NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Wie moet je geloven, de ex-hongerstaker of staatssecretaris Cohen? Gisteren was de televisie op zoek naar het ideale slachtoffer. Nova koos een zwaar geval, A. Celik. Met vrouw en twee kinderen wachtte hij in zijn krappe driekamerflat op de uitslag van Justitie. We hoorden het verhaal, de camera bracht zijn dossier in beeld, tenminste het voorste blad. Heeft de verslaggever het ook echt gelezen? De commentator vertelt het verhaal: in 1982 naar Nederland gekomen. Toen weer naar Turkije om te trouwen. In 1985 weer terug en sindsdien was hij gebleven, tot nu. Tenminste, dat zei hij. En dan wordt het spannend. De koerier belt aan. Hij scheurt de envelop open en ja! Een kleine rondedans. Verblijfsvergunning.

Zowel Nova als Cohen hebben in dit geval hun werk goed gedaan. Celiks verhaal werd ondersteund door het dossier. Zulke grondigheid zie je zelden bij journalisten. Meestal zijn ze direct solidair. De verslaggever gelooft zijn slachtoffer klakkeloos. Hoe zat het nou met de afgewezen Kulgu in het Journaal, vraag ik me af. Het commentaar zei stellig dat hij 'met korte onderbreking' 20 jaar in Nederland verbleef, langer dan Celik dus. Toch zagen we hem tranen wegslikken, want hij kreeg geen verblijfsvergunning. Wie had nou gelijk, het Journaal of Cohen? Ik vrees dat de verslaggever het moeilijke dossier opzij had gelegd. Vlak na het goede speurwerk van Nova zagen we de onnozelheid van Pim van Galen van Den Haag Vandaag. ,,Als (de hongerstakers) het zelf zeggen, geloven we dat toch?'', vroeg hij aan staatssecretaris Cohen. Tja en daar ligt nu het probleem. Mensen die lotsverbetering willen, hebben daar wel een leugentje voor over en ik kan het hen niet kwalijk nemen. Het gaat om grotere belangen dan de slof sigaretten die met 'niets aan te geven' over de grens wordt gesmokkeld. Maar begrip voor de 'grote leugen' hoeft nog niet te leiden tot toelating. Waarvoor dienen anders de regels? Actievoerders en journalisten laten graag het zoute nat spreken en willen de grenzen verschuiven, zodat er - zoals Cohen gisteren herhaaldelijk zei - nieuwe groepen schrijnende grensgevallen ontstaan. Die komen weer in beeld met een goedgelovige interviewer. Emoties, onweerlegde beschuldigingen. De hongerstaker heeft meer gelijk dan de eter. Het is een hele industrie. Wat mij betreft hebben die hard werkende, Nederlands sprekende Turken en Marokkanen meer rechten dan de Roemeense ambtenaar die voor 10.000 gulden valse documenten een aannemelijk asielverhaal en een langdurig verblijf met uitkering heeft gekocht. Welke immigratiedienst kan nog uitzoeken of hij gelijk heeft, als er nog 59.999 andere gevallen zijn uit alle delen van de wereld? Het Schaduwkabinet van Felix Rottenberg wilde de tanden zetten in het asielvraagstuk maar dat moest zonder Cohen, de man die voorspelde dat het asielstelsel gaat 'ontploffen'. Die had afgezegd. Wel was hij een uur eerder te zien geweest bij Barend en Witteman.

Het Schaduwkabinet bleef met Frits Bolkestein en aankomend senator Heleen Dupuis, tevens ethica, als enige politici een VVD-onderonsje. Omdat de PvdA zich niet had gemeld, bleef hun wens tot krachtig ingrijpen politiek luchtledig. Mr. Willem van Bennekom vond recht en verdrag onveranderlijk en heilig, daar was hij rechter voor. Immigratie-expert Han Entzinger waarschuwde dat we de blik niet tot Nederland moesten vernauwen. De goed geïnformeerde Rottenberg slaagde er met zijn basisvragen niet in om het gezelschap op één lijn te krijgen. Ja, de oude wens tot verkorting van de asielprocedures, daar was zelfs gast Nol Vermolen van Vluchtelingenwerk het mee eens. Maar die ziet het juist als zijn taak de asielzoeker door juridische stappen of publiciteitsstunts zo lang mogelijk zonder werk in zijn ellendige opvangcentrum te houden, met een verblijfsvergunning als bekroning. Terwijl het debat voortsukkelt en slachtoffers op het beeldscherm snikken, smelt razendsnel het draagvlak in het land.