen heeft het maar over straffen, nog zwaarder straffen. Dat slaat altijd aan, dat willen de mensen horen, dat schrijven de media graag'', zei Verbruggen later. ,,Ik heb Koss verteld dat er meer dingen aan de hand zijn. Ik heb hem gewezen op het gevaar van straffen. Dat iedereen dan naar de rechter stapt, zoals al een paar Amerikanen hebben gedaan, schadeclaims gaat indienen. En wie gaan die eventueel betalen, de sportwereld, de overheden?'' Verbruggen heeft als wielerbestuurder, in tegenstelling tot de meeste aanwezigen in Lausanne, alle stadia van de dopingbestrijding doorlopen. Van strenger straffen tot meer dopingcontroles en betere voorlichting. Het grote probleem, vertelde Verbruggen aan Koss en iedereen die er nog nooit van gehoord had, zijn de onvindbare middelen. ,,Nu is het EPO, waarvan het gebruik niet of nauwelijks kan worden aangetoond. Straks zijn het nog veel nieuwe middelen. Implantaties van cellen, genetische manipulatie, het einde is nog lang niet in zicht. Opsporen wordt steeds moeilijker en het straffen ook. Grensgevallen zijn er altijd. ,,En wat is doping precies?'', vraagt Verbruggen zich af.

Waarom is EPO doping en een hoogtestage en verblijf in lage drukkamers - wat dezelfde effecten heeft - niet? Is alles wat van buiten het lichaam komt doping? Want wat niet natuurlijk is, is beïnvloeding van buitenaf. Waarom heel veel medicijnen wel als doping beschouwen, en voedingssupplementen als creatine, waarvan de hele voetbalwereld en tenniswereld zich bedient, niet? Er zijn vragen die Verbruggen zich stelt die anderen zich nog nooit hebben gesteld. Daarom vindt hij de teneur van het congres maar niets. Maar hij had ook niet anders verwacht. ,,Er worden zoveel dingen geroepen en niemand weet waarover hij het precies heeft. Er komen hier politici van alles roepen over bestrijding, straffen en harmonisering. Er wordt over fairplay gerept. Maar de realiteit is dat veel jongeren daar geen boodschap aan hebben. Die willen koste wat kost de top bereiken.''

Verbruggen: ,,Straks wordt een universele medische code ondertekend, maar niemand weet precies waarom. Als UCI-voorzitter moet ik uiteindelijk ook wel tekenen om wielrennen als olympische sport te redden. Maar ik doe het liever niet, zoals het nu gaat.''