NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen.
,,Wij kunnen onder de voedselvoorlichter uit. Maar de dieren in de dierentuin hebben geen keus. Zij eten wat goed voor ze is of ze willen of niet.'' Typisch Midas-Dekkers-aforisme in zijn programma Gefundenes Fressen, elke dinsdagavond.

In beeld komen kisten met eten voor de dierentuin, de brokken vlees, de dode kippen en muizen. ,,Levend voer is er niet bij, want dat vinden de mensen zielig, maar gelukkig voor de slangen en leeuwen verdwaalt er nog wel een kikker of reiger in hun kooi'', en we zien een groene slang een kikker naar binnen werken. Oei, mag niet van de directeur. En zo associeert het programma door. Dekkers geeft anti-biologieles. Hij pleegt verzet tegen officiële voorlichting, culinaire mystiek en algemene bakerpraatjes. Draait het liefst alles om. Een appel bevat evenveel suiker als zes koekjes, dus is het onverstandig snoep. De menukaart als ,,meest gebruikte dierengids'' beschouwt ten onrechte Jacobsschelpen als vis, ook in zo'n gewichtig sterrenrestaurant. Oesters zijn ,,snot om te eten''. En dan de spijsvertering, als ,,eenrichtingsverkeer van lekker naar vies''. Worsten zijn met vlees gevulde darmen, ,,poep eruit, beest erin. Helemaal binnenstebuiten''. Ik moet hardop lachen, elke week weer. Gefundenes Fressen is een lelijke titel die een prachtig programma dekt, een zeldzaam volmaakte combinatie tussen retoriek en beeld. Er zit veel werk in. De producent heeft hele archieven overhoop gehaald om de stoute bedenksels van Dekkers te illustreren. Een oude worstfabriek, werkende darmen, een sanatorium, een chocoladefabriek, olifanten, dikke mensen aan het strand, aspergestekers, wijnvaten. Aan een versleten houten tafel doet hij zijn experimenten. Hij steekt een in as gedoopt suikerklontje aan, gooit koffiemelkpoeder op een gasvlam om te laten zien hoe goed vet brandt, destilleert alcohol, kookt allerlei onzingerechten en laat een ei exploderen in een magnetron. Hij laat een camera afdalen in de maag van een medicus. Eindelijk rechtvaardigheid.

Wel is hij me te gemakkelijk. Vooral de manier waarop hij praat en uitbeeldt, vind ik leuk, maar wat hij zegt, komt me zelden als nieuw voor. Zijn programma kan eerder op de avond worden uitgezonden want het is geschikt voor kinderen. Dekkers zou verder kunnen gaan met zijn uitleg. Gisteren bracht hij een filmpje van een cheetah die een antilope belaagt. Daarover heen sneed hij microscopische groene roofdiertjes in een waterdruppel. ,,De jager lijkt op een losse straalmotor die voor zichzelf is begonnen''. Hij snelde door de druppel en at een ander groen wezentje. Wat voor schepsels jager en slachtoffer zijn, zei hij er niet bij. Waarom niet? Kost maar een halve minuut. Dat gebeurt te vaak. Gefundenes Fressen zou moeten worden gekloneerd met het wetenschapsprogramma Noorderlicht dat me soms boven de pet gaat. Afgelopen zondag legde een monotoon pratende Amerikaan iets uit over hexagonale moleculen waarvan de hoeken veranderden en mij had hij als kijker verloren. Zo werd ik weer op mijn plaats gezet. Met computer-animatiefilmpje had ik het wel begrepen. Noorderlicht heeft een goed oog voor onderwerpen, maar brengt in haar reportages te lang pratende wetenschappers in beeld. Die drukken zich niet allemaal even helder uit. Sommige thema's zijn geschikter voor tekst dan voor televisie. Of voor een praatprogramma. Hoe beeld je het belang van intelligentietests uit zonder woordenvloed? Geef mij dan maar bliksem in een magnetron.

Een presentator met het verbale talent van Dekkers zou wonderen doen. De VPRO vindt dat niet sjiek. Een redactie raakt haar vrijheid kwijt met zo'n baasje. Voor de kijker is die onmisbaar. Zo iemand kan de lacunes opvullen, zeker als er elke week een programma uit de grond moet worden gestampt. Werk voor Wim T. Schippers?